آرسنال و منچستر یونایتد: بهترین دشمنان

جام جم آنلاین : در حالی که ماهیت صحنه های پس از سوت پایان دیدار یکشنبه گذشته در اولدترافورد غیرعادی بود - و تصویر مارتین کئون موید این ادعا و یک نشانه کاملا هشداردهنده است

کد خبر: ۲۹۴۷۹

- شدیدتر شدن برخورد بین این دو رقیب چندان حیرت آور نبود ، زیرا آرسنال و منچستر یونایتد قطعا در سابقه خود چنین حوادثی را فراوان دارند.
بزرگترین باشگاهها در جنوب و شمال انگلیس - به ترتیب - در طول حدود 17 سال گذشته - تصادفا از زمانی که «سر» آلکس فرگوسن (آن وقت ها هنوز «سر» نشده بود و فقط آقای فرگوسن بود) به عنوان مربی سکان رهبری منچستر را به دست گرفت ، رقابت بین خود را به سطح انتقام جویی و نفرت تغییر داده اند.
فرگی با یک آرسنال جدید در اولدترافورد روبه رو شد که تحت رهبری جورج گراهام 22 مسابقه را بدون شکست پشت سر گذاشته و به این دلیل در میان شگفتی همگان در صدر جدول رده بندی دسته اول (هنوز لیگ برتر برقرار نشده بود) قرار داشت .
این رکورد وقتی که آنها روز 24 ژانویه به اولد ترافورد آمدند ، از بین رفت و مخصوصا «نورمن وایت ساید» به این نتیجه رسید چیزی که این توپچی های جوان نیاز دارند ، اندکی ترس است ! حتی دیوید اولری - مهاجم آرسنال که معمولا آدمی ناآرام و پر شر و شور بود ، بعدها در مورد وایتساید گفت : انگار کنترل اعصابش را از دست داده و دیوانه شده بود اما این شیوه منچستر موثر واقع شد.
وایت ساید با خشونت خود چنان «دیوید روکاسل» را عصبانی و وادار به عکس العمل کرد که داور او را اخراج کرد و آرسنال 2 بر صفر باخت .
فصل بعد منچستر برای بازی در دور پنجم جام حذفی به هایبوری (زمین آرسنال) رفت .
نیمه اول 2 بر صفر به سود آرسنال خاتمه یافت اما منچستر در نیمه دوم یک گل زد و در لحظات پایانی یک پنالتی گرفت .
برایان مک کلر این پنالتی منچستر را خراب کرد و نیچل و ینتربرن ، بازیکن آرسنال در مقابل میلیون ها تماشاگر تلویزیونی با حرکتی زشت مک کلر را مسخره کرد.
گراهام وقتی آرسنال در اوایل آوریل 1989 در سر راه خود به یک قهرمانی تماشایی به اولدترافورد رفت ، از سیستم سوئیپر (گذاشتن یک مدافع چسبیده به دروازه بان) استفاده کرد.
تونی آدامز باعث شد مسابقه یک بر یک مساوی شود چون هم برای آرسنال گل زد و هم به تیم خودشان و با تمسخر بی رحمانه تماشاچیان منچستر مواجه شد و روزنامه های جنجالی در اقدامی زشت کاریکاتور او را به شکل یک الاغ کشیدند.
البته برنده نهایی آدامز بود ، اما رابطه بین تماشاگران دو تیم ، به سردی بی سابقه ای رسید.
به این ترتیب دیدار بعدی آنها در اکتبر 1990 و دوباره در اولدترافورد رخ داد.
اگر چه آرسنال با گل «اندرس لیمپار» یک بر صفر بازی را برد ، گلی که «دنیس ایروین» را از کوره در برد ، اما نقطه جوش هنگامی رسید که مگ کلر پس از مدتها انتظار انتقام خود را از «وینتربرن» گرفت .
برخورد بین این دو چنان شدید بود که بلافاصله همه بازیکنان دو تیم - به استثنای دیوید سیمن - بعضی ها ظاهرا برای جدا کردن دیگران - در یک زد و خورد تمام عیار با مشت و لگد به جان هم افتادند و در چند دقیقه دیوانه وار زشت ترین صحنه ها را به وجود آوردند.
وقتی گرد و خاک این صحنه وسترن فرو نشست اتحادیه فوتبال انگلیس دستور بررسی داد اما قبل از این که این بررسی به نتیجه برسد آرسنال حقوق دو هفته پنج بازیکن خود (ونیتر برن ، لیمپار ، روکاسل ، دیویس و میکی توماس) را قطع کرد و مجازات سنگین تری برای مربی خود در نظر گرفت : گراهام ده هزار پوند جریمه شد.
این مجازات ها باعث نرمی اتحادیه فوتبال نشد و اتحادیه دو امتیاز از آرسنال و یک امتیاز از منچستر کم کرد و هر یک از دو باشگاه را نیز 50 هزار پوند جریمه کرد.
آرسنال دشمنی را به قدرت تبدیل کرد و با هفت امتیاز برتری نسبت به منچستر قهرمان شد که اگر آن دو امتیاز جریمه نبود برتری آن به 9 امتیاز می رسد.
آنها برای رسیدن به این قهرمانی یک رکورد بی سابقه برای قرن بیستم به جا گذاشتند: در تمام فصل در مسابقات دسته اول فقط یک مسابقه را باختند.
منچستر پس از این که در سال 1992 در آخرین دوره مسابقات دسته اول ، قهرمانی را با اختلاف اندکی واگذار کرد در نخستین سال برگزاری لیگ برتر در سال 1993 به قهرمانی انگلیس دست یافت و در حالی که آرسنال دو جام دیگر انگلیس را برد دو تیم در ماه اوت دیدار سنتی چاریتی شیلد را برگزار و یک بر یک مساوی شدند که در نهایت منچستر در ضربات پنالتی حریف را مغلوب کرد.
اما وقتی چند هفته بعد آنها در لیگ برتر در هایبوری صف آرایی کردند ، «اریک کانتونا» برای دومین بار در طول 4 روز به علت گرفتن اخطار دوم اخراج شد و منچستر با مساوی 2-2 در نهایت به دومین قهرمانی پی درپی خود رسید.
در فصل بعد دو تیم در شرایطی در هایبوری بدون گل مساوی کردند که با اخراج مارک هیوز در اواخر بازی منچستر ده نفره شده بود.
آرسن ونژه در اکتبر 1996 مربی گری آرسنال را عهده دار شد و نخستین سفر منچستر به هایبوری در دوره او در فوریه بعد صورت گرفت .
منچستر این بازی را 2 بر یک برد و اولین شکست خانگی فصل را به آرسنال تحمیل و ضمن کاهش احتمال قهرمانی رقیب لندنی ، امکان قهرمانی خود را افزایش داد.
اما این مسابقه هم زشتی خاص خود را داشت و آن خطای تکل دوپای «یان رایت» روی «پیتر اشمایکل» بود که داور بدون مجازات از آن گذشت .
دشمنی دیرینه این دو پس از این بازی نیز ادامه یافت و روز بعد عناوین بسیاری از روزنامه ها به اتهام خشونت و نژادپرستی این دو علیه یکدیگر اختصاص داده شد.
دیدار بعدی این دو در هایبوری در نوامبر 1997 شاهد پرتاب اشیای تماشاگران به طرف اشمایکل و وینتربرن بود.
آن روز توپچی ها با پیروزی 3 بر 2 در مسیر فتح دو جام در آن فصل قرار گرفتند که یکی از بهترین نتایج آن فصل پیروزی یک بر صفر آنها بر منچستر در اولدترافورد در ماه مارس بود.
در آن بازی پای اشمایکل که برای زدن گل تا محوطه جریمه آرسنال جلو آمده بود ، در فرار سریع برای نخوردن گل دوم از آرسنال ، در حالیکه به طرف دروازه اش می دوید ، آسیب دید!.
آرسنال در سپتامبر 1998 با تکرار نتیجه ماه قبل در مسابقه چاریتی شیلد حریف دیرین خود را سه بر صفر شکست داد.
در آن روز «فرد لیونگ برگ» بازیکن ذخیره آرسنال تقریبا در نخستین تماس خود با توپ در یک بازی با پیراهن آرسنال دروازه منچستر را باز کرد و نیکی بات دومین کارت قرمز خود را در طول 5 روز گرفت تا گرفتاری منچستر را تکمیل کند.
دو تیم در فوریه در اولدترافورد یک بر یک مساوی کردند و بار دیگر در آوریل در مرحله نیمه نهایی جام حذفی در ویلاپارک در مقابل هم قرار گرفتند.
«نلسون ویواس» از آرسنال در وقت اضافی اول مسابقه آنها که بدون گل تمام شد اخراج شد و در بازی تکراری - آخرین بازی تکراری در مرحله نیمه نهایی - «روی کین» فرمان خروج از زمین را گرفت .
اما یونایتد از این اخراج زیاد ناراحت نشد زیرا اشمایکل پنالتی دنیس برگ کمپ را گرفت تا بازی به وقت اضافی بکشد.
در وقت اضافی رایان گیگز با گلی تماشایی منچستر را به پیروزی رساند.
با این حال صحنه های زشتی که تماشاگران به وجود آوردند مقدار زیادی از شکوه و زیبایی پیروزی تاریخی منچستر یونایتد - کسب تاریخی سه جام انگلیس در یک فصل - را بر باد داد.
دو فصل بعد شاهد قهرمانی آسان منچستر در لیگ برتر بود که درهر دو فصل آرسنال را با فاصله زیاد عقب گذاشت .
له شدن لندنی ها در اولدترافورد با نتیجه خیره کننده 6 بر یک در فوریه 2001 تفاوت آشکار بین این دو تیم را در آن مرحله نشان داد.
جنگ لفظی و روانی مربیان دو تیم در این بین با شدت در جریان بود و هر بار که دو تیم و طرفداران آنها با هم روبه رو می شدند تشدید می شد.
آرسنال در فصل 2-}2001 با استفاده از اشتباهات آشکار «فابین بارتز» انتقام شیرینی در هایبوری گرفتند و پس از شکست 3 بر یک حریف در ماه مه در حیاط خلوت خود منچستر عنوان قهرمانی لیگ برتر و جام حذفی انگلیس را به دست آوردند.
منچستر هنگامی که دو تیم دسامبر گذشته در لیگ برتر دیدار کردند مقابله به مثل کرد و آرسنال را با درخشش خیره کننده «فیل نویل» 2 بر صفر شکست داد اما در فوریه که دو تیم در جام حذفی دیدار کردند بار دیگر ورق برگشت ، این بار لندنی ها شروع کاملا توفانی منچستر را خنثی کردند.
در آن بازی رود وان نیستلروی با خشونت های بی پروای خود روی لارن ، کئون ، ولیونبرگ ، که بیشترشان بدون مجازات ماند ، بذر دعواهای بعدی را کاشت .
آن مسابقه را آرسنال 2 بر صفر برد و فرگوسن خشمگین در رختکن تیمش با جنجالی که به راه انداخت خروج دیوید بکهام از منچستر را سرعت بخشید.
دو تیم در آوریل در حالی که رقابت آن ها بر سر قهرمانی به اوج رسیده بود ، بار دیگر دیدار کردند.
این مسابقه 2-2 تمام شد و «سول کمپبل» به دلیل خطای با آرنج روی «اوله گونار سولسکیایر« اخراج شد ، اگر چه او هنوز اصرار دارد که اصلا با حریف برخورد نکرده بود و فرگوسن در حالی که مشت هایش را بالا گرفته بود در هایبوری مقابل طرفداران خود شادمانی کرد.
کمپبل از چهار مسابقه محروم شد و منچستر هشتمین قهرمانی لیگ برتر خود را جشن گرفت .
اما آرسنال جام حذفی را برد تا در مسابقه «کامیونیتی شیلد» بار دیگر با دوستان خود از شمال روبه رو شود.
فرانسیس جفرز بازیکن تازه وارد آرسنال جلوی چشم استیو بنت - داور مسابقه - روی فیل نویل خطا کرد و اخراج شد و کمپبل پس از خطای غیر عمد ، اریک جمباجمبا ، بازیکن جدید منچستر روی او ، عمدا به او لگد زد.
کمپبل که در طول بازی اخطار نگرفت از طرف اتحادیه فوتبال احضار شده و حداقل از سه بازی دیگر محروم خواهد شد.
هنگامی که دو تیم یکشنبه گذشته در اولدترافورد دیدار کردند کمپبل به دلیل مرگ پدرش حضور نداشت .
کئون جای او را گرفت و احساس همدردی برای مرگ پدر کمپبل با شروع بازی جای خود را به خصومت همیشگی داد.
انتقام از مبالغه کاری وان نیستلروی که به عقیده بازیکنان آرسنال این کار او باعث اخراج پاتریک ویه یرا شد عامل به هم ریختن اوضاع در این بازی آخر بود.
وقتی این بازیکن هلندی پنالتی سه امتیازی منچستر را در وقت های تلف شده مسابقه خراب کرد ، کئون و چند بازیکن دیگر گویی اختیار خود را بکلی از دست دادند.
حالا آرسنال با احتمال محروم شدن 6 بازیکن خود از بیش از 25 مسابقه روبه رو است در حالی که گیگز و کریستیان رونالدو از منچستر نیز پا در هوا هستند.
فصل بعدی در این داستان عشق و مهربانی - حداقل در روی زمین فوتبال - در پایان مارس در هایبوری اجرا خواهد شد.
لطفا خود را از دیدار آن محروم نکنید!

رئیس آرسنال : رفتار بازیکنان ما احمقانه بود