روژه میلا: به داد آفریقای محتاج برسید

فوتبال را چگونه شروع کردید و در نوجوانی چه راه‌هایی را در این ورزش پیمودید تا به موفقیت برسید؟

فوتبال از همان کودکی عشق و جزئی از وجودم بود و از همان زمان هر موقع شرایط آن به وجود می‌آمد به فوتبال می‌پرداختم و در مسابقات شرکت می‌کردم. اولین تیمی که رسما در آن بازی کردم، باشگاهی در کامرون به نام اکلایر دی‌‌دوالا بود و آن هم در حالی که 13 سال بیشتر نداشتم. این شروع موفقیت‌های دائمی من بود و فقط پنج سال بعد از آن در لیگ دسته اول کامرون مشغول بازی در یکی از مطرح‌ترین تیم‌های لیگ بودم، تیمی به نام لئوپارد دی دوالا. (یوزپلنگ‌های دوالا)

آیا کسی هم از شما در آن راه حمایت کرد؟

در آفریقا هیچ‌کس از دیگری به طور خاص حمایت نمی‌کند و همه کارها روی دوش خودتان است و اگر زدید و بردید، برده‌اید وگرنه کسی نیست که دست شما را بگیرد. من نیز هر چه کسب کردم و دستاوردهایم با تیم ملی کامرون محصول تلاش‌های خودم بود و نه کسی دیگر.

جهان هنوز کارهای بزرگ‌تان را در جام جهانی ایتالیا به سال 1990 و آن هم در سی و هشت سالگی‌تان از یاد نبرده است.

خود ما هم در تیم ملی کامرون شگفت‌زده شده بودیم، اما فوتبال آفریقا سال‌ها بود که خودنمایی می‌کرد و وقتش رسیده بود که سرانجام سربلند کند. دیدید که نیجریه هم در جام 94 و سنگال در جام 2002 چه کردند. برد صفر ـ یک ما برابر آرژانتین در همان دیدار افتتاحیه جام جهانی 1990 نه فقط سند شایستگی فوتبال کامرون، بلکه نوای لیاقت کل آفریقایی‌ها و فریاد دادخواهی‌شان بود که بعد از آن نیز همچنان شنیده شده است. به اینها اضافه کنید دستاوردهای عالی نیجریه و کامرون را در فوتبال بازی‌های المپیک در سال‌های 1996 و 2000.

نظرتان راجع به شرایط کنونی فوتبال در آفریقا چیست؟

بدیهی است که شرایط اصلا ایده‌آل نباشد و برعکس بسیار هم تیره و اسفبار باشد. حتی در دوره درخشش ما و نیجریه و سنگال هم فوتبال آفریقا صدها نیاز و هزاران مشکل داشت که به قوت خود باقی است. این قاره‌ای است که همواره با فقر شدید و فقدان ثروت‌های طبیعی و در بسیاری از کشورها با جنگ‌های داخلی کوچک و بزرگ مواجه است و نوجوانانش با دغدغه‌های بزرگ رشد می‌کنند.

آیا فوتبال‌های روز و مسابقه‌های روز و مسابقه‌های کنونی را هم دائما تعقیب می‌کنید؟

صددرصد و هر روز نتایج لیگ‌های بزرگ اروپایی و تیم‌های نامدار را پیگیری و کسب اطلاعات می‌کنم و البته دستاوردهای تیم ملی کامرون را نیز همین‌طور.

ولی ظاهرا ظهور ستاره‌های جدید در این تیم برخلاف عصر شما و دوره شروع کار اتوئو و سانگ، کمتر شده است.

شاید هم کمتر نشده باشد. ما اینک «فابریس اولینگا»ی بسیار جوان را در مالاگا داریم که چندی پیش با گلزنی برای این تیم در اسپانیا با 16 سال و 98 روز سن تبدیل به جوان‌ترین گلزن در تاریخ لیگ این کشور شده. اگر اعضای این نسل جوان پخته‌تر شوند، کامرون دوران طلایی تازه‌ای را آغاز خواهد کرد.

در ظاهر نقشی مستقیم در توسعه فوتبال جوانان در آفریقا ندارید.

خیر، اما به عنوان سفیر عالی کامرون و عضو کمیته فنی فیفا، خواه ناخواه در این امر فعال و تاثیرگذار هستم و می‌توانم تجربیاتم را در این زمینه به جوان‌ترها در قاره انتقال بدهم.

رکوردهای شما به عنوان پیرترین بازیکن وسط میدان (پست‌هایی بجز دروازه‌بانی) حاضر در جام جهانی و مسن‌ترین گلزن آن (با 42 سال و یک ماه سن) هنوز پابرجاست و شاید هرگز شکسته نشود.

امیدوارم شکسته شود. در هر حال برای من افتخاری بزرگ است و خاطرات آن تا روزی که زنده‌ام در ذهنم حک شده باقی خواهد ماند. آرزوی بزرگم این است که روزی یک کامرونی بیاید و در این زمینه‌ها بالای دست من بلند شود و چراکه نه؟

سایت فیفا / مترجم: وصال روحانی