مسعود کیمیایی همچون داریوش مهرجویی گریخت!

روز چهارم سی و دومین دوره جشنواره فیلم فجر، با یک فیلم فاقد ساختار و فاقد حداقل استانداردهای کیفی آغاز شد و واکنش های مکرر منتقدان و اهالی رسانه را در همان زمان اکران در پی داشت؛ مسئله ای که کارگردانش پیش بینی کرده بود و اساساً به کاخ جشنواره نیامد تا بتواند به راحتی از پرسش و پاسخ درباره فیلمش بگریزد!

جشنواره سی و یکم و اتفاقاتی که در زمان اکران «چه خوبه برگشتی» رخ داد، هنوز به فراموشی سپرده نشده است. مهرجویی می دانست فیلمش تا چه میزان فاقد ماقبل نقد قرار دارد و چه پرسش هایی در نشست پرسش و پاسخ انتظارش را می‌کشد و به همین دلیل، خیلی راحت رسانه ها را نادیده گرفت و به این نشست نیامد و طبیعتاً نقدها بیش از پیش یک جانبه شد تا مهرجویی نیز تنها به تاکتیک موشک جواب موشک پناه ببرد و تا آستانه این جشنواره نیز متوقف نشود!

حال همین بازی برای مسعود کیمیایی رخ داد و فیلم سینمایی «متروپل» که کیمیایی با سر و صدای زیاد به پس از تولید رساند و تصور می‌شد اثری جدی تر نسبت به چند اثر اخیرش باشد، حتی نتوانست در حد و اندازه «جرم» ظاهر شود و بیست و نهمین فیلم جشنواره یک شکست مطلق باشد؛ شکستی که در سالن نمایش نیز صدایش شنیده می‌شد و مردم با سوت و کف و هو به استقبال فیلم ضعیف این کارگردان پیشکسوت رفتند و از میانه های فیلم، دیگر تاب و تحمل گروهی تمام شد و سالن را ترک کردند؛ اتفاقی که تا انتهای فیلم استمرار داشت.

اعتراض نسبت به این فیلم، ظاهراً در سینماهای مردمی نیز وجود داشته و ممکن است این فیلم علی رغم آنکه نام «مهرجویی» بر آن نقش بسته نیز در گیشه نفروشد و البته پیش از اکران و در متن جشنواره کنونی نمی توان درباره حضور این فیلم میان مدعیان سخنی به میان آورد. تنها نقطه قوت «متروپل» فیلمبرداری اش بود که کار علیرضا زرین دست فیلمبردار کهنه کار کشورمان بوده و در سایر بخش ها، بهتر است سخن کوتاه کرد و کلامی بر زبان نیاورد.

شاید بازنده اصلی اکران صبح امروز، تماشاگرانی بودند که در سرمای 7- درجه به تماشای ساخته مسعودخان نشستند و در نهایت آقای کارگردان حتی آنقدر برایشان حرمت قائل نشد که در نشست پرسش و پاسخ حاضر شود و از فیلمش دفاع کند یا از مردم بابت تلف کردن وقت شان عذرخواهی نماید اما دریغا که کیمیایی همان راه مهرجویی را رفت و با واکنشی مشابه مهرجویی نیز مواجه خواهد شد.

بازیگران این فیلم نیز در لابی برج و در مواجهه با خبرنگاران تلاش کردند با پیش کشیدن کسوت کیمیایی، در خصوص ضعف جدی در داستان پردازی و کارگردانی سکوت کنند و تنها ورد زبانشان «استاد» بود؛ استادی که امروز در حد فیلم اولی ها هم ظاهر نشد و حتی نتوانست خودش را بر پرده سینما تکرار کند و نتوان از لفظ درجا زدن استفاده کرد!

این فیلم داستان زنی به نام خاتون (مهناز افشار) را روایت می کند که همسر موقت مردی بوده و حال پس از مرگ مرد، همسر نخستش در پی انتقام گرفتن از خاتون است اما داستان به شکل عجیب و ساده‌ای تمام می‌شود؟ این پرسشی است که پس از سکانس پایانی پیش می آید و فیلم در واقع به نوعی پایان ندارد! با این اوصاف یقیناً منصفانه نیست که توصیه تماشای این فیلم را کرد و بهتر است برای مخدوش نشدن چهره کیمیایی در ذهن تان (بیش از این)، از تماشای «متروپل» بگذرید.

تابناک