صداهای ابدی

کاکاوند؛ راوی اشعار حافظ و سعدی در رادیو

ورود رشید کاکاوند به رادیو کاملاً اتفاقی بود. او هیچ تصوری از رادیو نداشت و حتی مخاطب جدی رادیو هم نبود. البته کاکاوند هم مثل اکثر مردم تعدادی از برنامه‌های رادیویی مثل قصه شب و صبح جمعه با شما را از قدیم گوش می‌داد، اما خیلی شنونده پر و پا قرص رادیو نبود؛ تا این‌که یک روز بر حسب اتفاق همراه دوستش به یک استودیوی رادیویی رفت.

کد خبر: ۱۰۷۹۳۶۱

کاکاوند؛ راوی اشعار حافظ و سعدی در رادیو

در آن استودیو یک برنامه ادبی ضبط می‌شد. گوینده برنامه، قسمتی از متن را به گونه‌ای تلفظ می‌کرد، اما سردبیر طور دیگری می‌خواست و تهیه کننده هم به عنوان فرد پیشکسوت نظر خودش را داشت. همین مساله باعث شد آنها از کاکاوند که کارش ادبیات بود، تلفظ درست کلمه را بپرسند و او هم تلفظ درست کلمه را گفت و درباره ریشه آن توضیح داد. چند روز بعد سردبیر همان برنامه با او تماس گرفت و به او پیشنهاد کرد به عنوان کارشناس برنامه با آنها همکاری کند و کارشناس همان برنامه یک ساعته شد.

آن برنامه شروع کننده کار کاکاوند در رادیو شد و با میکروفن رادیو کاملاً مانوس شد. بعد از آن برنامه، اجرای یک برنامه نیمروزی با موضوع اخلاق، عرفان و ادبیات به وی سپرده شد. کاکاوند با برنامه «پند سر دندانه» که درباره پروین اعتصامی بود، کارش را به شکل جدی در رادیو آغاز کرد. بعد از این، اجرای برنامه شبانگاهی رادیو کرج را به عهده گرفت. این روند ادامه داشت تا این‌که او راهی شبکه رادیویی پیام، فرهنگ و ... شد و برنامه‌های شبانگاهی و ادبی را اجرا کرد.

کاکاوند در طول این سال‌ها هرگز واهمه‌ای از میکروفن نداشت و بدون اضطراب کارش را انجام می‌داد.یکی از ویژگی‌های صدای رشید کاکاوند این است که وقتی شنونده صدای او را می‌شنود، انگار یک معلم با او صحبت می‌کند. خیلی راحت حرف می‌زند و همیشه با زبان شیوا درباره ادبیات، هنر و فرهنگ صحبت می‌کند.

او از صحبت کردن نمی‌ترسد و همیشه می‌داند چه می‌خواهد بگوید و نسبت به موضوع هرگز بیگانه نیست و شنونده با شنیدن برنامه هایش کاملاً متوجه می‌شود که او با اشراف کامل پشت میکروفن نشسته است. ضمن این‌که صدایش، آرامش را از فرکانس‌های رادیو به شنونده منتقل می‌کند.

این گوینده رادیو اعتقاد دارد یک مجری باید اجرای برنامه‌هایی را بپذیرد که نسبت به آن اشراف دارد و خودش همیشه این مساله را رعایت کرده و فقط اجرای برنامه‌هایی را قبول می‌کند که جنس کارش باشد. در واقع هرگز به خودش اجازه نداده دستمزد بالا او را برای پذیرش اجرای برنامه‌ای وسوسه کند که به قول معروف کارش نیست.

او کار رادیو را کاری هنری می‌داند، به همین دلیل زمانی که پشت میکروفن می‌نشیند، حس می‌کند می‌خواهد یک کار هنری انجام بدهد و حس بیگانگی ندارد. ضمن این‌که اصلاً به میکروفن فکر نمی‌کند، انگار که جلوی او مردم نشسته اند و با آنها مشغول حرف زدن است و غیر‌از این به چیز دیگری فکر نمی‌کند. او فعالیت خود را فقط به رادیو محدود نکرده و اجرای برنامه‌های تلویزیونی مثل دو قدم مانده به صبح، هزار‌و‌یک‌شب و رادیو هفت را برعهده داشته است.