سیدعلیرضا سبط‌‌احمدی، تهیه‌کننده مسابقه «سرآشپز بزرگ»:

عشق تنها چاشنی‌ای است که غذا را خوشمزه می‌کند

سیدعلیرضا سبط‌احمدی از تهیه‌کنندگان باسابقه تلویزیون است که تا به حال کارهای متعددی را تهیه و تولید کرده است. او 26 سال است که در این زمینه فعالیت می‌کند و حرفه‌اش را بسیار دوست دارد. آخرین کار این تهیه‌کننده، سریال نامه‌های بالدار بود که در ایام نوروز از شبکه 2 سیما روی آنتن رفت. با علیرضا سبط‌احمدی به بهانه تهیه و تولید مسابقه «سرآشپز بزرگ» به گفت‌وگو نشستیم. مسابقه‌ای که بر مبنای هنر آشپزی و طبخ غذاهای سنتی ایرانی تولید شده است. سبط‌احمدی از این تجربه این‌گونه برایمان می‌گوید.
کد خبر: ۴۲۸۸۱۴

ابتدا از شکل‌گیری مسابقه «سرآشپز بزرگ» برایمان بگویید.

طرح این مسابقه از طرف خودم بود. چند سالی بود که به این برنامه فکر می‌کردم تا این که بالاخره به اتفاق آقای نیک‌سرشت این طرح را آماده و به شبکه 2 سیما ارائه کردیم و از آنجا هم که سال‌هاست در شبکه 2 به عنوان تهیه‌کننده حضور مستمر دارم، این طرح پذیرفته و در نهایت هم تولید شد.

پیش‌تولید این کار چقدر زمان برد؟

پیش‌تولید این کار زمان زیادی از ما گرفت، البته ابتدا قرار نبود که پیش‌تولید تا این حد طول بکشد، اما هم ساخت دکور چیزی حدود یک‌ماه طول کشید و هم می‌خواستیم بار محتوایی برنامه غنی شود. بنابراین حدود 5 ماه پیش‌تولید این مسابقه زمان برد و برای تولید 52 برنامه، نزدیک به 38 روز تصویربرداری داشتیم.

حالا چرا شبکه 2 را به عنوان شبکه کودک و نوجوان شناخته شده است، برای پخش این مسابقه انتخاب کردید؟

شبکه 2، شبکه کودک و نوجوان و خانواده است. پس وقتی بحث خانواده به میان می‌‌آید قطعا بحث سفره هم پیش می‌‌‌آید. بنابراین پخش این مسابقه از شبکه 2 خیلی هم چیز غریبی نیست. ما می‌خواستیم به واسطه این برنامه فرهنگسازی کنیم و به نوعی دوباره خانواده‌ها را دور هم و سر یک سفره جمع ‌کنیم. چون رکن اصلی خانواده کودکان و نوجوانان هستند، فکر کردیم که از این شبکه راحت‌تر و بهتر می‌توانیم به این هدف‌مان نزدیک شویم.

پس از ابتدا هم شبکه 2 را انتخاب کرده بودید، درست است؟

خیر. ما در ابتدا مشورت‌هایی هم در شبکه یک داشتیم، ولی چون مصوبه اولیه این برنامه در شبکه 2 بود و خودم هم تهیه‌کننده قدیمی این شبکه بودم، بنابراین قرار شد که سرآشپز بزرگ از شبکه 2 روی آنتن برود.

روی پخت غذاهای محلی و شهرستانی نگاه ویژه‌ای داشته‌اید. چرا؟

چون هدف ما در وهله اول، تنها ساخت یک مسابقه نبود، بلکه می‌خواستیم فرهنگ‌سازی کنیم و از این جهت دوست داشتیم به نوعی غذاهای محلی گذشته را دوباره به مخاطبان یادآوری کنیم.

چون همه ما به نوعی با این غذاها خاطره داریم و بزرگ شدیم. حتی متاسفانه بعضی از مادران ما هم دیگر این غذاها را کمتر می‌پزند.

فکر می‌کنید علت دورشدن مردم از غذاهای سنتی و محلی چیست؟

به نظرم این مساله تنها یک علت دارد و آن هم سوغات فرهنگ غرب و تحمیل آن به فرهنگ ما ایرانی‌هاست. به این معنا که اکثر ما حالا دیگر به خوردن فست‌فودها عادت کرده‌ایم و نسبت به این نوع غذاها رغبت بیشتری داریم.

فکر می‌کنید چقدر به هدف‌تان در مورد این برنامه رسیده‌اید؟

فکر می‌کنم در بحث محتوایی نزدیک به 70، 80 درصد موفق عمل کرده‌ایم. بخصوص این که من خیلی دوست داشتم از طریق این برنامه غذاهای جنوبی را به شمالی‌ها و غذاهای شمالی را به جنوبی‌ها آموزش دهیم.

سرآشپز‌ها و اساسا شرکت‌کنندگان برنامه را بر چه مبنایی و چطور انتخاب کردید؟

ما در چند مکان مختلف فراخوان دادیم و چند نفر از همکارانم هم در این مورد به من کمک کردند. علاوه بر سرآشپزها، ما چند سر تستر داشتیم که در هتل‌های بین‌المللی فعالیت می‌کردند و اینها درواقع به عنوان داور در این برنامه حضور داشتند.

سرآشپزها و کلا شرکت‌کنندگان با این برنامه و فضای آن می‌توانستند راحت ارتباط برقرار کنند؟

بله. چون حضورشان در این برنامه، هم برایشان تبلیغ بود و هم می‌توانستند غذاهای محلی را با شیوه‌های تازه‌تر و متنوع‌تر به معرض نمایش بگذارند.

حالا چرا حسین رفیعی را به عنوان مجری این برنامه انتخاب کردید. چون او پیش از این کار، اجرای مسابقه تنور طلایی را هم به عهده داشت؟

سبط‌احمدی: خیلی از طرح‌ها می‌توانند از یک کتاب یک موسیقی، یک فیلم و... به وجود بیایند. بنابراین، این گونه برنامه‌ها می‌تواند شروع یک طرح باشد، اما یک طرح تازه و نو و من به هیچ وجه کپی‌برداری را قبول ندارم

حسین رفیعی را انتخاب کردم چون در بحث غذا و فرهنگ غذایی مطالعات خوبی دارد و از این جهت خیلی می‌توانست به ما کمک کند و پس از صحبت‌های اولیه ما بود که مسابقه تنور طلایی پخش شد. به هر حال چون هر دو ما علاقه‌مند بودیم که با هم کار کنیم، این اتفاق افتاد و این همکاری بین ما شکل گرفت.

ساغر عزیزی چطور؟ او چگونه به این گروه ملحق شد؟

سرآشپز بزرگ اولین اجرای خانم عزیزی بود. او پیش از سرآشپز بزرگ فقط به عنوان بازیگر در تلویزیون حضور داشت. خانم عزیزی را انتخاب کردم چون می‌خواستم مجریان برنامه، مجری صرف نباشند و در اصل مجری ـ بازیگر باشند چون ما آیتم‌های نمایشی هم در این برنامه داریم. به هر حال فکر می‌کنم انتخاب خانم عزیزی انتخاب درست و بجایی است.

آیا از ابتدا هم قرار بود یک مجری خانم و یک مجری آقا داشته باشید؟

بله، چون برخی شرکت‌کنندگان ما خانم و برخی آقا بودند. از این جهت برای ارتباط بهتر این کار را انجام دادیم. ضمن این که از این طریق، راحت‌تر می‌توانیم کانون خانواده را به تصویر بکشیم.

فکر می‌کنم شما به مقوله مجری ـ بازیگر اعتقاد زیادی دارید. درست است؟

بله، چون این مساله به جذاب‌ترشدن و بهتر دیده‌شدن یک برنامه کمک می‌کند. اگر مجری صرفا بیاید در برنامه و خیلی رسمی برخورد کند قطعا آن برنامه نمی‌تواند در جذب مخاطب موفق باشد و این مجری ـ بازیگر است که می‌تواند فضای برنامه را شادتر و ملموس‌تر کند. بخصوص در مورد سرآشپز بزرگ، مجری ـ بازیگران خیلی راحت‌تر توانسته‌اند فضای خانواده را شکل بدهند.

در شکل‌گیری این برنامه تا چه اندازه برنامه «بفرمایید شام» را مدنظر قرار دادید و از آن به عنوان یک الگو استفاده کردید؟

اول این که برنامه بفرمایید شام، یک نمونه عینی و کپی‌برداری‌شده از شبکه‌های خارجی است و دوم این که سرآشپز بزرگ هیچ ارتباط یا شباهتی با برنامه بفرمایید شام ندارد. چون در این برنامه ما کارشناس طب سنتی داریم، کارشناس تغذیه داریم و خیلی مسائل دیگر که هیچ‌کدام از آنها در آن برنامه حضور ندارد. پس نمی‌تواند ربطی هم به یکدیگر داشته باشند.

اصلا برنامه‌های خارجی و ماهواره چقدر می‌تواند برای تهیه‌کنندگان ما ایده‌ساز باشند؟

ما تهیه‌کنندگان یک اصطلاح بین خودمان داریم که می‌گوییم می‌توانیم این برنامه را ایرانیزه کنیم. خیلی از طرح‌ها می‌توانند از یک کتاب، یک موسیقی، یک فیلم و... به وجود بیایند. بنابراین این گونه برنامه‌ها می‌تواند شروع یک طرح باشد، اما یک طرح تازه و نو و من به هیچ وجه کپی‌برداری را قبول ندارم. چون کار هنرمند ایجاد خلاقیت و ابتکارهای تازه است و کپی‌کردن به هیچ وجه در شان یک هنرمند نیست.

حس رقابت در این مسابقه بسیار کم است. انگار که شرکت‌کنندگان بیشتر به یک مهمانی آمده‌اند تا مسابقه. تا چه حد این مساله را قبول دارید؟

خیلی زیاد. من با نظر شما موافق هستم. متاسفانه این بخش از کار ما خیلی خوب از کار درنیامده است و هیجان یک مسابقه آن طور که باید در این برنامه دیده نمی‌شود. به هر حال مسابقه سرآشپز بزرگ اول راه است و قطعا در آینده روند بهتری را طی خواهد کرد.

نظرتان درباره ماهیت سفره ایرانی چیست؟

می‌تواند خیلی از مسائل را حل کند. متاسفانه خانواده‌های ما دیگر کمتر دور هم و سر یک سفره جمع می‌شوند. در صورتی که در قدیم اکثرا فامیل و دوستان دور هم جمع بودند. سفره می‌تواند بین آدم‌ها آشتی برقرار کند. به هر حال امیدوارم حرمت سفره را بیشتر بدانیم و بتوانیم این سنت‌ها را برای نسل‌های آینده حفظ کنیم.

خودتان هم آشپزی می‌کنید؟

آشپزی و اساسا غذا درست‌کردن را دوست دارم. ولی هر وقت که داخل آشپزخانه می‌روم همسرم از من شاکی می‌شود چون حسابی آنجا را به هم می‌ریزم، اما در هر حال بین غذاها جوجه‌کباب و پیتزا را خوب درست می‌کنم ولی متاسفانه غذاهای ترکیبی مانند قورمه‌سبزی یا قیمه را بلد نیستم درست کنم. (می‌خندد)‌

به نظر شما چه نوع چاشنی‌هایی غذا را لذیذتر و خوشمزه‌تر می‌کند؟

عشق... اگر یک غذا بدون عشق درست شده باشد هرگز خوشمزه نخواهد بود، اما اگر تنها یک نیمرو با عشق درست شده باشد همین غذای ساده می‌شود لذیذترین غذای دنیا.

آیا در آینده شاهد سری جدید مسابقه سرآشپز بزرگ خواهیم بود؟

بله. البته اگر شرایط از همه لحاظ مهیا باشد، حتما این مسابقه ادامه خواهد داشت و امیدوارم در آینده شاهد نواقص کمتری در این برنامه باشیم.

با سلایق مخاطب امروز تلویزیون تا چه حد آشنا هستید؟

به هر حال از مردم خیلی فاصله ندارم و در میان آنها روزگارم را می‌گذرانم. بنابراین خیلی با سلایق آنها بیگانه نیستم و دوست دارم کارهایی که تهیه و تولید می‌کنم، کارهایی باشند که در ذهن آنها باقی بماند و از آنها همیشه به خوبی یاد کنند. بخصوص قشر کودک و نوجوان که امید همه ما به آنها ست و تا به حال کارهای زیادی برای آنها تولید کرده‌ام که آخرین آن، سریال نامه‌‌های بالدار بود که عید نوروز از شبکه 2 سیما پخش شد.

و در آخر این که به نظرتان سرآشپز بزرگ واقعا چه کسی است؟

سوال سختی پرسیدید. به نظرم سرآشپز واقعی، کسی است که غذا را با عشق برای مخاطبانش می‌پزد و برای آنها ارزش و احترام قائل است.

محبوبه ریاستی / جام‌جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها