پسر دلفینی باید برای نجات مردم با هیولاها مبارزه کند اما در این مسیر، موفق می‌شود پدر خود را پیدا کند. انیمیشن پسر دلفینی ۲ حاوی مضامینی از‌جمله شجاعت، رابطه پدر و فرزندی، خانواده‌محوری، دوستی، صداقت، اتحاد در شرایط دشوار و ایستادگی در مقابل ظلم است.
ماه می ۱۹۷۷، اولین قسمت از سری فیلم‌های «جنگ‌های ستاره‌ای» بر پرده سینماهای دنیا نقش بست؛ فیلمی که از دو سال قبل یعنی ۱۹۷۵، فیلمبرداری‌اش کلید خورده بود به کارگردانی جورج لوکاس، فیلمساز جوان هالیوودی که از چند سال پیش با فیلم «دیوار نوشته‌های آمریکایی» به‌عنوان یک سینماگر نوپرداز شهرت یافت.
سینمای ایران در سال‌های اخیر رشد صعودی خوبی از لحاظ فروش و مخاطب داشته و به‌رغم این‌که گفته می‌شود فیلم‌ها با تبلیغات خوب مخاطبان‌شان را پیدا می‌کنند و به جایگاه شایسته خود می‌رسند، نقش سالن‌سازی و نسبت صندلی‌های سینما به تماشاگر در شهرها بسیار برجسته است.
اگر تا دو دهه پیش حضور موفق فیلمی از سینمای ایران در جشنواره‌های خارجی باعث مسرت بود حالا این رویه با تغییراتی که داشته بیشتر مایه شرمساری است! اگرچه این موضوع را نمی‌توان به تمامی تولیدات سینمای ایران که در جشنواره‌های خارجی می‌درخشند تعمیم داد اما درچند سال اخیر رویه‌ای باب شده که به آشکاری نشان می‌دهد این فیلم‌ها حتی پیش از ساخته شدن حضورشان و البته جوایزشان در این جشنواره‌ها قطعی است.
یک بلاک‌باستر هالیوودی در‌حالی خود را آماده نمایش عمومی در چین می‌کند که آینده اکران عمومی محصولات آمریکایی در این کشور آسیایی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. «تاندربولتز/ رعدوبرق‌ها» آخرین فیلم هالیوودی است که قبل از آغاز سیاست تعرفه‌ای آمریکا برای نمایش عمومی در چین انتخاب شده بود. رسانه‌های گروهی در چین در این رابطه می‌نویسند که سیاست تعرفه‌ای جدید دونالد ترامپ باعث شده تا کمپانی‌های بزرگ فیلمسازی هالیوود نتوانند تولیدات‌شان را در سینماهای این کشور به نمایش بگذارند.
آیا می‌توان باور کرد که در بخش بین‌الملل اولین دوره جشنواره فیلم فجر، فیلم‌هایی مانند جنگ‌های ستاره‌ای و آپاچی و کاستر از غرب و ... به‌نمایش در‌آمد؟! آیا باور‌کردنی است که در دوره‌ای از همین بخش بین‌الملل جشنواره فیلم فجر و در بخش اصلی مسابقه آن که امروز به‌نام «سینمای سعادت» معروف شده، قسمت سوم فیلم «ارباب حلقه‌ها» به‌نام «بازگشت پادشاه» قرار داده شد تا مثلا با فیلم هایی مانند «گاو خونی» (بهروز افخمی) رقابت کند؟!
چند روز قبل دو رویداد مهم استراتژیک را پشت‌سر گذاشتیم. روز معلم که به مناسبت ترور شهید مرتضی مطهری نام‌گذاری شده و دیگری که برای گرامیداشت و یاد کارگرانی که در اول ماه می در نیویورک کشته شدند، روز کارگر نامیده شده است.
تقویم متداول جهان را که همان تقویم میلادی باشد وقتی ورق بزنیم، به مناسبت‌هایی بر‌می‌خوریم که پیش از آن فکرش را هم نمی‌کردیم چنین مناسبت‌هایی وجود داشته باشد؛ از روز موز گرفته تا روز شلوار جین و حتی چیزهای عجیب‌تر.
انیمیشن «رویاشهر» به‌تازگی از سوم اردیبهشت اکران شده و تا‌به‌حال بیش از سه میلیارد تومان فروش داشته است. این انیمیشن با توجه به حضور در جشنواره فجر سال‌های قبل، تلاش کرده نقایصی را که منتقدان به آن اشاره کردند برطرف کند که تا حدودی موفق بوده و بچه‌ها می‌توانند ارتباط خوبی با شخصیت‌های آن برقرار کنند اما همچنان به لحاظ متن وساختار ــ طراحی لوکیشن ــ نوعی پراکندگی و فقدان انسجام در آن مشاهده می‌شود که با توجه به هدف‌هایی که برای خود تعیین کرده، قابل اغماض است؛
خیلی‌وقت است در دنیای کودکان و نوجوانان خبرهایی است! اتاق‌های فکر، کمپانی‌های بزرگ صاحب‌سرمایه و افراد شاخص حقیقی و حقوقی به این دنیا ورود کرده و تکاپویی دائمی دارند و برای مخاطبانی وسیع درسطح جهانی به تولیدات گسترده هنری و رسانه‌ای می‌پردازند؛ مخاطبانی از نژادها، سرزمین‌ها، باورها و آئین‌ها، با زبان‌ها و آداب و رسوم مختلف.