هر سال یکی از موضوعاتی که اواخر تابستان تنورش داغ می‌شود انتخاب نماینده سینمای ایران برای شرکت در جایزه اسکار است. امسال اما این موضوع داغ‌تر از همیشه است. چون بعد از گذشت ۲۳ سال که کمیته انتخاب اثر در اختیار بنیاد سینمایی فارابی بود امسال این مهم بر‌عهده خانه سینما گذاشته شده است؛ تصمیمی که از آن به‌عنوان تحولی ساختاری یادشده.
اسکار را نمی‌شود به‌هیچ‌وجه نادیده گرفت! سیستم و برنامه‌هایش به‌گونه‌ای است که هر فیلمی واردش شود برگه برنده‌ای است برای آن فیلم، سازند‌گانش و به‌خصوص کشور! در هر جشن و جشنواره‌ای، ابتدا یک فیلم به نمایش درمی‌آید و بعد اگر مورد پسند کارشناسان، داوران یا منتقدان قرار گرفت، پخش‌کنندگان جهانی به سمتش می‌آیند اما اسکار بالقوه با صدها عضو از سراسر جهان، بزرگ‌ترین مرکز برای دیدن فیلم و ارائه و تبلیغ یک اندیشه است و چه بهتر آن‌که در کشوری برگزار می‌شود که حاکمان آن، تبلیغات گسترده‌‌ای علیه یک کشور انجام داده‌اند.
نمایش کمدی تراژیک«ریگ چاه»به کارگردانی علی پیمان،اجرای خود را از ۲۴مرداد آغاز کرده و تا ۱۵شهریور در سالن قشقایی تئاتر شهر تهران روی صحنه است. این نمایش به داستان سربازانی درپاسگاه مرزی ریگ چاه درسیستان وبلوچستان می‌پردازدکه باورود سربازجدیدکه به زبان کردی صحبت می‌کند،اتفاقات عجیبی رخ می‌دهد.
سینمای ایران از آن حوزه‌هایی است که هرچند‌وقت یک‌بار حاشیه‌هایی درباره آثار تولیدشده در آن شکل می‌گیرد؛ زمانی درباره «برادران لیلا» وزمانی درباره «پیرپسر»و«زن و بچه»و... .اما تمام این حواشی صرف نظر از تمام تفاوت‌های‌شان ریشه در یک سؤال بنیادین دارند و آن نسبت سینما با جامعه است.
جنبش دهقانی انگلستان که باعث انقلابی علیه نظام فئودالی در این کشور اروپایی شد، دستمایه یک فیلم تازه سینمایی است که پل گرینگراس، فیلمساز غیرمتعارف و متعهد انگلیسی قرار است به‌عنوان پروژه بعدی خود جلوی دوربین ببرد.این درام اجتماعی پرتنش فعلا نامی نداردو با عنوان موقت «خشم» وارد مرحله تولید می‌شود.
با پیشنهاد شورای سیاستگذاری نخستین جشنواره فیلم های کمدی سینمای ایران و موافقت رییس جشنواره ساسان قجر بعنوان دبیر این رویداد هنری معرفی شد.
این همه دولت‌ها آمدند ورفتند و مدیران سینمایی‌شان، وقت سپری کردند تا دوره‌شان تمام شود، بدون این‌که تحولی زیرساختی (به جز ارتقای معاونت به سازمان) پی بریزند. کشوری با داشتن کمیت قابل قبول درتولید،برگزاری سالانه حدود۴۰ جشنواره فقط سینمایی و...از داشتن یک سازمان جشنواره‌ها محروم است؛ساختاری که می‌توانست موجودیتش مستقل از تغییر دولت‌ها تعریف شود ومثلا چارتی برای استقرار جشنواره‌های متعدد و همین انتخاب و معرفی فیلم برای اسکار و...در آن تثبیت شود.
تقریبا چهار سال از اولین باری که فیلم «اتاقک گلی» در چهلمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد می‌گذرد؛ جشنواره‌ای که این اثر در آن موفق به کسب سه سیمرغ بلورین بهترین فیلم اول (ویژه کارگردان‌های فیلم اول)، بهترین فیلم مقاومت، جایزه ویژه هیات داوران و جایزه ویژه آرمان - که شهرداری تهران به فیلمی با مضامین ارزشمند فرهنگی اختصاص می‌دهد شد.
«فرمانروای آب» یک انیمیشن سه‌بعدی ایرانی در ژانر رئال است که در سال ۱۳۹۷ تولید شد و اکران خود را از هشتم مردادماه سال جاری آغاز کرد. این انیمیشن به نویسندگی و کارگردانی مجید اسماعیلی و تهیه‌کنندگی مجتبی امینی در استودیو آوین‌رسانه ساخته شده است. موسیقی فیلم را هم بهزاد عبدی ساخته است.
پیر پسر در نگاه عام و اولیه و درک فیلم و نیز نیّت علنی فیلمساز اثری در رده آثار مدرن و سینمای در خط غربی سازی ایرانی است . این هنر امروز ایران در صف نظم گفتار قدرت جهانی مدرن سرمایه داری جهانی عمل می کند . سینمای پناهی ' فرهادی ' رسول اوف و همه فیلمسازان دارای سنخیت با مدرنیته غربی که البته با آبرو ریزی دطن فروشی علنی سلطنت طلبان فاصله دارند اما دچار توهم امکان تن دادن به غربی سازی و ضمنا بقای ایران هستند و این دست کم از شناخن غلط و تقلیدی و جهل در باره ماهیت قدرت استکباری و متفرعن و طاغوت نشناسی شان ریشه می گیرد .