تجربه دیدن فیلمی اقتباسی از روی یک کتاب، می‌تواند برای همیشه یا تنها برای چند ساعت در ذهنمان جا خوش کند، چراکه بارها اتفاق افتاده با وجود این‌که داستان فیلم برگرفته از یک کتاب یا برداشت آزاد است، چندان نتوانسته موفق ظاهر شود و در مقابل حتی یک داستان کوتاه توانسته آنچنان جلایی به داستان یک فیلم بلند ببخشد که مخاطبان نتوانند چشم از آن بردارند.
حمید، نوجوان ۱۷ ساله از کرمان برامون پیامک ارسال کرده و پرسیده:«نظر شما درباره اقدام وزیر آموزش و پرورش که توی یه مدرسه وقتی دید بچه‌ها توی آفتاب نشستن، جاشون رو با مسئولان عوض کرد چیه؟»
من از کودکی با قصه‌ها و کتاب‌ها بزرگ شدم و فرصت این را پیدا کردم بارها در دنیاهای متفاوت زندگی کنم، خودم را جای شخصیت‌های قصه‌ها بگذارم و با آنها همذات‌پنداری کنم. با آنها بخندم، گریه کنم، با خوشحالی‌شان خوشحال و با غم‌شان غمگین بشوم، حتی شخصیت‌های مورد علاقه‌ام را آن‌قدر دوست داشته باشم که با آنها درد‌دل کنم... .
فروشگاه‌های زنجیره ای امروزه به یکی از مکان‌های مهم در سطح تمامی کلانشهر‌ها تبدیل شده‌اند و می‌توان گفت سیستم عرضه و تقاضا باعث تشکیل این نهادهای اجتماعی، رفاهی شد. حال که با چند کلیک در یک درگاه پرداخت اینترنتی می‌توانیم محصول خود را خریداری کنیم، باید بپذیریم که این فروشگاه ها، تاثیر به‌سزایی در رفع نیاز مردم داشته‌اند.
نمی‌دانم چه دردی است آدمیزاد جای خالی آنچه ندارد را اغراق‌آمیز می‌بیند. مقدار پول هنگفتی که می‌خواهد، ۲۰۷ مشکی دنده اتوماتی که آرزویش است، موقعیت شغلی که برایش لحظه‌شماری می‌کند. انگار بند شده به نداشته‌ها و این درد مشترک همه جوامع است و ایرانی و خارجی برنمی‌دارد.
نقش مادری آگاه را در تمدن‌پروری به یاد داریم. خودآگاهی و خودشناسی ما ایرانیان از همین نامی که برگزیدیم و بر خود نهادیم آشکار است. بدون نژادپرستی، دنیا ما را شریف و آزاده و نجیب و بزرگ‌منش می‌شناسد. حدود چهار سده است کمابیش از خودمان دور‌افتاده‌ایم و برپایی تمدن نوین ایرانی ــ اسلامی بدون آگاهی و شناخت دوباره جهان خویشتنی و جهان زمینی چندان شدنی نیست و این آگاهی نیز از رهگذر خواندن خلاقه کتاب در هر شکل و فرم (الکترونیکی، صوتی، کاغذی) و تولیدات محتوامحور... ممکن می‌شود.
از آن دست برنامه‌های جذاب که هیچ وقت دیدنش را از دست نمی‌دهم، نبرد ربات‌هاست. چنگ آهن و چرخ دنده و چکش و اره. اصولا آدم خشنی نیستم ولی وقتی این ربات‌های سرد، در دست آدم‌های سازنده‌شان حرکت می‌کنند، رقابت‌شان برایم جذاب می‌شود.
ما کل انتشاراتی‌ها را از سر گذرانده بودیم. از خیابان سعدی تا امامت و سجاد، درحالی‌که تنها دو ساعت مانده بود به کلاس متون نظم حماسی و استاد تاکید داشتند بدون شاهنامه به کلاس وارد نشویم. حق داشت استاد!
پدربزرگ دوباره گرد شاهنامه را پاک می‌کند و زیر لب یکی از بیت‌های آن را می‌خواند. پدربزرگ می‌گوید: خوب است جوان‌ها کتاب‌های ملی‌شان را بخوانند و درس‌های تاریخ را به خاطر بسپارند.
خطاب به دست‌هایی که می‌توانند برای عصر بی‌کتابی ما کاری انجام دهند. لطفا به سؤالات و خطوطی که می‌نویسم به‌مثابه یک دلنوشته نگاه نکنید.