موضوع نسبت صهیونیسم و یهودیت و تفاوتش با پیروان موسی کلیم‌الله (ع) در دوران باستان و قرن‌ها پیش از میلاد مسیح تا قرون اولیه پس از میلاد و نیز در عصر رنسانس و عصر انقلابات مدرن و لیبرال دموکراسی غرب و دوران جدید و مطامع استعماری و اواخر قرن نوزده و قرن بیستم و امروز پژوهشی است که به نحو گسترش‌داری باید در دانشگاه‌ها و حوزه‌های علمیه جدی گرفته شود.
این پرسش شاید بارها در ذهن و زبان ما جاری شده یا توسط رسانه‌ها و مسئولان فرهنگی و... مطرح گردیده است که در سبد اقتصاد خانواده‌های ایرانی چقدر پول برای فرهنگ و هنر در نظر گرفته می‌شود؟ بالا بردن روحیه نشاط و پویایی در فضای اجتماعی با بهره‌گیری از فرهنگ و هنر یک تفکر راهبردی و درست است که اگر جا بیفتد، قطعا خروجی مطلوب آن را همه خواهند دید.
مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی قبل از آن‌که رجل سیاست باشند، رجل دین بودند؛ زیرا برخی از شخصیت‌ها در جریان حوادث روزگار و حضور در مبارزات و صحنه‌های سیاسی و پذیرفتن مسئولیت در نظام، به‌صورت چهره‌های سیاسی جلوه می‌کنند، اما حضرت آیت‌الله مهدوی‌کنی پیش از ورود به این مسائل اصولا رجل دین، عالمی ربانی، فقیه، فیلسوف و مفسر قرآن مجید بودند.
وقتی به آمار امروز بازار نشر نگاه می‌کنیم، تصویری متناقض و نگران‌کننده پیش روی ما قرار می‌گیرد: رشد سرسام‌آور تعداد عناوین کتاب در کنار سقوط آزاد میانگین تیراژ. برخی ممکن است از افزایش عناوین خوشحال شوند اما به‌عنوان ناشری که چند دهه از عمر خود را در این حوزه گذرانده، این رشد را نه نشانه پویایی بلکه زنگ خطری جدی برای فرهنگ کشور می‌دانم. این مسأله پدیده‌ای نوظهور نیست و ریشه آن به حدود ۱۵سال پیش بازمی‌گردد؛ به زمانی که صدور بی‌رویه پروانه‌های نشر آغاز شد و امروز باحدود ۲۲هزار پروانه مواجهیم. آیا کشوری باساختار فرهنگی ماواقعا به این تعدادناشر نیاز دارد؟
تابستان سال ۱۴۰۴برای صنعت نشر ایران، فصلی مملو از تضادها و روندهای معنادار بود. بررسی آمارهای رسمی منتشرشده توسط خانه کتاب و ادبیات ایران برای ماه‌های تیر، مرداد و شهریور، تصویری از بازاری را به نمایش می‌گذارد که از یک سو با رشد قابل‌توجه در تعداد عناوین منتشرشده و افزایش تعداد ناشران فعال، جانی دوباره می‌گیرد و از سوی دیگر با چالش‌های جدی همچون کاهش مستمر میانگین شمارگان و جهش نگران‌کننده قیمت کتاب دست و پنجه نرم می‌کند.
بی‌گمان مرحوم آیت الله مهدوی کنی ویژگی‌های متفاوتی داشتند که لازم است به برخی از آنها اشاره کنم. در ابتدا به این نکته اشاره کنم که ایشان متعلق به نسلی از روحانیونی بودند که تحت تأثیر تربیت علمی، روحی و معنوی حوزه های علمیه قرار داشتند و در عین حال نگرش‌های بعضا سنتی موجود در حوزه‌ها ـ مبنی بر عدم مداخله در عرصه سیاسی ـ را همچون سایر شاگردان حلقه علمی و فکری امام به چالش کشیدند و در این مسیر نیز زحمات فراوانی را متحمل شدند.
در تاریخ تفکر سیاسی شیعه، کمتر چهره‌ای را می‌توان یافت که همچون آیت‌الله میرزا محمدحسین نائینی بتواند از درون دستگاه اجتهاد فقهی، طرحی جامع برای حکومت دینی و مردم‌محور ارائه کند.
این پرسش شاید بارها و بارها در ذهن و زبان ما جاری شده یا توسط رسانه‌ها و مسئولان فرهنگی و... مطرح گردیده است که در سبد اقتصاد خانواده‌های ایرانی چقدر پول برای فرهنگ و هنر در نظر گرفته می‌شود؟ بالا بردن روحیه نشاط و پویایی در فضای اجتماعی با بهره‌گیری از فرهنگ و هنر یک تفکر راهبردی و درست است که اگر جا بیفتد، قطعا خروجی مطلوب آن را همه خواهند دید.
گفتمان مقاومت در ادبیات سیاسی معاصر، اغلب در چارچوب‌های نظامی، امنیتی و سیاسی تحلیل شده است. با این حال، بُعد زنانه مقاومت – به عنوان یک حوزه مطالعاتی مستقل – کمتر مورد توجه قرار گرفته است. پرسش بنیادین این است که آیا تجربه زیسته مقاومت برای زنان، ماهیتی متفاوت از مردان دارد؟
در سی‌و‌هفتمین جلسه شورای ستاد راهبری و نظارت فرهنگی و اجتماعی شورای عالی انقلاب فرهنگی، گزارشی جامع و راهبردی از آخرین وضعیت مصرف بازی‌های رایانه‌ای در ایران ارائه شد. این جلسه که با حضور جمعی از مقامات ارشد کشوری و لشکری از جمله دکتر وحید جلیلی؛ قائم‌مقام سازمان صداوسیما، سردار سرتیپ پاسدار غلامرضا سلیمانی؛ رئیس سازمان بسیج مستضعفین، حجت‌الاسلام و المسلمین مرتضی آقاتهرانی؛ رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی و دکتر زهرا بهروز‌آذر؛ معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده برگزار گردید، میزبان ارائه محمد حاجی‌میرزایی، مدیرعامل بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای بود.