پروندهای برای اسناد فراموش شده که به واژه نوجوان وجه‌ حقوقی می دهند

بازیابی یک گنجینه

۲۸ نوامبر ۲۰۱۰ وبگاه و یکی لیکس و پنج نشریه بزرگ بخش زیادی از جزئیات مکالمات بین وزارت خارجه آمریکا و سفارت‌های این کشور در سراسر دنیا را افشا کردند؛ اتفاقی که مثل بمب جهان را تکان داد و خبری شد. ریز و درشت اسنادی که با مهر محرمانه و فوق محرمانه بین سفارت‌ها جابه جا می‌شد از ناگفته‌های جنگ عراق و افغانستان و تحلیل اتفاقات خاورمیانه گرفته تا تغییر آب و هوا و اقلیم. زمین یک جور‌هایی ۲۸ نوامبر البته اگر دست‌های پشت پرده رسانه برای این افشاگری با خود آمریکا دست نداده باشند که بعید هم نیست روز رسوایی این کشور بود. در بایگانی تاریخ اسناد بسیاری وجود دارد که یا محرمانه اند که به گوش ما نرسیده‌اند یا یک گوشه‌ای در یک جای مملکت نشسته اند، بریده اند و دوخته اند و صدایش را هم در نیاورده اند و البته گاهی هم ما دنبال کشف این اسناد نرفته ایم. حالا هم دیر نشده و در این شماره از نوجوانه قرار است به برخی اسناد مرتبط با حوزه نوجوان، با یک بهانه بزرگ بپردازیم.

منفوره‌ بعضا مفقوده

۱- پر از خالی آن پیرزن ۷۰ساله، آن روسری قرمز به سر، آن امیدوار شکست‌خورده، آن عروس سازمان مجاهدین‌خلق، آن همسر سابق ابریشمچی، آن منفوره‌ بعضا مفقوده‌‌، همان که می‌شود به زودی فوت کند، آن که شد دست راست مسعود رجوی، همان دستوردهنده به عملیات مرصاد، آن مثلا رئیس‌جمهور انتخابی، همان مریم نه‌چندان مقدس، مریم رجوی.

آن روی پنهان

۳۵سال پیش، در سومین روز از مرداد، شهید صیاد شیرازی با عملیات مرصاد، کشور را از دست منافقین حفظ کرد. هنوز آثار آسیب کنش‌های گروهک مجاهدین خلق را می‌توان دید و این نشانه‌ی اهمیت تشخیص منافق است. هرچند که اندیشمندان حوزه‌ سیاست معتقدند که دیگر از جانب آن گروه، خطری کشور را تهدید نمی‌کند اما خطر دیگر منافقین همیشه بر سر کشور هست و خواهد بود.

سراب خلق

راه‌بلد‌ها می‌گویند وقتی در کویر چشم‌هایتان سراسر نور دید و دیگر نای راه‌رفتن نداشتید، آنجا که هرچه دور تا دورتان را نگاه کردید، فقط برهوت خدا دیدید و صحرای محشر یادتان آمد، به احتمال زیاد گم شده‌اید و دیر یا زود اگر به جاده‌های اصلی نرسید، تشنه می‌شوید و از آدم تشنه‌ای که به آب نرسیده باشد، سراب‌دیدن بعید نیست.

سیاست دورویی

یک سفر پر و پیمان رفتیم، اولین سفری بود که بدون خانواده می‌رفتم. هرروزش برایم یک خاطره خوش بود و یک تجربه جدید که از پس خودم باید برمی‌آمدم. وقتی که برگشتیم، رنگ عوض کرده بود، دیگر خود واقعی‌اش را نمی‌توانست پشت نقاب رفیق قایم کند و سرآخر رفت، با دردسرهایی که بعدها برایم ساخت.

مقاومت ادامه دارد...

قصه کربلا ازسال۶۱هجری قمری آغاز شد، ولی همچنان ادامه دارد. مقاومت ونهضت ایستادگی هرروز و هرلحظه درجریان است و تمام مقاومت‌ها و جنبش‌های آزادیبخش جهان به‌نوعی از مکتب عاشورا الهام گرفتند. هرجا حرف وعملی ازمقاومت، ایستادگی و آزادگی باشد قطعا به نوعی اسم و رسم امام سوم ما شیعیان پشت آن چون گوهری می‌درخشد.

گزارشی از مجالسی که این روز ها توسط نوجوانان اداره می‌شود

حسینیه نوجوانان

چه قدر این لباس نوکری به ما می‌آید. این پیرهن مشکی، شال عزا، پرچم‌ها، گریه‌های شفابخش، غم سوزناک، عزا برای نوه پیامبر و پسر حیدر کرار و در نهایت این محرم چه قدر شهر را پر از عبارت «ما رایت الا جمیلا» می‌کند.

عزای اشرف اولاد آدم

درباره امام حسین نوشتن کار راحتی نیست.باید لابه‌لای کلمات بچرخی تا آن چیزی را پیدا کنی که شأن و شخصیت اباعبدا...می‌طلبدوواضح است که پیدا نمی‌کنی و ناچار می‌مانی!

حافظ زمان

زمان حافظه دارد، مثل زخم‌. زمان یادش نمی‌رود آن سال، آن ماه، آن روز،آن ساعت در آن نقطه از زمین چه ‌شد.چه کسی اربا اربا شد، چه کسی گوشواره از گوشش کشیده شد، چه کسی عزادار برادرش شدوچه کسی پسر شش‌ماهه‌اش را با دست‌های خودش به خاک سپرد. زمان حافظه‌ دارد و این را می‌شود از رد زخم‌های خوب‌نشده‌اش فهمید.

یادداشتی از نویسنده نوجوان نوجوانه

هزارتوی زندگی