آموزش؛ نقطه عزیمت به گردشگری پایدار

از این‌رو اتکا به برنامه‌های آموزشی و ارتقادهنده سطح آگاهی در جامعه، گزینه‌ای مناسب‌تر برای مقابله با اثرات‌سوء ورود گردشگران به مقاصد گردشگری به‌نظر می‌رسد.

در همین راستا، آشنا شدن عامه مردم با امکانات محیط‌های زیست طبیعی کشور، تهدیدهایی که حیات این مناطق را به خطر می‌اندازند، کدهای جهانی اخلاق برای گردشگری و مباحث مربوط به گردشگری پایدار، علاوه بر این‌که لباس حافظان بالقوه محیط زیست را بر قامت عموم مردم می‌پوشاند، آنها را به مطالبه‌گرانی بدل خواهد کرد که می‌توانند مسئولان ذی‌ربط را در مقام پاسخگویی قرار دهند. به عبارت دیگر، در این صورت مردم علاوه بر این‌که خود را در برابر حفظ و نگهداری از منابع طبیعی و تاریخی مسئول می‌دانند، نسبت به اتفاقات جاری در این حوزه‌ها نیز حساس‌تر شده و وضعیت آنها را رصد می‌کنند. ازاین‌رو، مفاد قانونی و سختگیری‌های نظارتی و محافظتی به‌منظور حفظ این ذخایر را از مسئولان امر طلب می‌کنند و در صورت کوتاهی آنها را مورد پرسش و استنطاق قرار می‌دهند. جز این، وجه دیگر آموزش می‌تواند در تربیت راهنمایان گردشگری متجلی شود؛ کسانی که به صورت حرفه‌ای با موضوع گردشگری در ارتباطند و نقش مهمی در ترویج رفتارهای صحیح گردشگری دارند. بدین منظور، کمیته محیط‌زیست یا طبیعت‌گردی، یکی از کمیته‌های خاص انجمن صنفی راهنمایان گردشگری در برخی از استان‌هاست که با مد‌نظر قرار دادن این موضوع، در جهت ورود راهنمایان آموزش‌دیده و مطلع به بازار کار صنعت گردشگری کشور، به آموزش این افراد مبادرت می‌ورزد. در واقع، راهنمایان نه‌تنها موظف به نشان دادن مسیرها و معرفی ویژگی‌های مناطق مورد بازدید گردشگرانند که با توجه به ضرورت‌های حفظ مقاصد گردشگری به بهترین شکل و تداوم حیات آنها، از طریق تاکید بر رفتارهای صحیح در مواجهه با عناصر طبیعی و تاریخی، نقش مهمی در تثبیت فرهنگ صحیح سفر در میان خانواده‌ها ایفا می‌کنند .

اهمیت آموزش اما در سطحی فراتر می‌تواند خود را در روی کار آمدن مدیرانی نشان دهد که نسبت به مسائل محیط‌زیستی برخوردی مسئولانه‌تر و راه‌حل‌محورانه‌تر دارند؛ کسانی که با ادراک ضرورت حفظ سرمایه‌های طبیعی، زیستی و تاریخی در شمار زیرساخت‌های کشور، حفاظت از این ذخایر و توسعه صنعت گردشگری پایدار را از جمله مهم‌ترین و بنیادی‌ترین سیاست‌های توسعه قلمداد می‌کنند.

محسن حاجی‌سعید

فعال گردشگری