ماموران نقابدار سیا در گوشه و کنار جهان

ژنرال شفق پرویز کیانی، فرمانده ارتش پاکستان، علاوه بر درخواست کاهش تعداد حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا به هدف‌هایی در پاکستان، به خروج همه مقاطعه‌کارانی که برای سیا کار می‌کنند و همه افرادی مانند دیویس ـ که در ماموریت‌های «یکجانبه» به سر می‌برند‌ـ تاکید کرده است، اما سیا از چه زمانی برای انجام عملیات جاسوسی به اجازه یک کشور نیاز داشته است؟ آیا تمام نکته این نیست که دولت محلی قرار نیست از حضور آنها در کشورشان خبر داشته باشد؟

بله و خیر. 2 نوع مامور سیا در خارج از آمریکا فعالیت می‌کنند: ماموران اعلام شده که دولت میزبان ـ ‌اما نه مردم یا رسانه‌ها ـ از حضور آنان خبر دارند و ماموران اعلام نشده که بدون رضایت دولت محلی مشغول فعالیت هستند. بیشتر ایستگاه‌های سیا از هر دو نوع استفاده می‌کنند.

دیویس، مقاطعه‌کار سیا که هنگام فعالیت رسمی به عنوان عضو بخش تدارکات سفارت آمریکا در پاکستان فعالیت‌های تعدادی از گروه‌های مبارز شبه نظامی را در پاکستان دنبال می‌کرد، در گروه کارکنان اعلام نشده سیا قرار می‌گرفت. مورد دیویس عملا نشان می‌دهد چرا وجود ماموران اعلام نشده، حتی در کشوری به ظاهر دوست مانند پاکستان، لازم است. گفته می‌شود گروهی که او فعالی‌های آن را دنبال می‌کرد یعنی لشکر طیبه روابطی دیرپا با سازمان اطلاعات پاکستان داشته است.

دانستن این که سیا چه تعداد مامور اعلام شده در سراسر جهان دارد غیرممکن است، اما چون این سازمان فعالیت خود را در جهت تمرکز بر عوامل غیردولتی و تهدیدهای تروریستی تغییر داده، مشارکت‌ها با دولت‌های محلی غالبا اهمیت حیاتی دارد.

وال‌استریت ژورنال سال گذشته نوشت رئیس سیا در کابل، یک تفنگدار سابق بالای 50 سال بود که بین همکارانش به عنکبوت شهرت داشت.

او در پشت پرده صحنه سیاسی افغانستان قدرت فراوانی داشت و دارای روابط نزدیک با حامد کرزای بود. به طوری که رابطه‌اش با او از همکاران دیپلماتیک و نظامی آمریکایی هم نزدیک‌تر بود.

یک همکار سابق عنکبوت حتی او را پوشش امنیتی کرازی توصیف کرده است.‌ اما آنچه مورد پاکستان را غیرعادی می‌سازد میزان سروصدا و تبلیغات درباره آن است. این مکالمات و مباحث معمولا پشت درهای بسته انجام می‌شود.

پس از تصمیم بی‌نهایت نامحبوب و غیرمردمی برای آزاد کردن دیویس، دولت پاکستان احتمالا می‌خواهد نشان دهد دینی نسبت به سیا ندارد،‌اما این کار به معنی آن نیست که سیا مجبور است به آن گوش دهد.

ماموران یکجانبه یا اعلام نشده که کیانی می‌خواهد از کشورش بیرون بروند دقیقا همان‌هایی هستند که به خود زحمت نمی‌دهند برای بودن در کشوری اجازه بگیرند. با توجه به تهدیدهای امنیتی موجود در پاکستان، سیا، چه دعوت پاکستان را داشته باشد یا نداشته باشد، مطمئنا به فعالیت در آنجا ادامه خواهد داد و این نکته‌ای است که دولت پاکستان نباید از آن غافل باشد.