گفت‌وگو با محسن میرزاخانی، نویسنده و کارگردان تئاتر

مجبور شدم «هیتلر» شوم

جشن بزرگ بزرگ بزرگ

نویسنده: مهدی علیمردانی کارگردان: راحله شمس‌آبادی بازیگران: راضیه رفیع‌زاده، افشین زعیم، طهورا زهدی، محمد طیب‌طاهر، مریم علی‌نیا، سامان فرشیدنیا، سپیده کرمی و بهاره میرزاپور مکان و زمان اجرا: تالار هنر/ ساعت 30/19
کد خبر: ۸۵۹۲۲۴
جشن بزرگ بزرگ بزرگ

اغلب وقتی از تئاتر کودک و نوجوان صحبت می‌شود، نخستین تصویری که در ذهن می‌آید فضایی شاد و موزیکال است که بچه‌ها یا کوچک‌ترها با قرارگرفتن در آن، سرزنده می‌شوند و هیجان‌های خود را با دست و جیغ و هورا بروز می‌دهند. اگرچه در مواجهه با نمایش‌های کودک و نوجوان، شاهد چنین رویدادی باید باشیم و جای کمترین ایرادی نیست، اما این تنها یک وجه از مجموعه پیامدهایی است که از نمایش‌های کودک به دست می‌آید.وقتی شادی و سرگرم‌سازی تمام می‌شود، باید به جست‌وجوی پیام در نمایش و هدف از انتقال آن به مخاطب کم‌سن و سال پرداخت.این اتفاقی است که متاسفانه در نمایش «جشن بزرگ بزرگ بزرگ» نیفتاده تا اثر در سطح یک جشن تولد مفرح مهدکودکی باقی بماند.

این نمایش در واقع تلاش می‌کند مضمون استفاده از فکر ـ به جای قدرت ـ را برابر دشمن زورگو به کودک بیاموزد اما بس‌که نویسنده و کارگردان مقهور نام نمایش و کاربرد جشن در مهمانی‌های کوچک و بزرگی شده اند که برای خرس خبیث برگزار می‌شود، از مساله اصلی دور می‌افتند و نمی‌توانند پیام خود را با زبانی ساده و سرراست بیان کنند. ضمن این‌که وجود موسیقی‌های فراوان و پایکوبی و ترانه‌هایی که اغلب‌شان به خاطر حجم بالای صدای گروه موسیقی زنده ناشنیده می‌مانند، نمایش را یکسره به محفلی شاد و سرگرم‌کننده برای کوچک‌ترها و حتی بزرگ‌ترها تبدیل کرده است. همچنین استفاده از برخی شوخی‌های زننده یا نامناسب برای گروه سنی مخاطب، نمایش را دچار دوپارگی در مخاطب‌سنجی کرده است. طوری که اگر نمایش را مختص گروه سنی کودک بدانیم، او بی‌شک در فهم واژه‌هایی مانند «سرگین» یا لغات انگلیسی «بادی، نوبادی، اوری بادی» (body,nobody,everybody) مشکل خواهد داشت و اگر مخاطب نمایش را نوجوانان در نظر بگیریم، این همه موسیقی و ترانه‌های بی‌کارکرد برای او بی‌مزه و کسالت‌بار خواهد بود.

از ضعف‌های نمایش که بگذریم، نمی‌توان از موارد قابل‌تحسین آن مانند طراحی صحنه و لباس و چند بازی درخشان غافل شد. لباس شخصیت‌ها با این هدف طراحی شده‌اند که با ساختارشکنی در ذهن کودک، فضایی فانتزی در نمایش ایجاد کنند. در میان حرکت‌های فرم بازیگران، یکدستی و هماهنگی خوبی به چشم می‌خورد که ستایش‌برانگیز است. راضیه رفیع‌زاده (زی‌زی ـ زنبور)، محمد طیب‌طاهر (خرس خپلو) و بهاره میرزاپور (لکه‌لکه ـ مارمولک) بهترین بازیگران نمایش هستند. هرچند دیگر بازیگران نیز در حد خود عملکرد خوبی دارند، اما بازیگران نام‌برده، کمی بهترند.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها