جشنواره فجر به‌عنوان مهم‌ترین رویداد سینمایی کشور، هرسال در بهمن‌ماه توجه رسانه‌ها وعلاقه‌مندان به سینما را به خود جلب می‌کند. این جشنواره نه فقط برای مخاطبان حرفه‌ای فرصتی را برای تماشای دست‌اول فیلم‌های سینمایی فراهم می‌آورد، بلکه یکی از رویدادهای مهم آن، اهدای سیمرغ به منتخب آرای مردمی است.
فصل پاییز با روزهای کوتاه و شب‌های بلندش که می‌طلبید مردم دنبال بهانه‌ای مانند سینما رفتن برای گذران آن باشند، سپری شد. در این فصل ۱۵ فیلم سینمایی اکران شدند و به طور کلی فصل پاییز توانست ۵۸۰میلیارد و ۱۲۲ میلیون و ۹۹۰ هزار و ۲۰۰ تومان را تا پایان روز جمعه ۳۰ آذر به گیشه سینماها به ارمغان آورد و ۱۰ میلیون و ۵۹۶ هزار و ۵۶نفر از مخاطبان دوستدار سینما را به خود جذب کند.
برخی تصمیمات، عزل و نصب‌ها و برنامه‌ریزی‌های مدیریتی سینما طی چند‌ماه گذشته حکایت از روندی نامعقول دارد. بی‌تردید در هر اتفاق پیرامون ریل‌گذاری‌های جدید، همواره برخی ناراضی و گروهی موافق هستند. در این‌گزاره، مطلقی وجود ندارد اما ضریب و جمعیت هر سمتی تعیین‌کننده و ثبات‌بخش تصمیم تازه است. چنانچه مروری بر سیاست‌ها و تصمیمات مدیریت جدید پیرامون سینما صورت بگیرد، با نوسانات جدی مواجه می‌شویم.
مستند «خانواده خلج» به کارگردانی مشترک مریم الهامیان و مصطفی حاجی‌قاسمی که در هفدهمین جشنواره سینما حقیقت با تحسین تماشاگران مواجه وبرنده جایزه بهترین کارگردانی فیلم بلند شد، از۳۰آبان در سینماهای گروه هنروتجربه درحال اکران است.
نمایشنامه «در انتظار گودو» اثر ساموئل‌بکت، یکی از آثار برجسته ادبیات قرن بیستم است که به خاطر محتوای عمیق و لایه‌های معنایی متعدد خود مورد توجه خاص قرار گرفته است. در این نمایشنامه به مسائلی چون امید، انتظار و بحران وجود و بافت‌های اعتقادی و فلسفی در جوامع مدرن پرداخته شده است.
وقتی به فیلم‌های مناسبتی در سینمای جهان، به‌خصوص هالیوود، نگاهی می‌اندازیم، متوجه می‌شویم که این فیلم‌ها هر‌ساله بازاری میلیارد دلاری را به خود اختصاص می‌دهند. این آثار که می‌توان آنها را تحت عنوان سینمای مناسبتی دسته‌بندی کرد، شامل مجموعه فیلم‌هایی است که به‌مناسبت روزهای خاص در تقویم میلادی، سیلی از آنها درژانرهای مختلف روانه بازار می‌شوند.
دراین نوشتار به نمایش«در انتظار گودو»که در تماشاخانه هما روی صحنه است،از زاویه مضمونی و تطبیق ظرف زمانی و مکانی نگاه می‌کنیم.اهمیت و جایگاه نمایش در انتظار گودو، نوشته ساموئل بکت در سال۱۹۵۲ در نمایش مدرن جهان بر هیچ‌کس پوشیده نیست.
برای مقایسه و تحلیل فیلم «ژوری شماره ۲»، آخرین اثر کلینت ایستوود، قدیمی‌ترین فیلمساز حال حاضر سینمای آمریکا، پس از سال‌ها مجددا فیلم «۱۲ مرد خشمگین» سیدنی لومت محصول سال ۱۹۵۷ را این بار با دقت بیشتر مشاهده کردم که چگونه می‌توان در یک اتاق کوچک مستطیلی با ۱۲ نفر، یک فیلم ۱۰۰ دقیقه‌ای را به خوبی روایت کرد، شعار نداد و شعر نگفت و خسته نکرد و در مقابل، تماشاگر را به قول آنونس خوان‌های قدیمی برروی صندلی اش میخکوب کرد که تا انتها تکان نخورد و خلاصه یک کار سینمایی محض ببیند که هنوز پس از حدود ۷۰ سال، تازگی خودش را حفظ کرده باشد.
درروزهای اخیر، ازسوی معاونت هنری وزارت فرهنگ و‌ارشاد اسلامی، بهرام کلهرنیا به‌عنوان دبیرکل هفدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر انتخاب شد. کلهرنیا طراح، نقاش، پژوهشگر ومدرس هنر، طراح گرافیک و رئیس شورای‌عالی خانه هنرمندان ایران بوده و تا امروز فعالیت‌های متنوعی در این حوزه‌ها انجام داده است. با اودرباره کم‌و‌کیف این دوره ازجشنواره به گفت‌وگو نشسته‌ایم.
زبا‌ن‌های ایرانی دوره میانه (۳۳۰پیش از میلاد تا ۶۵۱ میلادی) تا چند سده پس از ظهور اسلام در ایران‌زمین زنده بودند ولی شرایط به وجود آمده برای حوزه تمدنی ایران و ورود دینی با زبان و فرهنگی تازه باعث شد خط و زبان دستخوش تغییراتی شود؛ زبان عربی که به اقتضای کلام وحی، حجت بی‌چون و چرای مسلمانان برای زندگی دو‌گیتی بود، در ایران گسترده شد و حوزه تمدنی ایران را با شرایط تازه‌ای مواجه کرد.