کشتی در برزخ

هر چند به‌طور طبیعی کادر فنی تیم‌های کشتی آزاد و فرنگی استدلال خواهند کرد که دست به جوانگرایی زده‌اند و برای همین نیز تاوانش را با دور ماندن از عنوان قهرمانی آسیا داده‌اند، اما این حرف توجیهی بیش نخواهد بود. حرف این نیست که چرا از عنوان قهرمانی آسیا دور شده‌ایم، چون به هر حال طی این همه سالی که آقای کشتی آسیا بوده‌ایم هیچ طرفی از این مساله نبرده و نتوانسته‌ایم با این جایگاه روشن در معادلات مدیریتی کشتی قاره حرفی برای گفتن داشته باشیم. همین غیبت بزرگ در فرآیند مدیریتی کشتی آسیا و جهان باعث شده تا از آخرین تصمیم‌های مدیریتی این رشته ناآگاه باشیم، مثل این‌که گفته شد یکی از دلایل ناکامی فرنگی‌کاران ایران در رقابت‌های دهلی نو، بی اطلاعی از آخرین مقررات داوری کشتی بوده است.

براستی این مساله را باید به حساب غفلت‌های مدیریتی فدراسیون کشتی گذاشت یا غرض‌ورزی داوران؛ موضوعی که معمولا عادت کرده‌ایم، هنگام نگرفتن نتیجه توپ را به زمین داوران بیندازیم. البته شاید نتوان ایرادی به این موضوع گرفت، چون وقتی فدراسیون از انسجام مدیریتی به دور است و اقتدار آن به گونه‌ای نیست که بتواند همه سرمایه‌ها را زیر پرچم خود جمع کند، نتیجه‌اش نیز این می‌شود که کشتی‌گیران کشورمان در رقابت‌های قهرمانی آسیا خلع سلاح می‌شوند و از قهرمانی باز می‌مانند. دیروز رقابت‌های قهرمانی آسیا در شرایطی در هندوستان به پایان رسید که دو کشتی‌گیر پرامید و با تجربه‌مان برای گرفتن مدال طلا در برابر حریفان خود در اوزان 84 و 96 کیلوگرم مغلوب شدند تا با اکتفا به مدال برنز، تیم ایران را در جنگ قهرمانی از رقبا عقب بیندازند.

به هر حال در شرایطی که همواره این بحث مطرح بوده که کشتی ایران باید با تیم‌های دوم و سوم خود قهرمان آسیا شود، نباید اجازه داد بسادگی از کنار نتیجه به‌دست آمده گذشت، بویژه آن‌که معمولا در سال بعد از المپیک همه کشورها دست به جوانگرایی می‌زنند.

حجت‌اله اکبرآبادی / دبیر گروه ورزش