گفت وگوی اختصاصی با قهرمان برازجانی پارالمپیک ۲۰۲۴ پاریس؛

بخت خوش علیرضا

ملی‌پوش جوان تکواندو:

فقط به مدال المپیک فکر می‌کنم

در پروسه پوست‌اندازی تکواندوی ایران، یکی از تکواندوکاران جوانی که چهره شد ابوالفضل یعقوبی 18 ساله است. کسی که هم وزن ستاره نوظهور تکواندوی دنیا یعنی فرزان عاشورزاده است و با تدبیر کادرفنی تیم ملی در رقابت‌های جهانی روسیه به یک وزن بالا رفت تا به قول ورزشی‌ها سوخت نشود.
کد خبر: ۸۰۲۴۱۸
فقط به مدال المپیک فکر می‌کنم

این تدبیر جواب داد، عاشورزاده در وزن دوم طلا گرفت و یعقوبی در وزن سوم به مدال برنز دست یافت؛ مدال ارزشمندی که خودش معتقد است تازه آغاز راه بوده و همه تمرکز و تلاشش رسیدن به بزرگ‌ترین آرزوی هر ورزشکار یعنی مدال المپیک است. با این تکواندوکار جوان جویباری گفت‌وگویی ترتیب داده‌ایم که خواندن آن خالی از لطف نیست.

تکواندو را از کجا و چه سالی شروع کردی؟

سال 86 و در شهرم جویبار تکواندو را شروع کردم یعنی حدودا از ده سالگی.

جویبار به قول اهالی کشتی پایتخت کشتی ایران است، چطور تو در چنین شهری که همه فکر و ذکر مردمش کشتی است، از تکواندو سر درآوردی؟

به طور کاملا اتفاقی تکواندوکار شدم. یک مغازه کوچکی داشتیم که پدرم از من خواست در آن زیر نظر خودش تکواندو تمرین کنم. پدرم تکواندوکار نیست؛ اما اولین مربی‌ام او بود. بعد از مدتی برای حضور در مسابقات لیگ کشوری تست دادم، قبول شدم و به عضویت تیم سنگ‌آهن بافق یزد درآمدم. همین باعث شد با علاقه بیشتری تکواندو را دنبال کنم و عملا حرفه‌ای وارد تکواندو شدم .

آن روزها فکر می‌کردی به چنین سطحی برسی؟

وقتی سال 88 یعنی دو سال بعد از شروع تکواندو توانستم در قهرمانی کشور طلا بگیرم و به تیم ملی رسیدم، اعتماد به نفسم زیاد شد و عزمم را جزم کردم در سطح اول تکواندوی دنیا مدال بگیرم. خوشبختانه در جهانی نوجوانان در 2012 مصر طلا گرفتم علاوه بر این در بازی‌های آسیایی نوجوانان و المپیک نوجوانان نیز مدال نقره گرفتم و تجربه نسبتا خوبی برای حضور در رده‌های بالاتر به دست آوردم.

باوجود هم وزن بودن با فرزان عاشورزاده، فکر می‌کردی با صلاحدید کادرفنی در یک وزن بالاتر یعنی 63کیلو به عضویت تیم ملی در رقابت‌های جهانی بزرگسالان دربیایی؟

طی مدتی که در اردوی تیم ملی بودم لحظه‌ای انگیزه خود را از دست ندادم و با همه وجود تلاش کردم به اوج آمادگی برسم. این توانایی را در خودم دیدم که 63- کیلوگرم هم وزن ایده‌آلی برایم باشد. برای همین به کادرفنی گفتم و کادرفنی به من اعلام کرد در هر وزنی که راحت‌ترم مبارزه کنم. در جام باشگاه‌های آسیا برای تیم شهرداری ورامین در همین وزن رقابت کردم. در جام فجر هم طلا گرفتم که خیلی چسبید؛ هر چند در رقابت‌های بین‌المللی امارات برنز گرفتم اما من همه تمرکزم را برای رسیدن به هوگوی تیم ملی در وزن 63 کیلو گذاشته بودم و این که در انتخابی تیم ملی به این هدفم برسم. خوشبختانه در انتخابی تیم ملی هم در وزن سوم اول شدم.

بسیاری از کارشناسان برگزاری رقابت‌های انتخابی شفاف در تیم ملی تکواندو را راز موفقیت این تیم می‌دانند، تو چه فکر می‌کنی؟

واقعا در رقابت‌های انتخابی حق به حقدار می‌رسد و هرکس آماده‌تر باشد به تیم ملی می‌رسد. در واقع دیگر صرف داشتن رنکینگ خوب برای رسیدن به تیم ملی کافی نیست. به نظر من این سیاست کادرفنی تیم ملی بسیار خوب بوده و بخوبی نتیجه بخش بوده است.

قبل از حضور تیم ملی در رقابت‌های جهانی روحیه تیم چطور بود، فکر می‌کردید قهرمان جهان شوید؟

روحیه بسیار خوبی داشتیم. شاید باورتان نشود اما نه فقط انتظار قهرمانی جهان داشتیم که مطمئن بودیم تعداد مدال بیشتری هم خواهیم گرفت؛ بنابراین به هیچ عنوان قهرمانی ما اتفاقی نبود.

خودت با چند نفر در این مسابقات مبارزه کردی؟

در اولین مسابقه حریف برزیل را 14 بر 10، در مسابقه دوم تونس را 15 بر 3 و در سومین بازی راد تابت از اردن (دارنده مدال برنز قهرمانی آسیا 2014) را 8 بر 4 شکست دادم و برای رسیدن به نیمه نهایی حریف روس را 15 بر 3 شکست دادم، اما متاسفانه در این مرحله و در رقابتی نزدیک برابر جواد اچاب از بلژیک (قهرمان اروپا در سال 2014) 8 بر 9 باختم. حیف شد می‌توانستم به فینال برسم، اما مدال برنز هم بد نیست.

در زادگاه کشتی‌خیزت، برخورد مردم بعد از کسب مدال چگونه بود؟

مردم که محبت دارند، اما دریغ از یک خسته نباشید از طرف مسئولان. شانس من است دیگر اینجا همه به کشتی علاقه دارند و کسی مدال جهانی تکواندو را نمی‌بیند.

خودت چطور، حالا که مدال برنز جهان را گرفته‌ای چه هدفی را دنبال می‌کنی؟

من سن و سال کمی دارم و تازه در آغاز راه هستم. هدف من مثل هر ورزشکاری مطمئنا کسب مدال در المپیک است و با توجه به سن و سال کمی که دارم حالا حالاها می‌توانم مدال آور باشم.

فکر می‌کنی بتوانی سهمیه المپیک برزیل را بگیری؟

امیدوارم بتوانم در وزن 68ـ کیلو این سهمیه را بگیرم. به هر حال رقابت‌های جایزه بزرگ و بین‌المللی را در پیش داریم و علاوه بر آن، خود رقابت‌های گزینشی هم وجود دارد و می‌توانم به المپیک برسم؛ بنابراین ناامید نیستم.

راستی وضعیت تحصیلی‌ات چگونه است؟

متاسفانه پیگیری حرفه‌ای تکواندو کمی ادامه تحصیلم را با مشکل مواجه کرده است. دو سال است دیپلم گرفته‌ام و مدرکم دچار مشکل شده است. امیدوارم طوری برنامه‌ریزی کنم که بتوانم در کنار پیگیری اهداف ورزشی، در تکواندو ادامه تحصیل هم بدهم.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۱
سید مجتبی
Iran (Islamic Republic of)
۱۶:۴۴ - ۱۳۹۴/۰۵/۲۵
۰
۰
واقعا دست مریزاد به تو ای شیر مرد جویباری...یادش بخیر چه ضربه سنگینی از دست این بشر خوردم یادم نمیره.به امید طلا المپیك ابوالفضل جان دوست دارم.

نیازمندی ها