اشتباه بزرگ مجلس چسباندن واژه «جوانان» به وزارت ورزش بود / نهاد ریاست جمهوری باید «دبیرخانه» جوانان داشته باشد / حضور بانوان در ورزشگاه ها فرهنگ جامعه را ارتقا می دهد

به گزارش جام جم آنلاین ، البته او از اینکه به جای فعالیت در رشته اصلی خودش در راگبی مشغول به کار است اصلا ناراضی نیست. کاپیتان سابق تیم ملی بسکتبال ایران چند سالی است که ریاست انجمن راگبی ایران را بر عهده دارد.

او که از منتقدان فدراسیون بسکتبال هم به شمار می رود به همراه مهدی جمشیدیان مدیرروابط عمومی راگبی به جام جم آمدند تا گفت و گویی با آنها داشته باشیم. مثل همیشه مصاحبه با آقابیگ در اواسط کار به بسکتبال کشید و مثل همیشه درد و دل های او شروع شد...

کج سلیقگی درباره راگبی

حسن میرزا آقا بیک در ابتدا گفت: « شش است اینجا (انجمن راگبی ایران) هستم. تا سال 89 راگبی ایران فدراسیون داشت اما کج سلیقگی های زمان سعیدلو (رییس سازمان وقت تربیت بدنی) باعث شد تا فدراسیون راگبی تبدیل به انجمن راگبی شود.این در حالی است که راگبی ورزشی المپیکی به شمار می رود و علاوه بر آن مخاطبان زیادی از همان ابتدا در سراسر دنیا داشت. »

تغییر حیرت انگیز بودجه

رییس انجمن راگبی ایران درباره بودجه در نظر گرفته شده برای راگبی نیز توضیح داد: «سال 89 بودجه سازمان تربیت بدنی برای راگبی یک میلیارد و هشتصد میلیون تومان بود. هفت سال گذشته و بودجه یک میلیارد و 800 میلیون تومانی سال 89 به بودجه 30 میلیون تومانی در سال 96 تبدیل شده است. با این بودجه تیم های راگبی را به تورنمنت های بین المللی راگبی و هفته نفره فرستادیم. در مدت این چند سال سه دور کلاس مربی گری و داوری نیز برگزار کردیم که حاصل آن تربیت 180 مربی و 85 داور بین المللی بود. اکنون بانوان داور ایرانی هم در رقابت های مهم آسیایی و بین المللی قضاوت می کنند.

در این مدت افتخاراتی مثل قهرمانی غرب آسیا هم داشتیم. در سال 95 نیز به انتخابی رقابت های المپیک رفتیم اما تیم قدرتمندی مثل ژاپن باعث شد تا ما توفیقی به دست نیاوریم.»

بازنگری اساسی

کاپیتان اسبق تیم ملی بسکتبال ایران درباره شرایط موجود در راگبی ایران راضی نیست. وی در اینباره نیز گفت: «در مورد راگبی باید بازنگری اساسی انجام شود. با توجه به المپیکی بودن این ورزش باید توجهات ویژه ای را شاهد باشیم. اگر راگبی را تبدیل به فدراسیون نمی کنند حداقل بودجه مستقلی را برای آن در نظر بگیرند. دیدگاهی که در ورزش وجود دارد خیلی احساسی است و همه چیز روی موج پیش می رود. متاسفانه برای ورزش فردا فکر نمی کنند و همه نتیجه می خواهند. »

درگیری های سیاسی آقای وزیر

میرزاآقابیک بدون واهمه درباره شرایط موجود انتقاد می کند. وی چنین گفت: «راگبی از سال 2012 وارد رقابت های المپیک شد و حداقل تا 15 دوره آینده هست. این ورزش مخاطب دارد اما در دستگاه ورزش ما خیلی به آن اهمیت نمی دهند. هر وزیری که آمده آنقدر درگیری سیاسی داشته که به ورزش هایی مثل راگبی توجه نشده است.»

مخالف سرسخت وزارت خانه ورزش و جوانان

رییس انجمن راگبی ایران از سرسخت مخالفان شکل گیری وزارت ورزش و جوانان بود. بعد از شکل گیری این وزارت خانه نیز اتفاقات دیگری افتاد تا میزان انتقادات میرزاآقا بیک حتی بیشتر هم شود. آقابیک اظهار داشت: «زمانی که سازمان تربیت بدنی به وزارت تبدیل شد من یکی از مخالفان سرسخت آن بودم. زمانی که واژه «جوانان» را به آن چسباندند اوضاع حتی بدتر هم شد. این وزارت خانه در امر ورزش موفق بود نه در رسیدگی به امور جوانان. به نظر من همه وزارت خانه ها باید معاونت جوانان داشته باشند و نهاد ریاست جمهوری هم هم صاحب «دبیرخانه جوانان» شود. چسباندن جوانان به وزارت ورزش اشتباه مجلس وقت بود. ما هیچ راهی نداریم جز اینکه مقوله جوانان را از این وزارت خانه جدا کنیم.»

به من فرصت بدهند

این بازیکن اسبق تیم ملی بسکتبال برای اینکه راگبی را به طور کامل احیا کند پنج سال وقت می خواهد. او در ادامه گفت: «پنج سال به من وقت بدهند و سالی 500 میلیون نیز در اختیار من بگذارند. من تضمین می دهم با همین بودجه روی سکوی آسیایی برویم. راگبی با اینکه از فدراسیون های دیگر فعال تر است اما در آموزش و پرورش هم جایی ندارد. راگبی یک ورزش بدون برخورد است و این را می طلبد تا جایگاه گسترده ای تری در کشور داشته باشد. »

بسکتبال خانه من است

اینجاست که نوبت به صحبت درباره بسکتبال می شود، چیزی که درد و دل های آقابیک درباره آن خیلی زیاد است. وی یادآور شد: «17 سال در تیم ملی بسکتبال بازی کردم، کاپیتان تیم ملی بسکتبال بودم و دو دوره در هیات رییسه فدراسیون بسکتبال حضور داشتم اما اکنون در بسکتبال جایی ندارم. بسکتبال خانه من است. من سرباز سیستم ورزش ایران هستم. هر فردی که وارد سیستم ورزش ایران می شود باید بهترین خدمات را انجام بدهد. مدیریت بسکتبال نیز در سیستم ورزش ایران خدمات زیادی انجام داد اما اکنون دیگر وقت آن است در رابطه با ریاست فدراسیون بسکتبال تصمیمات جدی و جدیدی گرفته شود. مشحون (رییس فدراسیون بسکتبال) زحمات زیادی برای این ورزش کشیده است اما وقت آن است که نفرات جدیدی به فدراسیون بیایند.»

تغییر بنیادی برای بسکتبال

یکی از سرسخت ترین منتقدان فدراسیون بسکتبال درباره شرایط کنونی این رشته ورزشی گفت: «بسکتبال یک تغییر بنیادی می خواهد. بسکتبال تهران در دهه هشتاد لیگ و مسابقات استانی داشت. آن زمان با بودجه 80 میلیون تومانی به تیم های قهرمان مدال طلای 18 عیار می دادند، تلویزیون مسابقات را پخش مستقیم می کرد و اسپانسرهای زیادی در بسکتبال فعالیت داشتند اما اکنون حال و روز بسکتبال تهران را نگاه کنید. وضعیت کنونی نشان می دهد بسکتبال یک برنامه ریزی جدید می خواهد. حرف برای گفتن زیاد است.»

مداخله گری های یک رییس فدراسیون

آقابیک در ادامه از دخالت های مشحون در امور فنی تیم های ملی بسکتبال می گوید. وی توضیح داد: «من هرگز نمی پسندم رییس یک فدراسیون در کارهای تیمداری و فنی دخالت کند. اصلا از شان و شخصیت یک رییس فدراسیون به دور است که در کار تیم ملی دخالت کند و در امور فنی نظر بدهد. ما در میزبانی هم مشکل پیدا کرده ایم. اکنون هند و پاکستان که بسکتبال چندان قدرتمندی ندارند بهتر از ما میزبانی می کنند. متاسفانه ضعف به نحوه میزبانی ها هم رسیده است.»

موافق حضور بانوان در ورزشگاه ها

رییس انجمن راگبی ایران یکی از موافقان صد در صد حضور بانوان در ورزشگاه هاست و آن را یک اصل مهم می داند. وی در اینباره گفت: «من یک کار تحقیقی را انجام داده ام. در زمان سازمان وقت تربیت بدنی حضور بانوان در ورزشگاه ها را مورد تحقیق و پژوهش قرار داده بودم. به عنوان یک کارشناس ورزشی نظر شخصی من این است که اگر بانوان به ورزشگاه ها بیایند فضای فرهنگی ارتقا پیدا می کند. باور کنید فضا اسلامی تر می شود. چرا که حتی وقتی بدترین قشر جامعه در ورزشگاه حضور داشته باشند وقتی حضور بانوان را می بینند سعی می کنند رفتار بهتری داشته باشند. حضور بانوان در ورزشگاه ها باید در مسابقات رشته های کم مخاطب تر شروع شود. من صد در صد موافق حضور بانوان در ورزشگاه ها هستم و حاضرم نتیجه تحقیقاتم را در اختیار همه بگذارم.

موضوع دیگر این است که چرا وقتی ورزشکاران دختر ایرانی با حجاب کامل اسلامی در رقابت های برون مرزی شرکت می کنند مردان خارجی می توانند نظاره گر رقابت های دختران و بانوان ما باشند اما همین شرایط در ایران وجود ندارد و حتی پدر و همسر ورزشکار نمی تواند به ورزشگاه برود؟ این علامت سوال بزرگ جامعه ورزش ایران است. اگر این اجازه داده شود که خانواده ها به ورزشگاه ها بروند اتفاقات بسیار خوبی می افتد. هر چقدر محدود تر کنیم مشکلات بیشتر می شود. با نشان دادن کار خوب کمک زیادی به ارتقای فضای فرهنگی موجود در ورزش می کنیم. »

هیلدا حسینی خواه / جام جم آنلاین