آداب مراسم تسلیت

به گزارش جام جم آنلاین، در کشور ما رسم هست که بعد از فوت شخص، مجلس ختمی را در شبهای سوم، هفتم، چهلم و حتی تا سالگرد متوفی در منزل وی یا مسجد برگزار کنند البته مراسم مجلس ترحیم از قدیم هم جزئی از رسوم و آداب برای ما ایرانی‌ها بوده. اما در حال حاضر به علت رشد جمعیت و کم بودن منبع درآمد مردم باید همه ما دقت کنیم تا در مجالس شادی و عزاداری مقداری بیشتر نکات اخلاقی و اجتماعی را رعایت کنیم.

نخست این‌که موقعیت اشخاص را در این مواقع از نظر مالی درک کنیم. اگر چه تسلیت نوعی تسلی دل برای بازماندگان مرحوم به حساب می‌آید، اما با ترددهای بی مورد خود طوری رفتار نکنیم که باعث به زحمت افتادن آنها و تحمیل بار مالی ناشی از پذیرایی‌های مکرر شود. اما حتما در مجالس ختم رسمی و اعلام شده، شرکت کرده و اگر نتوانستیم برویم هم صرفا برای ادای احترام یک شاخه گل همراه با عذرخواهی به در منزل شخص مرحوم شده ارسال کنیم.

نکته دیگر این‌که در مساجد هنگام قرائت قرآن یا سخنرانی برای حفظ احترام مجلس و صاحب عزا سکوت کرده و تا آنجا که ممکن است از آوردن کودکان به این نوع مجالس به خاطر آرامش و جلوگیری ازسر و صدا خودداری کنیم. موقع احوالپرسی با صاحب عزا یا دیگر حاضرین در مراسم، لبخند نزنیم و با دیگران در مورد مسائل خنده‌دار سخن نگوییم. موقع خاکسپاری نیز به قبر نزدیک نشده و از کنکاش‌های بی‌مورد پرهیز کنیم. اجازه بدهیم بستگان آن شخص مرحوم در کنار مزار براحتی با عزیز از دست رفته‌شان درد‌دل و خداحافظی کنند. از نشستن‌های طولانی و غیبت پشت سر شخص فوت شده بپرهیزیم چون از قدیم گفته‌اند او دیگر حضور ندارد تا بتواند از خودش دفاع کند. بنابر‌این سکوت و همدردی می‌تواند بهترین تسلی دل برای داغدیدگان باشد. فراموش نکنیم رعایت این آداب را سرانجام روزی خودمان نیز انتظار خواهیم داشت.

اعظم‌سادات سیدبرقی - روزنامه‌نگار

ضمیمه چمدان