تیم ملی حرمت دارد

چنین برخوردی از یکی از بهترین مدافعان ایران و آسیا که سابقه 69 بازی ملی را در کارنامه دارد، واقعا دور از ذهن است. پیشتر سیدمهدی رحمتی هم برخوردی نه به زشتی هادی عقیلی اما این‌چنین ناپسند داشت؛ زمانی که بدون صحبت با مسئولان فدراسیون و کادر فنی تیم ملی گفت خسته است و فعلا دوست ندارد برای تیم ملی بازی کند.

از مردم انتظار داریم از کار و زندگی خودشان بزنند و در یک روز وسط هفته به ورزشگاه آزادی بروند و تیم ملی را تشویق کنند. این انتظارها همیشگی بوده است، اما هیچ‌گاه مهم نبوده که مردم چه انتظاری از ملی‌پوشانشان دارند. هرچند همه ما دوست داریم همیشه تیم ملی کشورمان برنده باشد، اما برد و باخت در فوتبال هست. بازی خوب و بد هم غیر قابل کتمان است. پس فارغ از هر نتیجه‌ای که به دست می‌آید کمترین انتظار هوادار از ورزشکاری که پیراهن تیم ملی کشورش را می‌پوشد، تعصب داشتن به آن پیراهن است. با این تعریف باید فرار هادی عقیلی را یک هشدار شبانه نامید؛ هشداری جدی برای همه آنهایی که در آینده پیراهن تیم ملی را می‌پوشند.

این تیم برای همه عزیز است، چراکه اگر غیر از این بود بازیکنانی چون اشکان دژاگه و رضا قوچان‌نژاد با وجود داشتن تبعیت دیگر کشورها، تمرین تیم‌های مطرحی چون فولام انگلیس و استاندارد لیژ بلژیک را ترک نمی‌کردند تا صدها کیلومتر آن‌طرف‌تر، برای تیم ملی کشورشان بازی کنند.

همین دو بازیکن که خیلی‌ها آنها را خارجی‌های تیم ملی می‌نامند، دیروز و در مقابل لبنان بهترین‌های زمین بودند. اولی دو پنالتی گرفت و یک پاس گل داد و دومی دو بار دروازه حریف را گشود.

به این می‌گویند عرق ملی. آن‌گاه در نقطه مقابل مدافع باتجربه‌ای چون هادی عقیلی به صرف این‌که در ترکیب یازده نفره جایی ندارد، این‌چنین به پیراهن تیم ملی بی‌حرمتی می‌کند.

رضا پورعالی ‌/‌ گروه ورزش