اگر شما از آن دسته زنانی هستید که دلتان می‌خواهد زندگی مشترک‌تان پر باشد از آرامش و آسودگی، برایتان پیشنهادی داریم؛ یک پیشنهاد متفاوت. پیشنهاد ما نگفتن حرف‌هایی است که خیلی‌ها می‌گویند و زندگی‌شان را به چالش می‌کشند. پس لطفا این جملات را به مرد زندگی‌تان نگویید.
اساس زندگی مشترک موفق، مودت و رحمت است. وقتی با ازدواج دو نفر یک خانواده شکل می‌گیرد، هر عضو، شریک زندگی عضو دیگر می‌شود. برای این‌که اعضای این خانواده به رشد و تعالی برسند باید زن و مرد با حمایت، همیاری و همراهی یاور یکدیگر باشند. در این صورت این خانواده مراحل رشد و تعالی را طی خواهندکرد و همه اعضای آن احساس شادمانی و رضایت می‌کنند.
تا وقتی از درون یک موضوع و حیطه‌ای خاص، بخواهیم آن را توصیف و تبیین کنیم، خواه ناخواه دیدمان ناقص و به احتمال زیاد اسیر قالب‌هایی است که به‌صورت پیش‌فرض از آن مساله در ذهن داریم. اما اگر کسی همان موضوع را از بیرون و بدون پیش‌فرض و قصد و غرض ببیند و بیان کند، می‌تواند مطالب جامع‌تری را ولو با جزئیاتی کمتر نسبت به کسی که درون آن است بگوید. بسیاری از مسائل بدیهی برای افراد درون یک موضوع، برای فرد بیرونی ممکن است بسیار سخت و پیچیده باشد و هر دو ناظر بیرونی و درونی اگر بتوانند نظر دیگری را در مورد موضوع مورد نظرشان بخوانند و بدانند، هر دو دیدی جامع و کامل پیدا خواهند کرد؛ دیدی که هم شامل کلی‌نگری بیرونی خواهد بود و هم جزئی‌نگری‌درونی.
معلوم نیست دعای مادرش بود که آخر عاقبت به‌خیری را برایش خرید، یا دعای آن پیرمرد درشت‌اندامی که در سرمای زمستان به خود می‌لرزید و گدایی می‌کرد. شاهرخ با دیدن او طاقت نیاورد، سریع کاپشن گران‌قیمتش را از تن درآورد و آن را همراه با یک دسته اسکناس، به پیرمرد فقیر‌داد.
بعضی آدم‌ها تحت هیچ شرایطی حاضر به پذیرش اشتباه یا عذرخواهی نیستند. طبق مطالعه محققان، این‌گونه افراد، تصویر ناپایداری از خود دارند و خیال می‌کنند اگر عذرخواهی کنند، همین پذیرش اشتباه، آنها را نابود می‌کند اما خب هرکسی اشتباهاتی دارد و دقیقا به همین دلیل باید هم اشتباهاتش را بپذیرد و هم عذرخواهی کند. ولی این‌که دلیل این رفتار چیست را گای وینچ، روان‌شناس با ذکر چند سؤال مطرح کرده است.
طبق آیه 21سوره احزاب، حضرت رسول اکرم(ص) الگویی نیک و کامل از هر نظر برای ما هستند.
در بسیاری از آیات قرآن، دستورات الهی در پیوند با ابعاد اجتماعی و به‌صورت کلی تعیین شده تا هر فرهنگ و جامعه‌ای بتواند آن را در خود جذب و جزئیاتش را با توجه به مناسبات خود اجرا کند. با این قاعده، اگر در آیات مربوط به حجاب تعمق کنیم، می‌بینیم برای پوشش بانوان از لحاظ شرعی حدودی مشخص شده، اما شکل پوشش و جزئیات آن به عرف و فرهنگ واگذار شده است. بنابراین بانوان مسلمان، حدود حجاب را در قالب پوشش‌های گوناگونی که در عرف محل زندگی‌شان تعریف شده، رعایت می‌کنند.
نامش «لیلا حسین» است؛ از مجریان شبکه اهل‌البیت؛ اصالتا اهل فرانسه. داشت زندگی‌اش را می‌کرد تا این‌که چشمش خورد به زنان محجبه مسلمان. تصمیم گرفت برای خودش روسری دست‌وپا کند و دینش را از یهودی به اسلام تغییردهد؛ آن‌هم در شرایطی که خودش می‌گوید «تبلیغات اطرافیان برای ما دل و دماغی نگذاشته‌بود که حتی به دستورات اسلام فکر کنیم.» حجاب زنان را که دید رفت برای تحقیق درباره اسلام. آنجا بود که خواست دستورات قرآن الهام‌بخش زندگی‌اش باشد و ظاهر و باطنش را در فرانسه یکی کند. اما فرانسه‌ای که زنان محجبه را از فعالیت‌های اجتماعی و آموزشی محروم می‌کند، شرایط سختی را پیش پای لیلا گذاشته‌بود. خانواده‌اش مخالف بودند. از عواقب حجاب دخترشان می‌ترسیدند. می‌گفتند باطنت را درست کن و ظاهرت را فراموش. اما لیلا، دست‌بردار نبود. او قرآن را ملاک انتخاب خوب و بدش کرده‌بود. پس گوش‌هایش را بدهکار حرف خانواده نکرد که‌نکرد!
دوران نوجوانی و مدرسه، بهترین زمان برای شکل‌گیری خمیرمایه هرکسی است. بچه‌ها با انرژی زیاد و ظرفی پاک و آماده برای ورود انواع و اقسام مفاهیم در اختیار معلم‌ها و مربی‌ها قرارمی‌گیرند. حالا این مربی است و بچه‌هایی با روحیه‌های گوناگون و شرایط خانوادگی مختلف اما پر از شوق که باید بتواند با هرکدام از آنها به تناسب شرایط و ویژگی‌هایش ارتباط بگیرد، نقاط ضعف و قوت و توانایی‌هایش را بشناسد و سعی کند تا جای ممکن او را رشد دهد.