مسیری که فیلم‌های بالیوودی برای حضور و نمایش در تلویزیون اوایل انقلاب گذراندند، در نوع خود می‌تواند موضوع پژوهشی تاریخی و جامعه‌شناسانه و البته جالب باشد. این‌که فیلم‌های بالیوودی را از سینمای برتر هند جدا می‌کنیم، دلیلش این است که پس از دو سه سال تردید و ابهام (در آن سال‌ها)، سرانجام نمایش چنین فیلم‌هایی که بسیار هم با ضوابط و شرایط جدید همخوانی داشتند شروع شد.
کمتر کسی می‌داند داستان مصور «مردان ایکس» قبل از این که در سال 2000 تبدیل به یک فیلم سینمایی موفق شود، در قالب یک مجموعه تلویزیونی تولید شد. این اکشن ماجراجویانه انیمیشنی اولین‌بار در سال 1992 به دیدار تماشاگران تلویزیون آمد و با موفقیت زیادی روبه‌رو شد. تا سال 1997، تعداد 73 اپیزود آن در قالب چهار فصل تولید و روی آنتن رفت.
یک: فیلم مستند در همه جای دنیا از پر‌مخاطب‌ترین برنامه‌های تلویزیون محسوب می‌شود. مستند در شاخه‌های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، تاریخی، علمی و حیات‌وحش جذابیت‌هایی دارد که در بسیاری از مواقع گونه‌های دیگر تصویری، چنین جذابیتی ندارند. همین جذابیت‌های ماهوی است که مستند را از دیگر گونه‌های تصویری متفاوت می‌کند.
در سال‌های گذشته شورای طرح و برنامه شبکه‌ها نقش تعیین‌کننده‌ای در ساخت فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی داشته است.
زمانی مرحوم ادیب پیشاوری (1309 ـ 1222 ه ش) غزلی گفته بود که آکنده بود از لغات و تعبیرات دشوار و غیرشایع که پیش‌بینی می‌شد کمتر کسی به فهم رموز و معانی آن کامیاب شود. یکی از شاگردان ایشان به استاد گفت که شاید در همه تهران، فقط 20 نفر بتوانند از تعابیر این شعر سر دربیاورند و استاد ادیب پیشاوری پاسخ داد: «من هم برای آن بیست نفر این شعر را سروده‌ام.» این اعتماد به نفس و صداقت کم نظیر را در عالم ادبیات می‌توان درک کرد و پذیرفت.
دوبله درآثار نمایشی شبکه‌های برون‌مرزی نقش تعیین‌کننده‌ای دارد. در واقع یکی از ارکان جذب مخاطب آن سوی آب همین استفاده درست از ظرفیت دوبله برای جامعه مقصد است. شبکه سحر یکی از شبکه‌های مهم برون‌مرزی است. فعالیت دوبله در این شبکه عمری 20 ساله دارد که به طور عمده در سه سیمای این شبکه یعنی آذری، کردی و اردو انجام می‌شود.
سال‌ها پیش مارشال مک لوهان از نظریه پردازان مشهور علوم ارتباطات وقتی از کوچک شدن جهان به دست رسانه و تبدیل آن به دهکده‌ای جهانی گفت، کسی فکرش را نمی‌کرد که به این زودی تحولات رسانه‌های ارتباط جمعی، مهر تائیدی به آن بزند.
1ـ عصری که در آن زندگی می‌کنیم، عصر اطلاعات و ارتباطات نامیده می‌شود. نگاه و رویکردی که در آن اطلاعات و ارتباطات به‌عنوان حیاتی‌ترین رکن در عرصه ملی و بین‌المللی تعریف شده و پیوند‌دهنده همه شئون زندگی انسانی است. فهم و شناخت ما در عصری که در آن زندگی می‌کنیم بر تمامی وسایل ارتباط جمعی و رسانه‌ها استوار است. درواقع رسانه‌های جمعی از قدرت تاثیرگذاری و اقناع‌بخشی مخاطبان برخوردار هستند و معرفت و آگاهی ما را شکل می‌دهند.
در تاریخ، مقاطعی است که موج تغییرات اجتماعی به شکلی توفنده و ناگهانی رخ داده است. مثلا قلمرو اسلام را در نظر بگیرید؛ از قرن دوم به بعد، موسساتی برای ترجمه برپا می‌شوند، دانشگاه‌ها و مجالس کسب علم و دانش رونق می‌گیرد و تصویری جدید از جامعه پدید می‌آید که در شکل‌دهی ادوار بعدی مؤثر است. در قرن هفتم، حمله مغول موج متفاوتی از تغییرات اجتماعی را ایجاد می‌کند؛ شهرهایی که کانون جمعیت بوده‌اند یکباره تهی می‌شوند.
«ریموند کارور» می‌گوید: «تأثیر، همان نیرو است» («مقدمه« کلیسای جامع» / فرزانه طاهری) به نظر می‌رسد با نوعی عبارت تضادآمیز روبه‌روییم. مثل این‌که گفته شود: قدرت، همان ضعف است. البته در واقع، منظور نویسنده این است که برای درک ساز و کار تأثیر یک اثر هنری بر مخاطب، توجه به منبع تأثیر ضروری است. در اینجا سؤالی پیش می‌آید: آیا هر اثری بر مخاطب مؤثر است؟ یک بیننده تلویزیون را در نظر بیاورید. کسی که جلوی تلویزیون نشسته و فیلمی لبریز از خشونت را تماشا می‌کند. آیا او طبق مدل ارسطویی به محاکاو تقلید خواهد پرداخت و رفتارهایی را که دیده تکرار خواهد کرد؟