فروشگاه‌های زنجیره ای امروزه به یکی از مکان‌های مهم در سطح تمامی کلانشهر‌ها تبدیل شده‌اند و می‌توان گفت سیستم عرضه و تقاضا باعث تشکیل این نهادهای اجتماعی، رفاهی شد. حال که با چند کلیک در یک درگاه پرداخت اینترنتی می‌توانیم محصول خود را خریداری کنیم، باید بپذیریم که این فروشگاه ها، تاثیر به‌سزایی در رفع نیاز مردم داشته‌اند.
نمی‌دانم چه دردی است آدمیزاد جای خالی آنچه ندارد را اغراق‌آمیز می‌بیند. مقدار پول هنگفتی که می‌خواهد، ۲۰۷ مشکی دنده اتوماتی که آرزویش است، موقعیت شغلی که برایش لحظه‌شماری می‌کند. انگار بند شده به نداشته‌ها و این درد مشترک همه جوامع است و ایرانی و خارجی برنمی‌دارد.
نقش مادری آگاه را در تمدن‌پروری به یاد داریم. خودآگاهی و خودشناسی ما ایرانیان از همین نامی که برگزیدیم و بر خود نهادیم آشکار است. بدون نژادپرستی، دنیا ما را شریف و آزاده و نجیب و بزرگ‌منش می‌شناسد. حدود چهار سده است کمابیش از خودمان دور‌افتاده‌ایم و برپایی تمدن نوین ایرانی ــ اسلامی بدون آگاهی و شناخت دوباره جهان خویشتنی و جهان زمینی چندان شدنی نیست و این آگاهی نیز از رهگذر خواندن خلاقه کتاب در هر شکل و فرم (الکترونیکی، صوتی، کاغذی) و تولیدات محتوامحور... ممکن می‌شود.
از آن دست برنامه‌های جذاب که هیچ وقت دیدنش را از دست نمی‌دهم، نبرد ربات‌هاست. چنگ آهن و چرخ دنده و چکش و اره. اصولا آدم خشنی نیستم ولی وقتی این ربات‌های سرد، در دست آدم‌های سازنده‌شان حرکت می‌کنند، رقابت‌شان برایم جذاب می‌شود.
ما کل انتشاراتی‌ها را از سر گذرانده بودیم. از خیابان سعدی تا امامت و سجاد، درحالی‌که تنها دو ساعت مانده بود به کلاس متون نظم حماسی و استاد تاکید داشتند بدون شاهنامه به کلاس وارد نشویم. حق داشت استاد!
پدربزرگ دوباره گرد شاهنامه را پاک می‌کند و زیر لب یکی از بیت‌های آن را می‌خواند. پدربزرگ می‌گوید: خوب است جوان‌ها کتاب‌های ملی‌شان را بخوانند و درس‌های تاریخ را به خاطر بسپارند.
خطاب به دست‌هایی که می‌توانند برای عصر بی‌کتابی ما کاری انجام دهند. لطفا به سؤالات و خطوطی که می‌نویسم به‌مثابه یک دلنوشته نگاه نکنید.
گفتن از سرانه مطالعاتی پایین جامعه ایران دیگر خیلی تکراری شده است. عادت کردهایم هرسال و قبل از برگزاری نمایشگاه کتاب یا در هفته موسوم به کتاب و کتابخوانی، جملات این‌چنینی را بگوییم، کوله‌بارمان را جمع کنیم و برویم تا سال بعد! اقدام و عمل شایسته و بایسته هم که هیچ!
وقتی از پشت میله‌های ورودی عمارت کاظمی‌ها، به محوطه شلوغش نگاه می‌کردم و منتظر بودم تا در را برایم باز کنند، قبل از آن‌که با تک به تک آن بچه‌ها آشنا بشوم، صدای خنده‌ها و هیاهوی‌شان شور و شوقی عجیب به تنم انداخت؛ آن‌قدر که بتوانم تمام دغدغه‌های روزمره زندگی را پشت آن در بگذارم و وارد شوم.
یکی از وظایف رسانه ملی ترویج فرهنگ کتابخوانی است. رئیس سازمان صداوسیما نیز همواره در جلسات و مراسم گوناگون با معرفی کتاب های مختلف در مسیر ترویج کتابخوانی گام برداشته است.