ماه، سکونتگاه آینده زمینیان

اگر روزی فرا برسد که انسان دیگر قادر به زندگی روی سیاره زمین نباشد، به کجا باید برود؟ اگر زمین در اثر برخورد با یک سنگ بزرگ سرگردان نابود شود، انسان‌ در کجا به زندگی‌ ادامه خواهد داد؟ آیا شرایط سایر اجرام سماوی برای زندگی انسان‌ مناسب است؟ آیا ساخت سفینه‌های فضایی برای کاوش در سایر سیارات یا قمرهای آنها به منظور یافتن سکونتگاهی جدید است.
کد خبر: ۶۴۰۶۸۷

کارشناسان فضایی معتقدند ماه را می‌توان به عنوان هفتمین قاره قابل سکونت در اواسط قرن 21 میلادی به حساب آورد. زمینی‌ها می‌توانند روی این قمر زندگی کنند و به همین دلیل کشورهای بسیاری به کاوش و بررسی ماه پرداخته‌اند.

وجود گودال‌های عظیم حاوی یخ آب، سطح کره ماه باعث شد امیدها برای مسکونی کردن آن افزایش یابد. بنا به گزارشی که در پایگاه اینترنتی «مون دیلی» منتشر شده، تصاویر ارسالی از سطح ماه نشان می‌دهد دریاچه‌های یخی کشف شده در اعماق گودال‌ها مانند یخچال‌هایی هستند که در قطب شمال کره ماه رویت شده است. کشف آب سطح ماه از آن جهت اهمیت دارد که می‌تواند به عنوان جایگزینی برای زندگی انسان‌ها به شمار رود، زیرا نمی‌توان مقدار آب زیادی را از زمین به دلایلی مانند پرهزینه بودن و همین‌طور دشواری به کره ماه انتقال داد!

یخچال‌های کشف شده دارای فواید بسیاری در اکتشافات فضایی هستند. برای مثال یخ می‌تواند تامین‌کننده اکسیژن و آب آشامیدنی برای فضانوردان باشد و همین‌طور هیدروژن موجود در یخ نیز به عنوان سوخت موشک مورد استفاده قرار می‌گیرد. علاوه بر این، ماه سرشار از منابع طبیعی مانند فلزات نادری است که می‌تواند شرایط مناسبی را برای زندگی فراهم کند. در حال حاضر، محققان و کاوشگران به دنبال راه‌حلی ساده و کم‌هزینه‌ هستند تا بتوانند فلزات را از سطح ماه به زمین انتقال دهند. اکنون هزینه این انتقال بسیار گزاف است؛ اما در سال‌های آتی و زمانی که حجم فلزات زمین به پایان برسد، می‌توان از اندوخته‌ فلزات تنها قمر زمین بهره برد و آنها را به زمین انتقال داد.

پروفسور ولادیسلاو شوچنکو، رئیس بخش سیاره‌ها و قمرها در انستیتوی دولتی نجوم وابسته به دانشگاه دولتی مسکو معتقد است ماه می‌تواند مصارف کاربردی بسیاری در زمینه تامین انرژی هم داشته باشد.

اما در این میان برای بهره‌برداری از ماه قوانین بین‌المللی دست و پاگیری وجود دارد. پیمان فضایی ماورای جو، پیمانی بین‌المللی برای بهره‌برداری از فضاست که سال 1958 میلادی توسط سازمان ملل به تصویب رسید.‌ اکنون برخی کشورها این سند را امضا کرده یا برخی دیگر نیز بدون امضای سند به این معاهده پیوسته‌اند که از آن میان می‌توان به کشورهایی مانند چین و کره شمالی اشاره کرد. براساس این پیمان‌نامه هیچ کشوری حق ادعای مالکیت بر ماه و منابع آن را ندارد. ماه میراث مشترک بشریت است و کشورها نمی‌توانند بر آن ادعای مالکیت کنند.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها