آیینه پژوهش

توسعه پایدار با کشاورزی بهینه

کد خبر: ۳۹۲۶

بررسی توسعه پایدار در بخش کشاورزی و مسائل مربوط به پایدارسازی و تکنولوژی مورد استفاده عنوان پژوهشی است که توسط علی ایمانی و یدالله رجایی در دومین کنفرانس اقتصاد کشاورزی ایران ارائه شده است که خلاصه ای از آن در پی میآید:در30 سال گذشته ، افزایش تولید انبوه محصولات کشاورزی گرچه بخشی از نیازهای جمعیت روبه رشد را برطرف کرده است ، اما مشخص شده که تکنولوژی )فنآوری ( مدرن به علت استفاده بی رویه از منابع ، به فرسایش منابع طبیعی منجر شده است.تخریب محیط زیست و در نتیجه تخریب و تبدیل اراضی جنگلی به زمینهای مزروعی ، فرسایش خاک و آلودگی آب ناشی از بهره برداری بیش از حد و بی رویه مواد شیمیایی و ضایعات و فاضلاب های کشاورزی کلاسیک نه تنها محیط زیست را در نظر نگرفته ، بلکه درک کشاورزان را نیز در زمینه حفاظت منابع نادیده انگاشته است . در صورتی که کشاورزان نه تنها مجری نهایی هر نوع تصمیمی در زمینه منابع هستند، بلکه خود مبتکر برخی راهبردهای حفاظت کننده منابع از قبیل کشت با روش تناوب زراعی و یا استفاده از حداقل نهاده ها محسوب میشوند.از طرفی با توجه به رشد سریع جمعیت و افزایش نیازها، پیش بینی می شود که تا سال 2025 ، جمعیت شهری دو سوم جمعیت جهان را تشکیل دهد. در این صورت آیا توسعه کشاورزی و منابع طبیعی پایدار خواهند ماند؛این افزایش جمعیت با رشد سریع جمعیت و مهاجرت از مناطق روستایی به شهرهای بزرگ ، به هم خوردن توازن اقتصادی و زیست محیطی نظیر آلودگی ، تبدیل اراضی زراعی به مسکونی ، کاهش نیروی کار فعال در بخش کشاورزی و غیره را به دنبال خواهد داشت.امروز مقوله توسعه پایدار، جزئی جدانشدنی در واژه شناسی توسعه به شمار می رود و در این میان توسعه بخش کشاورزی ، پیش شرط و نیاز ضروری توسعه اقتصادی کشور است و تا زمانی که موانع توسعه در این بخش برطرف نشوند، سایر بخشها از جمله بخش صنعت بدون بخش کشاورزی به شکوفایی و توسعه دست نخواهد یافت . بنابراین باید برنامه ریزی هایی برای دستیابی به هدف افزایش تولید کشاورزی ، همراه با سایر هدفهای بخشهایی نظیر منابع طبیعی و توسعه پایدار و امنیت غذایی جامعه انجام گیرد.گرچه در ایران ، سیاست ها و برنامه های جدید کشور در سطح کلان بر حفاظت محیط زیست و توسعه پایدار تاکید دارد، ولی مطالعات نشان می دهد برخی از تولیدکنندگان کشاورزی ، ملاحظات لازم را در استفاده از نهاده ها نظیر سموم آفت کش به کار نمی گیرند و در استفاده از منابع طبیعی همیشه اصول به زراعی را رعایت نمی کنند. در چنین مواقعی به نظر می رسد یکی از رسالت های اساسی سازمان های آموزشی ترویجی و اجرایی کشاورزی کشور، راهنمایی و تشویق کشاورزان در استفاده بهینه از امکانات ، نهاده ها و منابع طبیعی است تا ضمن افزایش بهره وری در کشاورزی ، جامعه روستایی از توسعه همه جانبه و پایدار برخوردار شود.در این پژوهش ، فناوری مورد استفاده در کشاورزی پایدار نظیر جنگلداری توام با زراعت کنترل بیولوژیک ، چند کشتی ، تلفیق دامداری و زراعت ، گیاهان پوششی و همچنین برخی از مسائل کلیدی مورد بحث قرار گرفته و پیشنهادهایی به منظور بهبود وضعیت کنونی ارائه شده است.