موسیقی همیشه یکی از هنرهایی بوده که انسان‌ها را به وجد آورده. از زمان نخستین انسان‌ها بگیر تا اکنون که بازار موسیقی و آهنگ آن‌قدر داغ است. اولین موسیقی‌ها موسیقی‌های طبیعت بودند که انسان‌ها با گوش سپردن به آنها حسی متفاوت و خارق‌‌العاده پیدا میکردند.
اگربادنیای رپ وموسیقی‌های نسبتا زیرزمینی که به‌نظر من، این روزها کاملا روزمینی هستندآشنا باشید،این موضوع را خوب‌می‌دانید که با ورود دهه هشتاد و حتی دهه نودی‌ها به‌دنیای این نوع موسیقی، طرفداران دو آتشه این سبک از نام «نسل پنجم» برای نوجوانان حاضر در این صنعت یاد می‌کنند و احتمالا ویدئوهای آنها را در فضای‌مجازی دیده‌اید. به‌همین دلیل به‌صورت مخفیانه به‌سراغ دنیای پر از ماجرای رپ، در این صفحه رفته‌ایم.
من آدم خاطره‌بازی نیستم اما تجربه‌های عجیب کاری را مثل گل مورد علاقه‌ام که وسط روزمرگی‌های تابستان یکی بی‌هوا توی دستانم گذاشته و دلم نیامده خشکش نکنم و نگذارم جلوی چشمم، می‌گذارم این خاطره‌های کاری را جلوی رویم و مدام دوره‌شان می‌کنم، گاهی تعریفشان می‌کنم و برای بار هزارم کیف می‌کنم و گاهی لوح تقدیرش را می‌گذارم جلویم و بهش لبخند می‌زنم.
این شما و این هم یک لیست از داشته‌های ما ایرانی‌ها در ۱۰ سال اخیر که از دل تمام نداشته‌ها بیرون آمده است.
ماجرای این متن به روز قرعه کشی جام جهانی نوجوانان زیر ۱۷ سال برمیگردد، وقتی دیدند تیم آقای عبدی با انگلیس و برزیل همگروه شده و خدا میداند خیلی‌ها فکر میکردند ایران نماینده از پیش بازنده در این گروه است. دیگر کمتر کسی است که نداند نوجوانان ما با یک برد شیرین مقابل برزیل خودشان را وارد قلب یک ملت کردند و در نهایت با وجود شایستگی‌های ممکن از این جام حذف شدند. به همین بهانه پای گفتگو با سه بازیکن تیم ملی نوجوانان یعنی امیر محمد رزاقی نیا، سمیرحبوباتی، علیرضا شریفی و به همراه آنها دکتر سعید گنجی مدیر تیم نشسته ایم تا از همه چالش‌ها صحبت کنیم.
وقتی می‌خواهیم از اتفاقات بزرگ تاریخی با نتایج عجیب حرف بزنیم، ناخودآگاه ذهن‌مان کشیده می‌شود به سمت جنگ و خونریزی. از طرفی کمتر پیش می‌آید که کسی به بُعد‌های متفاوتی از جنگ‌ها بپردازد و عبث بودن بعضی اتفاقات را به رخ بکشد. اما از آنجا که ذهن ما در نوجوانه این شماره درگیر فرآیند-نتیجه بود و برایتان از این مهم حرف زده‌ایم، در صفحه قطب‌نما هم سراغ اتفاقاتی رفتیم که نه تنها خودشان عجیب هستند بلکه نتایج‌شان هم جالب توجه است.
چند سالی است که در حوزه مدیریت‌فردی بحث بین نتیجه‌گرایی و فرآیند‌گرایی به‌شدت داغ است. تا به امروز نتایج به‌دست آمده به نفع فرآیندگراها بوده؛هرچند که به نظرمی‌رسد جوامع هم به افراد فرآیندگرا وهم به افراد نتیجه‌گرا نیاز دارد. اما آموزش‌و‌پرورش نتیجه‌محور و عدم توجه به فرآیند‌ها موجب شده که غالب ما آدم‌های نتیجه‌گرایی شویم و همین باعث شده که جامعه ما از فرآیند‌ها جا بماند.