رسانه میدان اصلی نبرد است

در اوج دفاع‌مقدس درحالی‌که از شدت غرش پدافندهای سرفرازمان، همکاران را به حیاط روزنامه دعوت کرد تا شاهد آتش‌بازی سرافرازانه‌ای باشند که دشمن را از خود بی‌خود کرد و پس‌راند، با استاد رضا برجی در جام‌جم‌آنلاین نشسته بودیم و مسائل مهمی را بررسی می‌کردیم مانند رویارویی تمدن‌ها، تجربیاتش از برخورد با صهیونیست‌ها و همراهی با رزمندگان حزب‌ا... لبنان و کوشش‌های مستندنگارانه‌اش در عراق و پایگاه‌های آمریکایی و‌ شهدای بلندنظر استکبارستیز، مانند سید شهید مقاومت حسن نصرا...، احمد شاه‌مسعود و ... . با ما این گفت‌وگوی دل‌نشان را بخوانید.

خدای جنگ‌‌ تجلی ما می‌توانیم

«خدای جنگ»داستان جوانانی ایرانی است که در دل جنگ‌می‌‌خواهند روی‌پای خودشان بایستند و اولین موشک ایرانی را ساخته و شلیک کنند. فیلم برداشتی آزاد از یک حادثه واقعی است.تماشای این اثرکه سرشار ازروح میهن‌پرستی وخودکفایی است،به‌دلیل وجودبرخی صحنه‌های خشونت‌آمیزتنها به افراد بالای۱۴سال پیشنهاد می‌شود.

جایگاه متزلزل سینمای ملی/ حماسی

جنگ تحمیلی تازه، خسارات و صدمات زیادی به کشور و خصوصا نیروهای نظامی/ مردمی وارد آورد.پدیده‌ای کثیف‌تر ازجنگ وجودندارد اما خب درحاشیه چنین تحمیل‌هایی که بخشی از آن غیرقابل جبران است، برکات ناخواسته‌ای نیز بروز و ظهور می‌یابد.

سینمای مقاومت پیروز نبرد روایت‌ها

در جنگ روایت‌ها تصویر، قدرتمندترین سلاح است. سال‌هاست که هالیوود و صنایع رسانه‌ای غرب، با تولیدات پرزرق‌وبرق، تصویری کلیشه‌ای، تک‌بعدی و اغلب منفی از مسلمانان و جنبش‌های استقلال‌طلبانه در خاورمیانه به جهان مخابره کرده‌اند.

جایگاه متزلزل سینمای ملی - حماسی

جنگ تحمیلی تازه، خسارات و صدمات زیادی به کشور و خصوصا نیرو‌های نظامی/ مردمی وارد آورد.

«پیرپسر»: قصه‌ای از جنس سینما

اگر سینمای ایران در سال‌های اخیر را همچون بیماری در کما فرض کنیم، فیلم «پیرپسر» همان شوک الکتریکی بود که بالاخره قلب این بیمار را دوباره به تپش انداخت؛ فیلمی که همزمان از واقعیت تلخ زیست ایرانی می‌گوید، به دغدغه‌های فراموش‌شده جامعه می‌پردازد، در عین‌حال با روایتی جذاب و پرکشش، مخاطب را نه فقط سرگرم می‌کند، بلکه با سؤالاتی جدی به خانه می‌فرستد.

نبرد در میدان هنر

سینمای ایران که هویت خود را وامدار روایت‌های انسانی و حماسی ازسنگرهای دفاع‌مقدس است، در دهه اخیر با آزمونی نوین و میدانی متفاوت مواجه شده است؛ «جبهه مقاومت». از کوچه‌های ویران حلب تا دشت‌های نینوا و پایتخت خودخوانده داعش، دوربین فیلمسازان ایرانی کوشیده تاروایتی نزدیک و ملموس از نبردی ارائه دهد که مرزهای جغرافیایی را درنوردیده و مفهوم «امنیت ملی» را از هزاران کیلومتر دورتر بازتعریف کرده است.

سینما به سراغ تماشاگر می رود

سینما به‌خصوص بعد از جنگ ۱۲ روزه اسرائیل علیه ایران، بسیار می‌تواند منشأ اثر باشد و با حضور مخاطبانش هویت پیدا می‌کند؛ و البته استقبال مردم از سینماها در روزهای جنگ براساس آمار منتشره سینماشهر خوب بود اما در این میان حلقه مفقوده‌ای به نام سالن و سینما در زمینه زیرساختی وجود دارد.

کارشناسان مدرسه نقد تأکید دارند که عبور از مدیریت سلیقه‌ای تنها با استقرار نظام داده‌محور و آموزش مدیران ممکن خواهد بود

شفافیت داده‌ها، شاه‌کلید تحول سینمای ایران

 سینما، به‌عنوان آیینه جامعه و ابزاری بی‌بدیل در شکل‌دهی به هویت فرهنگی، در ایران با آرمان‌های بلند اما چالش‌های ساختاری روبه‌روست. به‌رغم تأکید بر سینمای ملی-انقلابی، ضعف در شفافیت داده‌ها، تحلیل‌های ناکافی و مدیریت سلیقه‌ای، مانع تحقق این آرمان‌ها شده است. الگوهای جهانی مانند هالیوود نشان می‌دهند موفقیت درگرو نظام‌مندسازی، برنامه‌ریزی کلان و بهره‌گیری از داده‌هاست. این نوشتار می‌کوشد با بررسی ضرورت‌های تحول داده‌محور، راهکارهای عملیاتی برای گذار از آمارهای توصیفی به مدیریت اثربخش را تبیین کند.

جست‌وجوی عشق در ویرانه‌های استبداد

فیلم پیر‌پسر به کارگردانی اکتای براهنی سال ۱۴۰۰ساخته شده است و به دلیل بازی درخشان حسن پورشیرازی، فضای خاص فیلم و پرداخت قوی مضامینش، مورد توجه منتقدان قرار گرفته است. این فیلم روایت خانواده‌ای است که در سایه استبداد پدر (غلام) گرفتار شده و زندگی روزمره‌شان با خشونت پنهان و سرنوشت‌های تراژیک عجین شده است.