اگر دل به بازیگری بسته باشی، برایت مهم می‌شود که یک نقش چقدر جای کار دارد و برای ایفایش ترا با چالش مواجه می‌کند تا بیشتر بتوانی برتوان نقش‌آفرینی‌ات مانور دهی. حالا این‌که نقش چقدر طول دارد مهم نیست و به قول بسیاری از حرفه‌ای‌ها این عرض نقش است که اهمیت دارد؛ یعنی ویژگی‌ها آن و تاثیرش روی قصه.
بعضی مرگ‌ها و رفتن‌ها هم سینمایی است؛ مثل از دنیارفتن مهدی امامی، مستندسازی که روز جمعه در مسیر بازگشت از سفر پیاده‌روی اربعین حسینی بر اثر تصادف درگذشت. امامی متولد۱۳۵۴ و فارغ‌التحصیل رشته کارگردانی سینما، مدرس و مستندساز انجمن سینمای جوانان ملایر و بازنشسته صدا و سیمای مرکز همدان بود.
در روزگار قدیم، پادشاه ظالم و مردم فریبی تصمیم گرفت اخبار درون قصر را در یک روزنامه دیواری، روزانه به آگاهی مردمش برساند!
پلورالیسم فرهنگی که دامنگیر شبکه نمایش‌خانگی شده، مقدمه فروپاشی فرهنگی جامعه به جای براندازی ناممکن نظامی است.
دکتر محمدحسن زورق که بیش از ۲۰ تالیف در زمینه ارتباطات، سیاست، تاریخ و ادبیات دارد، سال‌هاست به تدریس دانش مرتبط با حوزه‌های مدیریت، جامعه‌شناسی، ارتباطات و تاریخ مشغول است.
۱- «غلط می‌کنی قانون را قبول نداری! قانون تو را قبول ندارد.» این جمله تاریخی امام‌خمینی(ره) که در ۶خرداد ۶۰ در ماجرای بنی‌صدر بیان شد قابلیت تعمیم به موضوعات مختلف در ادوار مختلف را دارد. پس از انتخابات ۸۸ و بلوای ایجادشده توسط حامیان کاندیدای شکست‌خورده که خواستار ابطال انتخابات بودند این جمله امام به نحوی دیگر توسط بزرگان گفته شد که امروز هم در برابر موضوعات مختلف خرد و کلان -که در حوزه‌های گوناگون رخ می‌دهد- همچنان کاربرد دارد.
هنرهای نمایشی در قالب‌هایی چون رسوم، سنت‌ها و آیین‌ها یکی از دیرین‌ترین رسانه‌های فرهنگی و زبان‌های نامحدود ارتباطات انسانی به شمار می‌روند. به‌عبارتی می‌توان مناسک را نخستین شکل از جنبه‌های کابردی نمایش در جریان زندگی برشمرد.
ابتکارات برنامه‌سازی در سیما، به تدریج در حال گسترش و تنوع است. چرخشی نیز از موضوعات عام به سمت موضوعات دینی و مذهبی، در این نوع برنامه‌سازی دیده می شود. بروز و ظهور برنامه‌هایی چون «حسینیه معلی» و «محفل» از این برنامه‌هاست که استقبال بسیاری را فراتر از پخش داخلی برانگیخته است.
متنی در مخالفت با حسینیه معلی، دیدم. ظاهرا متنی رادیکال به قلم محسن حسام مظاهری در نقد ماهیت و اهداف این برنامه است اما مشکل اساسی آن نه نقد، بلکه فهم نادرست از هستی یک برنامه تلویزیونی است. بدفهمی دلایل گوناگون دارد. گاه ریشه شناختی دارد و از فقد معرفت درباره وجود یک پدیده بر‌می‌خیزد.