خودباوری معلولان در جشنواره تئاتر مریوان
فاتح بادپروا میگوید، بخش «وطن» جشنواره در تقویت گردشگری، هویت ملی تأثیر بسزایی دارد.
فاتح بادپروا میگوید، بخش «وطن» جشنواره در تقویت گردشگری، هویت ملی تأثیر بسزایی دارد.
در داستانهای مهم جهان، همواره شخصیت و ضدشخصیت و قهرمان و ضدقهرمان وجود دارد. بنمایه مفهومی بیشتر داستانها که نوشته و منتشر شده، عشق و شجاعت و آزادی و عدالتخواهی و آزادیهای فردی و انتقام است؛ از «صدسال تنهایی» اثر مارکز تا «ابشالوم ابشالوم» اثر فاکنر تا مثلا رمان شگفتانگیز «شب ملخ» اثر دکتر جواد مجابی و غیره؛ اما در دنیای واقعی و این شهرها و جهانی که در آن زیست میکنیم، مقوله، متفاوت است! در دنیای واقعی، ضدقهرمانها و هیولاها و جانیان، نه محاکمه میشوند، نه توسط یک شخص یا گروه، شکست میخورند؛ بلکه با کمک وحشیتر از خودشان و جنایتکارتر از خودشان، همواره در حال تداوم زندگیشان و کشتار و توحش هستند.
در سپهر حماسهآفرینیهای شهدای مدافع حرم، ستارههایی درخشان هستند که با مطالعه زندگینامه و آثار و وصایای آن طلایهداران سپاه حقیقت میتوان در این شبهای ظلمانی بشر، راه سعادت را شناخت و در مسیر درست تاریخ گام نهاد.
موضوع نسبت صهیونیسم و یهودیت و تفاوتش با پیروان موسی کلیمالله (ع) در دوران باستان و قرنها پیش از میلاد مسیح تا قرون اولیه پس از میلاد و نیز در عصر رنسانس و عصر انقلابات مدرن و لیبرال دموکراسی غرب و دوران جدید و مطامع استعماری و اواخر قرن نوزده و قرن بیستم و امروز پژوهشی است که به نحو گسترشداری باید در دانشگاهها و حوزههای علمیه جدی گرفته شود.
این پرسش شاید بارها در ذهن و زبان ما جاری شده یا توسط رسانهها و مسئولان فرهنگی و... مطرح گردیده است که در سبد اقتصاد خانوادههای ایرانی چقدر پول برای فرهنگ و هنر در نظر گرفته میشود؟ بالا بردن روحیه نشاط و پویایی در فضای اجتماعی با بهرهگیری از فرهنگ و هنر یک تفکر راهبردی و درست است که اگر جا بیفتد، قطعا خروجی مطلوب آن را همه خواهند دید.
مرحوم آیتالله مهدوی کنی قبل از آنکه رجل سیاست باشند، رجل دین بودند؛ زیرا برخی از شخصیتها در جریان حوادث روزگار و حضور در مبارزات و صحنههای سیاسی و پذیرفتن مسئولیت در نظام، بهصورت چهرههای سیاسی جلوه میکنند، اما حضرت آیتالله مهدویکنی پیش از ورود به این مسائل اصولا رجل دین، عالمی ربانی، فقیه، فیلسوف و مفسر قرآن مجید بودند.
وقتی به آمار امروز بازار نشر نگاه میکنیم، تصویری متناقض و نگرانکننده پیش روی ما قرار میگیرد: رشد سرسامآور تعداد عناوین کتاب در کنار سقوط آزاد میانگین تیراژ. برخی ممکن است از افزایش عناوین خوشحال شوند اما بهعنوان ناشری که چند دهه از عمر خود را در این حوزه گذرانده، این رشد را نه نشانه پویایی بلکه زنگ خطری جدی برای فرهنگ کشور میدانم. این مسأله پدیدهای نوظهور نیست و ریشه آن به حدود ۱۵سال پیش بازمیگردد؛ به زمانی که صدور بیرویه پروانههای نشر آغاز شد و امروز باحدود ۲۲هزار پروانه مواجهیم. آیا کشوری باساختار فرهنگی ماواقعا به این تعدادناشر نیاز دارد؟
تابستان سال ۱۴۰۴برای صنعت نشر ایران، فصلی مملو از تضادها و روندهای معنادار بود. بررسی آمارهای رسمی منتشرشده توسط خانه کتاب و ادبیات ایران برای ماههای تیر، مرداد و شهریور، تصویری از بازاری را به نمایش میگذارد که از یک سو با رشد قابلتوجه در تعداد عناوین منتشرشده و افزایش تعداد ناشران فعال، جانی دوباره میگیرد و از سوی دیگر با چالشهای جدی همچون کاهش مستمر میانگین شمارگان و جهش نگرانکننده قیمت کتاب دست و پنجه نرم میکند.
بیگمان مرحوم آیت الله مهدوی کنی ویژگیهای متفاوتی داشتند که لازم است به برخی از آنها اشاره کنم. در ابتدا به این نکته اشاره کنم که ایشان متعلق به نسلی از روحانیونی بودند که تحت تأثیر تربیت علمی، روحی و معنوی حوزه های علمیه قرار داشتند و در عین حال نگرشهای بعضا سنتی موجود در حوزهها ـ مبنی بر عدم مداخله در عرصه سیاسی ـ را همچون سایر شاگردان حلقه علمی و فکری امام به چالش کشیدند و در این مسیر نیز زحمات فراوانی را متحمل شدند.
در تاریخ تفکر سیاسی شیعه، کمتر چهرهای را میتوان یافت که همچون آیتالله میرزا محمدحسین نائینی بتواند از درون دستگاه اجتهاد فقهی، طرحی جامع برای حکومت دینی و مردممحور ارائه کند.