وجدان کاری

 آنهایی که این مصیبت تلخ را تجربه کرده‌اند، بهتر می‌دانند غم از دست دادن مادر چقدر سخت و سنگین است، اما جواد خیابانی فقط به خاطر تعهدی که در قبال میلیون‌ها بیننده تلویزیونی داشت، در ورزشگاه حاضر شد و بازی را گزارش کرد. خیابانی در شرایطی رسالت کاری‌اش را به انجام رساند که تهیه‌کننده و مسئولان برنامه فوتبال برتر، دقایقی قبل از شروع بازی از وی خواسته بودند به خاطر شرایط روحی که دارد به منزل برگردد و بازی از استودیو گزارش شود، اما او نه فقط نپذیرفت که با وجود تالم روحی فراوان، در گزارش بازی چیزی کم‌نگذاشت. مطمئنا اگر در اواسط بازی پیام تسلیت مسئولان ورزشگاه به جواد خیابانی روی اسکوربورد نقش نمی‌بست، کسی متوجه نمی‌شد او در چه شرایطی مشغول گزارش بازی است؛ پیامی که باعث شد خیابانی برای لحظاتی با صدای بغض‌آلود به گزارش بازی ادامه دهد. این مجری و گزارشگر باتجربه در روزی که عزیزترین شخص زندگی‌اش را از دست داده بود، حس مسئولیت‌‌پذیری و تعهد بالایش را به شغلش نشان داد تا حال و هوای گزارش مستقیم از ورزشگاه برای انتقال احساس یک بازی زنده برای هواداران فوتبال به بهترین شکل به نمایش در بیاید. در چنین شرایطی بی‌انصافی است اگر بخواهیم با نادیده گرفتن این تعهد کاری بالا، خیابانی را به خاطر گزارش بازی دیروز فردی بی‌احساس بخوانیم. احساسات پاک این مجری در هنگام گزارش بازی‌های ملی خاطره‌انگیزی چون ایران ـ استرالیا و ایران ـ آمریکا هنوز از یادها نرفته است. اما همین مجری و گزارشگر با احساس در لحظاتی که می‌توانست همچون همه انسان‌ها جسم بی‌جان مادر را در آغوش بگیرد و برای آخرین بار با او وداع کند، ترجیح داد در هوای سرد ورزشگاه آزادی بماند و به صورت زنده فوتبال را برای علاقه‌مندان گزارش کند. رفتار دیروز جواد خیابانی واقعا ستودنی بود.

رضا پورعالی ‌/‌ گروه ورزش