
در ژوئن ۲۰۲۰ یعنی دقیقا پنج سال پیش مینیسریالی به نام «تهران» ابتدا از تلویزیون اسرائیل به نمایش درآمد و سپس از شبکههایی چون سینه فلیکس در فضای مجازی پخش شد.
نقش ایرانیان در واقعه شریف ظهور را با بررسی کانون تشیع و نابودی اشرار بنیاسرائیل پی میگیریم.
با نزدیکشدن به ایام محرم و صفر سال ۱۴۰۴ هجری شمسی، در حالی که منطقه و جهان شاهد تحولات بیسابقه و نبردی سرنوشتساز میان جبهه مقاومت و رژیم اشغالگر صهیونیستی است، فضای فرهنگی کشور نیز شاهد رویشی عمیقتر و معنادارتر در عرصه مرثیهسرایی آیینی است.
تازهترین اثر انتشارات انقلاب اسلامی وابسته به دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیتاللهالعظمی خامنهای(مدّظلّهالعالی) با عنوان «روایت آقا»؛ خاطرات رهبر معظّم انقلاب از زندگی پدر منتشر شد. این اثر به روایت زندگی، شخصیت و سلوک علمی و معنوی آیتالله سید جواد خامنهای، پدر و استاد رهبر معظّم انقلاب، از زبان معظّمله میپردازد.
سرود «ایران مقتدر»؛ اثری الهامگرفته از ارزشهای ملی و متناسب با رویدادهای روز کشور، با مشارکت اعضای نوجوان مراکز کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شد.
محرم یادآور یکی از تأثربرانگیزترین رویدادهای تاریخ اسلام یعنی شهادت امام حسین(ع) و یاران وفادارش در دشت کربلاست. این واقعه برای شیعیان نه فقط یک خاطره تاریخی بلکه نماد مظلومیت، مقاومت و حقطلبی است. این حقطلبی امسال در سایه جنگ تحمیلی ۱۲روزه اسرائیل علیه ایران که منجربه پرکشیدن بسیاری از نظامیان و غیرنظامیان ایرانی، کودکان و خانوادهها شد، پررنگتر است.
در گفتوگو با حجتالاسلام دکتر محمد حاجابوالقاسم دولابی، کارشناس حوزه سیاست و دین، به بررسی نگرشهای کلان و راهبردی مدیریت کشور، نقش مردم در پایداری انقلاب و اهمیت هوشیاری و مرزبندی با دشمنان پرداخته شد. دولابی بر ضرورت آگاهیبخشی به مدیران جوان و تقویت وحدت ملی تأکید کرد.
سینما همواره برای مردم ایران بهمثابه خانه امنی بهشمار میرود که حتی در سالهای موشکباران در هشتسال دفاعمقدس نهتنها چراغش خاموش نشد بلکه با استناد به آمارهای منتشرشده پرفروغتر نیز شده است.
در گذر زمان، گاه گوهرهایی گرانبها در پس پرده غفلت میمانند؛ یادگارهایی از دوران شکوه که سکوتشان، فریادی است برای بازشناخت. هنر و ادب، همچون رودی جاری، از هزاران سال پیش، هویت و روح این سرزمین را شکل دادهاند. در این میان، نامآوران سخن، چراغهایی بودهاند که در شبستان تاریخ، راهنمای دلها گشتند، اما افسوس که گاه، فروغ برخی از این چراغها، در هیاهوی زمان و غبار فراموشی، کمسو میشود.
محرم، نه تنها یک واقعه تاریخی، بلکه یک حماسه فرهنگی و عاطفی است که ریشه در جان و ذهن مردم ایران دارد. از تعزیه و نقالی گرفته تا روضهخوانی و سینما، عاشورا همواره منبع الهام هنرمندان بوده اما سینمای ایران، با وجود قدمت و پتانسیل عظیم خود، تا چه اندازه توانسته است حق این حماسه را ادا کند؟ آیا پرده نقرهای، تصویری کامل و عمیق از عاشورا به نمایش گذاشته یا تنها به جنبههای تکراری و کلیشهای بسنده کرده است؟
جنگ بود و اضطراب و استرس. شب بود و صدا و همهمه. شهر ما آنچنان مهمان ناخوانده به خود ندیده بود که به یکباره مسافران ترسیده و نگران پناه آورده بودند و ما باید برای آنها کاری میکردیم.
آنچه که به صورت یک جنگ محدود موشکی درجریان بود،به دلیل عدم تماس مرزی، امکان گسترش جغرافیایی در آن به آسانی مقدور نبود و نیست. تعارض نتانیاهو باجمهوری اسلامی یامثلا مسئولان ردهبالای ایران نیست بلکه تعارض غرب علیه اسلام و ایران و علیه استقلالخواهی و عزتمندی وتلاش مابرای بردهنبودن است.
فیلم «به خاطر هانیه» (۱۳۷۴) ساخته کیومرث پوراحمد، یکی از گنجینههای مهجورمانده سینمای آیینی ایران است که باوجود استقبال سرد گیشهای، امروز بهعنوان اثری پیشگام در تلفیق درام اجتماعی و مضامین عاشورایی شناخته میشود. داستان فیلم در روستای «تنگک» بوشهر میگذرد، جایی که ناخدا «زایر علو» تنها بازمانده لنجش از طوفان دریا است.
روزهایی که خیابانهای ایران مملو از مردمی بود که برای وداع با شهیدان به صحنه آمدند، صحنهای را رقم زد که تحلیلگران آن را نماد وحدت یک ملت با خواستهها، دیدگاهها و خاستگاههای مختلف توصیف کردند.
در مراسم عزاداری محرم و اجرای سینه زنی مردم اردبیل
در روزهای حمله اسرائیل به ایران بسیاری از فیلمسازان، بهخصوص آنهایی که درباره جنگ تحمیلی فیلم ساختند یا در جبهه لبنان، سوریه و غزه حضوری مؤثر داشتند، در مرکز توجه بودند؛ شاید به این علت که بعضی از آنها بچه جنگ بودند و با این واژه آشنایی نزدیک دارند و بهتر میتوانند درباره جنگی که به ما تحمیل شد، صحبت کنند یا تحلیلی از آن ارائه دهند.
این روزها که بوی اسپند و گلاب درکوی و برزن میپیچد وپرچمهای سیاه عزای حسینی بر سردر هرخانه وتکیه برافراشته میشود، ماه محرم با تمام شکوه و عظمت خود از راه رسیده است. امسال اما، محرم رنگ و بویی دیگر دارد.
روزهایی که ایران آماج حملات مستقیم رژیم صهیونیستی قرار گرفت و کشور در شرایط جنگی قرار داشت، ملت ایران با همدلی و همصدایی بینظیری به میدان آمدند؛ چه در جبهه دفاعی و چه در میدان روانی و اجتماعی. پس از اعلام آتشبس از سوی آمریکا و اسرائیل، هرچند شعلههای جنگ خاموش شد اما شعله وحدت ملی در دل مردم ایران فروزانتر از همیشه باقی ماند.
در میان امواج متلاطم تحولات جهانی، گویی تمدنها بار دیگر به صفآرایی پرداختهاند.فهم این پیچیدگیهانیازمند نگاهی عمیقتر و فراتر از تحلیلهای صرفا سیاسی و اقتصادی است. آیا میتوان دراین دوران، نقشه راهی یافت که ما را به سوی ساحل امن هدایت کند؟ چه درسهایی از تاریخ و آموزههای دینی میتوان آموخت تا در این میدان نبرد فرهنگی و تمدنی، پیروزمندانه گام برداریم؟ این پرسشها، ذهن هر دغدغهمندی را به خودمشغول ساخته است؛ برای یافتن پاسخ این سؤالات با دکتر محمدهادی همایون، نویسنده و پژوهشگر گفتوگو کردهایم.
شهادت مظلومانه دوست و همکار هنرمندم، منصوره عالیخانی را به خانواده محترم و جامعه هنری و ملت ایران تسلیت میگویم. درعین حال صحبتی کوتاه دارم درباره این بانوی هنرمند شهید که در سه فصل بیان میکنم.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور در گفتوگو با «جامجم» مطرح کرد
دکتر محمد اسحاقی، استاد دانشگاه تهران:
محمدرضا مهدوی در گفتوگو با «جامجم»: