این روز‌ها یادداشتی خواندم از یک روزنامه به‌اصطلاح جریان روشنفکری که اگر تعداد مخاطبانش را بشماری، احتمالا از تعداد کارمندانش کمتر است؛ روزنامه‌ای که به‌جای آن‌که به حال خودش گریه کند، برای رسانه ملی نسخه می‌پیچد! صداوسیمایی که هنوز بخش قابل توجهی از مردم ایران چشم به آن دارند و در سبد رسانه‌ای‌شان جایی برای آن باز کرده‌اند.
مهرماه، سالگرد درگذشت هنرمندی دوست داشتنی است که هم در ارائه نقش‌های جدی و گاه منفی و هم در طنز و کمدی خلاق بود و در نویسندگی و کارگردانی آثار داستانی و مستند هم دستی داشت: زنده یاد فتحعلی اویسی.
فیلم سینمایی «ناتور دشت» به کارگردانی محمدرضا خردمندان، با الهام از یک رویداد واقعی، داستان گم شدن دختربچه‌ای به نام «یسنی» و بسیج مردمی گسترده برای یافتن او را به تصویر می‌کشد. این اثر سینمایی، فراتر از روایت یک حادثه، به کنکاش در انگیزه‌های انسانی می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه یک بحران مشترک می‌تواند به بستری برای اتحاد و دگرگونی درونی افراد تبدیل شود.
اگر تماشاگر حرفه‌ای فیلم و سریال باشید، بدون شک با سریال‌هایی که در شبکه نمایش خانگی تولید می‌شوند نیز آشنایی دارید. سریال‌هایی که همچون قطار فشنگ، بدون معطلی و پشت سر هم از قاب موبایل، کامپیوتر و تلویزیون‌های هوشمند به سمت چشمان مخاطب شلیک می‌شوند و خواه خودآگاه یا ناخودآگاه تاثیر خود را بر ذهن مخاطب می‌گذارند.
بیشتر خبرنگاران حوزه فرهنگ و رسانه، این را خوب می‌دانند که هدایت هاشمی اهل مصاحبه نیست.
در سالروز ولادت باسعادت امیر مومنان حضرت علی (ع) مصادف با روز پدر، «با ترانه»، سه شنبه ۲۵ دی ماه ساعت ۲۲ با حضور چنگیز حبیبیان خواننده آلبوم‌های ترانه بارون، نغمه‌های عاشورایی، مشق عشق و... به روی آنتن شبکه نسیم خواهد رفت.
دکتر شهاب اسفندیاری،رئیس دانشگاه صداوسیماازنخستین روزهای حضوردراین دانشگاه تلاش کردفضارااز حال‌وهوای کارمندی خارج کندوبااحیای تشکل‌های صنفی وانجمن‌های دانشجویی،موجب پویایی ونشاط بیشتر درفضای دانشگاه شود.
از قدیم‌الایام هر کشوری را به یک نماد می‌شناختند نمادهایی معمولا برآمده از فرهنگ یا شرایط حاکم بر آن جامعه. ژاپن از آن دست کشورهایی است که در طول تاریخ در چشم جهانیان توانسته خود را با یک نماد معرفی کند، روزگاری این کشور را به عنوان سرزمین آفتاب و سامورایی‌های سختگیر قانون‌مدارش می‌شناختند.
در دنیای امروز هر کشور به‌دنبال ارائه نمادی از فرهنگ خود در بسترهای متفاوت است تا در عصر تکنولوژی و رسانه از دیگر کشورها در زمینه شناساندن فرهنگ و ایجاد خرده‌فرهنگ‌ها عقب نماند. ایران نیز اوایل دهه ۸۰ شمسی با تولید عروسک‌های «دارا و سارا» شروع به تولید و معرفی محصولی کرد که هدف نهایی آن در درجه اول ایجاد یک نماد فرهنگی برای کودکان ایرانی و در درجه دوم شناساندن فرهنگ متنوع ایرانی ــ اسلامی به جهانیان باشد.
شعرخوانی استاد ولی الله کلامی در برنامه حسینیه معلی را مشاهده کنید.