جواد آتش‌افروز؛ رفیق رادیو

در آن مقطع زمانی فراخوانی منتشر شد و او توسط نماینده رادیو که برای تست گرفتن به مدرسه مراجعه کرده بود، انتخاب شد. آتش‌افروز همان زمان به عشق رادیو هر روز همراه بچه‌های دیگر به رادیو می‌رفت و علاقه‌اش این بود که حتی در یک برنامه 15 دقیقه‌ای صبحگاهی به اندازه دو خط هم که شده، صحبت کند. او بعد از گرفتن دیپلم فعالیتش را به صورت جدی با رادیو در قالب نمایش رادیویی، دوبله، تهیه‌کنندگی، گزارشگری، صدابرداری، کارگردانی نمایش رادیویی و تنظیم نمایشنامه‌ها ادامه داد تا این‌که از رادیو مشهد به تهران آمد و کارش را در این شهر پی‌گرفت. او در طول این سال‌ها برنامه‌های متعددی را گویندگی کرده است.

وقتی مخاطبان دیروزی نام جواد آتش‌افروز را می‌شنوند به یاد خاطراتشان از یک برنامه قدیمی به نام «سلام صبح بخیر» می‌افتند که در زمان خودش گوش بسیاری از شنوندگان را هر‌روز نوازش می‌داد، زیرا اجرا و فرمش برای مخاطب تازگی داشت و به همین دلیل جای خودش را در دل مردم باز کرد. دلیل موفقیت آتش‌افروز در این برنامه ارتباط نزدیک او با شنوندگان، موسیقی و مطالب برنامه بود. در واقع او و برنامه سلام صبح بخیر با یکدیگر رفیق شدند. رفاقت او و برنامه باعث موفقیتش شد و آتش افروز هر روز در این برنامه تلاش می‌کرد یک اتفاق تازه به‌وجود بیاورد. اگر اکنون این برنامه بازپخش شود به هیچ وجه چیزی از برنامه‌های مدرن امروزی کم ندارد. ریتم، فضا، تنوع موضوع و... این برنامه گواهی می‌دهد که چرا برای مردم جذاب بود و آن را دوست داشتند. می‌توان گفت این اولین برنامه رادیویی بود که فضای محاوره‌ای، خودمانی و راحت داشت و در نوع خودش چه قبل و چه بعد از انقلاب در رادیو تازه بود و برای همین در میان مردم هم محبوب شد.

یکی از ویژگی‌های آتش‌افروز این است که در برنامه‌سازی و اجرا صاحب سبک است. لحن او در برنامه‌هایش همیشه با مردم صمیمی است و شنونده حس صمیمیت و همدلی را احساس می‌کند. آتش‌افروز برای این‌که این حس را بهتر به شنونده منتقل کند، تلاش می‌کند فضای برنامه را شاد و دوستانه سازد. این گوینده قدیمی اعتقاد دارد دانش گوینده باید به‌روز باشد تا بتواند قلاب را به دهان شنونده بیندازد و معتقد است صدای خوب بدون اطلاعات و آگاهی به‌صوت تبدیل می‌‌شود که ایجاد خاطره و انگیزه نمی‌کند و اگر گوینده‌ای به این صورت عمل نکند مخاطبش را از دست خواهد داد. آتش‌افروز با توجه به این مساله نه تنها اطلاعاتش را به‌روز می‌کند، بلکه همیشه تلاش داشته از صدا، فن بیان و اطلاعاتش بجا استفاده کند، چون اعتقاد دارد گوینده رادیو باید دائم مطالعه و آمادگی ذهنی داشته باشد تا در مواقع ضروری بتواند در برنامه بهترین تحلیل را درباره موضوع ارائه بدهد، بدون آن‌که جانبداری از کسی یا موضوعی کرده باشد. در واقع نگاه آتش‌افروز به رادیو مثل یک رفیق است.بنابراین این گوینده کهنه‌کار قبل از آن‌که به متن متکی باشد یا بداهه صحبت کند، همیشه به حس خودش اتکا دارد. به همین دلیل در لحظه فکر می‌کند که چگونه باید حرف بزند و برنامه را مدیریت کند. آتش‌افروز فقط در گویندگی رادیو موفق نیست؛ وقتی او راهی تلویزیون شد و برنامه تلویزیونی بعد از خبر را همراه محمود شهریاری اجرا کرد، نه‌تنها با اقبال مردم رو به رو شد، بلکه به قول معروف در میان مردم گل کرد. او در تلویزیون در کنار اجرا، برنامه‌سازی، مستندسازی و... را هم انجام داد، اما دوباره به خانه خودش یعنی رادیو برگشت تا شنوندگان صدای پرانرژی او را از فرکانس رادیو پیام بشنوند.

فاطمه عودباشی