لطفا انتهای صف بایستید آقای کوشنر!

اظهارات وزیر امور خارجه فرانسه که خواستار آمادگی جامعه جهانی برای حمله احتمالی به ایران شده ، با تحلیل ها و واکنش های متفاوتی در جهان روبه رو شده است.

کد خبر: ۱۴۶۲۹۶

در حالی که اغلب کشورهای جهان نسبت به اظهارات وزیر تازه کار فرانسوی واکنش منفی نشان داده و حتی مقام های امریکایی نیز حاضر به همراهی با وی نشده اند، مقام های رژیم صهیونیستی به استقبال از مواضع برنارد کوشنر رفته و با او همراهی کرده اند.
فرانسه از جمله کشورهایی است که تا قبل از روی کار آمدن دولت نیکلا سارکوزی به سبب مواضع مستقل خود از امریکا، از اعتبار و نفوذ ویژه ای در جهان و بویژه در منطقه خاورمیانه برخوردار بود. مخالفت شدید پاریس با حمله نظامی به عراق و پافشاری بر مواضع خود در این زمینه از مهمترین نمونه های استقلال رای فرانسه از امریکا و دنباله روهای آن در جهان غرب است.
اما اکنون در حالی که حمله نظامی به عراق و اشغال این کشور خسارت های جبران ناپذیری بر جا گذاشته و گریبان ملت عراق و دولت امریکا را رها نمی کند و درس عبرتی برای مقامات کاخ سفید شده ، مواضع وزیر خارجه فرانسه و حتی نخست وزیر این کشور عجیب و غیرمنتظره به نظر می رسد.
شاید اگر چهار سال پیش ، آن هنگام که جورج بوش رئیس جمهور امریکا در اوج غرور و قدرت ، مقدمات اشغال عراق را فراهم می کرد، مقامات وقت فرانسه با امریکا همنوایی کرده بودند تا اندازه ای توجیه پذیر بود، اما اکنون که حتی وزیر خارجه فعلی فرانسه ، خود نیز اذعان دارد که «شکست امریکا در جنگ عراق عملا به اثبات رسیده است» کوبیدن بر طبل جنگ چه معنایی جز بی تجربگی و بی خردی دولت تازه کار فرانسه می تواند داشته باشد؛
به نظر می رسد آقای سارکوزی پس از سفر به امریکا و پذیرایی گرم جورج بوش از وی ، مسیر تازه ای در سیاست خارجی خود در پیش گرفته که در نهایت سرنوشت بهتری از تونی بلر، نخست وزیر سابق انگلیس نخواهد داشت.
بوش که از چند ماه قبل اصلی ترین متحد اروپایی خود یعنی بلر را به دلیل همراهی با امریکا در حمله به عراق از دست داده ، اکنون به دنبال متحد جدیدی در میان سران اروپا می گردد تا بتواند از طریق همکاری های مشترک سیاست خاورمیانه ای خود را دنبال کنداما به نظر می رسد برخلاف مواضع چند هفته اخیر فرانسه که در اظهارات نخست وزیر و وزیرخارجه این کشور تجلی یافته ، عمر همراهی و دنباله روی پاریس از واشنگتن بسیار کوتاه خواهد بود، چرا که سیاستمداران فرانسوی بخوبی می دانند که آنچه به نفوذ و جایگاه پاریس در جهان افزوده ، مواضع سنتی و استقلال فکری فرانسه از امریکاست و چنانچه آنها بخواهند سیاست دنباله روی از کاخ سفید را در پیش گیرند، باید در انتهای صفی بایستند که امثال بلر پیش از این در ابتدای آن ایستاده بودند.