فوتبالیست ها هم تاریخ مصرف دارند

واقعیت گاهی همین می‌شود که پرسپولیس با وجود هزینه‌های زیادی که امسال داشت، در فصلی که با حضور رویانیان و همه تدبیرها و لابی‌هایش بدون دغدغه مالی گذشت در یک قدمی یکی از جام‌های معتبر فوتبال ما آن را به حراج گذاشت تا با وجود گذشت چند روز از این نمایش تلخ، برای هوادارانش همچنان نقل اول محافل ورزشی و حتی غیرورزشی باشد، حرف و نقلی که البته روی یک موضوع بیشتر متمرکز است، این روزها مردم از مسائل فنی کمی فاصله گرفتند، از این‌که چرا گل‌محمدی تیمش را با آن ترکیب عجیب و غریب به میدان فرستاد، دور شدند، تعجبشان از حضور عادل کلاه‌کج در فینال فروکش کرده، خشمی را که از انتخاب بازیکنانی مثل نوروزی، ماهینی، نقی‌زاده و حقیقی برای پنالتی زدن داشتند، فرو خوردند، حتی به مرور یادشان می‌رود که چرا باشگاه پرسپولیس در برنامه‌ریزی برای خداحافظی مهدوی‌کیا، شأن او را زیر سوال برد، این روزها شاید فرصتی پیش آمده تا همه زوم کنند روی طرفداران پرسپولیس، جمعیتی که صد هزار نفرشان استادیوم را پر کرده بود و باقی پای گیرنده‌های تلویزیون و رادیو، بین تمام مشکلات پرشمار زندگی‌شان، فقط دلخوشی و خوشحالی را جستجو می‌کردند، چیزی که اصولا باید برای بازیکنان و مربیان تیم‌های بزرگ آن هم با قدمت پرسپولیس و استقلال مسئولیت ایجاد کند، اما...

جای احساس مسئولیت مدت‌هاست در تیم‌های بزرگ فوتبال ما خالی شده، اتفاقی که این فصل پرسپولیس نمونه‌ای بارز برای آن است، اگر در فصول گذشته، بهانه سرخپوشان برای توجیه ناکامی‌هایشان بی‌پولی بود امسال همین نداشتن مشکل مالی سوژه‌ای شده تا حتی طرفداران کم سن و سال پرسپولیس هم بازیکنان را به دلیل قراردادهای چند صد میلیونی و نداشتن تناسب بین پولی که گرفتند و عملکردی که داشتند زیر سوال ببرند.

البته نظر مخاطبان فوتبال هم مثل دیگر اعضای این خانواده بزرگ کاملا تحت تاثیر نتیجه است؛ اما آنچه بین مردم پیش از آغاز فینال جام حذفی تا بعد از آن دیدیم و شنیدیم، نشان‌دهنده آن است که طرفداران فوتبال ما توقع زیادی ندارند، فقط برایشان اهمیت دارد که بازیکن و کادر فنی نسبت به وظیفه‌ای که دارند، بی‌تفاوت نباشند و برای جمعیتی که همیشه از آن به عنوان بزرگ‌ترین سرمایه یاد می‌کنند، اهمیت قائل باشند.

دیگر مردم انگیزه اصلی بازیکنان نیستند

محمد صادقی، پیشکسوت پرسپولیس درباره این موضوع به «جام‌جم» می‌گوید: متاسفانه فضای فوتبال نسبت به گذشته تغییرات زیادی کرده است، شاید باور آن برای نسل امروز خیلی سخت باشد، اما زمان ما که خبری از این پول‌ها هم نبود، مردم انگیزه اصلی بازیکنان برای رسیدن به پیراهن پرسپولیس و استقلال بودند.

آن زمان بازیکنان به دلیل این‌که اشباع نشده بودند حتی فراتر از انتظار هم ظاهر می‌شدند و در هر فصل حداقل چند پدیده معرفی می‌شدند اما حالا طوری شده که بازیکنان موفق در تیم‌های دیگر که بهترین‌های لیگ بودند، وقتی به تیم‌های بزرگ می‌رسند، افت می‌کنند. چون آنقدر در کانون توجه هستند و از نظر مالی در سن پایین و اول راه به هر چه می‌خواهند می‌رسند که حتی از آنچه بودند فاصله می‌گیرند. همین حقیقی مگر بهترین بازیکن در پست خودش نبود، رویانیان کلی برای به خدمت گرفتن او به دردسر افتاد اما در حساس‌ترین لحظه‌ای که باید برگ برنده پرسپولیس می‌شد کم آورد، مشکل نزدن پنالتی نیست، مشکل همان اشباع شدن و سیستم غلط فوتبال ماست که تقصیر بازیکنان هم نیست.

پرسپولیس چوب انتخاب‌های نابجایش را خورد

محمد پنجعلی با بیان این مطلب که بعد از گذشت چند روز از فینال جام حذفی هنوز بیشتر از باخت برای هواداران پرسپولیس ناراحت است، می‌افزاید: این فقط مشکل پرسپولیس نیست. ما مدت‌هاست که مردم را فراموش کرده‌ایم، در بعد ملی برای علاقه‌مندان به فوتبال چه کاری انجام دادیم، مدت‌هاست که به برتر بودن فدراسیون فوتبالمان در آسیا می‌بالیم، یکی نیست بپرسد چرا ژاپن و کره با این همه پیشرفت فدراسیون برتر نشدند، این عنوان‌ها ما را گول زده است. پرسپولیس هم بخشی از همین فوتبال است، صد هزار نفر را بدون هیچ دغدغه‌ای به ورزشگاه می‌کشاند، اگر مثل کشورهایی بودیم که باید برای آوردن مردم به استادیوم کلی تسهیلات و جایزه در نظر بگیرند، قدر آنها را بهتر می‌دانستیم. شرمندگی بازیکنان مشکلی را حل نمی‌کند چون مردم انتظار دارند. بازیکن، مربی یا مسئول فرقی ندارد هر کس در جایگاه خودش همان طور که موقع عقد قرارداد همه مفاد مالی را لحاظ می‌کند موقع انجام کارهم به همان اندازه باید حساس باشد.

پرسپولیس این فصل چوب خیلی از انتخاب‌های نابجا و تصمیم‌های نادرست را خورد که تا فینال هم ادامه داشت، من که بازی را از نزدیک می‌دیدم متوجه شدم هواداران انتظار بیشتری از این تیم داشتند، پرسپولیس باید می‌توانست با دو بار جلو افتادن در مسابقه، کار را در همان وقت قانونی تمام کند و نتیجه را حفظ کند که متاسفانه فرصت را از دست داد. موضوع باخت نیست، نباید فراموش کنیم که پرسپولیس بخشی از تاریخ فوتبال ماست که نباید با ادامه این روال طرفدارانش را از دست بدهد، مثل تیم ملی که طرفداران خود را در سال‌های اخیر دلسرد کرده است.

مدیون نسل گذشته

ابراهیم آشتیانی، عضو کمیته فنی پرسپولیس با اشاره به این‌که پرسپولیس این خیل عظیم طرفدار را مدیون نسل گذشته است و حالا مدت‌هاست که بدرستی قدر آن را نمی‌داند، به «جام‌جم» می‌گوید: خیلی‌ها می‌گویند باخت در فوتبال هم یک روی سکه است اما به یاد بیاوریم که این پرسپولیس است که با نتایج بد، بارها باعث سرشکستگی هوادارانش شده است. تیمی که اگر هر سال قهرمان نشده، اما مدعی بوده و حریفان را به دردسر انداخته است. این باخت‌ها توهین و خیانت به کسانی است که روزی از پرسپولیس تیمی بزرگ ساختند و این همه طرفدار برایش جمع کردند. من که سال‌هاست فوتبال را کنار گذاشتم از این‌که پرسپولیس راحت نتیجه برده را با باخت عوض می‌کند، خجالت می‌کشم و از همه بیشتر برای مردمی ناراحتم که خالصانه همراه پرسپولیس بودند و آخر فصل دست خالی به خانه‌هایشان رفتند، باید به این روزهای بد پایان داد.

این حرف‌ها برگرفته از دل علاقه‌مندان به فوتبال است، همسو با نظر پیر و جوان که هر کس به سلیقه خودش همراه این فوتبال است، انتقاد و نارضایتی هم همیشه بوده و هست، امروز صدای قرمزها درآمده، دیروز شاید بارها طرفداران آبی این روزها را تجربه کردند و فرداها شاید دوستداران تیم ملی و تیم‌های دیگر، اما یک روز بعد از شکست پرسپولیس یک پسر بچه هفت ساله پرسپولیسی حرفی زد که قابل تامل است و نشان می‌دهد که این تیم‌ها چقدر برای دوستدارانشان مهم هستند، علیرضا طرفدار کوچکی که هنوز از باخت پرسپولیس به سپاهان عصبانی است، رو به مادرش می‌گوید: مگه نگفتی که هر کس کارش را خوب انجام نده و خدا ازش راضی نباشه، به بهشت نمی‌ره، فکر کنم فوتبالیست‌ها هم به بهشت نمی‌رن!

سارا احمدیان ‌/ جام‌جم