هنوزفاصله داریم

گفتگو با ابوالحسن علوی بازیگر سریال گمگشته

کد خبر: ۴۲۳۴

ایفای نقش خودتان در یک سریال تلویزیونی که به هر حال مخاطبانی دارد، چه جور تجربه ای بود؛در جواب سوال شما دو نکته مهم را یادآوری می کنم اول این که دوستان هنرمندی که در این کار بودند حضور من را پذیرفتند و ثانیا خودم هم احساس کردم حضورم در این سریال سرفصل خوبی برای نزدیک شدن به حیطه هنری به معنایی که در جامعه از آن یاد می شود و حیطه دینی و مذهبی است . نقش یک نقش خاص بود و برای من قداست نقش خیلی اهمیت داشت . تلاشم بر این بود که با استفاده از تجربیات دوستانی که در خدمتشان بودم ، هم قداستنقش و هم ابعاد هنری کار حفظ شود.چه تمهیدی اندیشیدید تا نقش به مرز شعارزدگی نرسد.چون من سابقه حضور در بین مردم را داشته ام ، بالطبع عکس العمل های گوناگون آنها را می شناسم و این تجربه باعث شد که با فضای ایجاد شده چندان بیگانه نباشم . عکس العملی که مردم درباره گفته های من انجام داده اند برای من این نکته را روشن کرد که درباره چی بگویم ، چگونه باید بگویم و چه جور باید حس بگیرم که هیچ فاصله ای بین من و مخاطب ایجاد نشود یا حداقل این فاصله کم شود و باز چه کنیم که مخاطب فراموش کند دارد سریالی تلویزیونی می بیند. البته همکاران بیشتر به ابعاد هنری توجه داشتند و من بیشتر معطوف به تربیت حوزوی بودم که با آن زندگی کرده ام . فکر می کنم تلفیق درست هنر و مضمون های دینی نشان داد که مردم به اینگونه آثار توجه بیشتری دارند مثلا به خود من درباره تاثیرگذاری سکانس های شبهای قدر و شب توبه می گفتند. به نظرم اگر ارزشهای ما با همان چهارچوب های شناخته شده ای که دارند در قالب ابزارهای هنری ارائه شوند، تقریبا به یک جایگاه قابل قبول فرهنگی میرسیم.برخورد اطرافیان وقتی که شما را در این سریال دیدند، چگونه بود؛از روشن بینی ها و توجهات حوزه کم و بیش اطلاع داشتم اما طبیعی است که مقداری نگران بودم . بعد از نمایش این سریال از تلویزیون ، متوجه شدم عموم دوستان درباره خود کار نظر مثبت دارند، ولی بالطبع به همه کارها یک سری انتقاداتی نیز وارد است که گمگشته هم البته بی عیب و نقص نبود و ایراداتی داشت.از انتقاداتی که بوده بگویید.بیشتر انتقادات در رابطه با دیالوگها و عکس العمل های من بود. تا حدودی هم از متن فیلمنامه اشکال گرفته بودند اما اصل قضیه را که یک بار معنوی و تاثیرگذار را داشته ، پذیرفته بودند. به نظرم داریم به این موقعیت نزدیک می شویم که حوزه علمیه هم در این وادی حضور جدی تر و صمیمانه تری داشته باشد.جایگاه فعلی روحانیت را در برنامه نمایشی تلویزیون چگونه ارزیابی می کنید، آیا جایگاه واقعی آنها در این گونه برنامه ها نمایش داده میشود؛متاسفانه نه . با وجود آن که گامهای اولیه را برداشته ایم اما هنوز تا آن جایگاه واقعی فاصله داریم.و این ایراد به تلویزیون وارد است یا عدم استقبال جامعه روحانیت از این مدیوم؛با توجه به تجربه ای که دست داد فکر می کنم این نقیصه به خاطر کنار هم ننشستن و بیگانه بودن عالم هنر در بعضی جهات با حوزه و همچنین حوزه با عالم هنر است . خب طبیعی است هر چه این ارتباطات نزدیکتر و سالم تر باشد نتیجه چشمگیرتر خواهد بود که در آن صورت اهمیت جایگاه حوزه را در عرصه های هنری احساس می کنیم و وقتی این اهمیت شناخته شد، گامهای جدی تر و برنامه های بهتری را برای رسیدن به آن هدف انجام خواهیم داد.خودتان از نتیجه کار راضی هستید؛هر کاری کاستیهایی دارد و البته طبیعی هم هست . اجمالا حضور خودم را در این کار از دید مردمی که بعضا نظراتشان را می شنوم ، مثبت ارزیابی میکنم.