مردم زمانه ما در همه سطوح داخلی و بین‌المللی با تجربیات تکرار پذیری مواجه هستند. یکی از این تجارب، ایجاد ساختارهای جهانی برای اعمال مجموعه‌ای از قوانین مدون است که برپایه اجماع کشورهای دنیا صورت گرفته است و تخطی از آن تبعاتی سیاسی و اقتصادی برای کشورهایی که این قوانین را نادیده می‌گیرند در پی دارد.
مبحث حقوق بشر یکی از اصول حقوقی ناظر بر روابط بین‌الملل است و جزو قواعد آمره محسوب می‌شود. قاعده آمره بر این مبناست که هر توافق، قانون و قراردادی که خلاف آن باشد باطل است، مگر این‌که قاعده آمره دیگری باشد که بتواند آن را منتفی کند. بنابراین مساله حقوق بشر از حساسیت زیادی برخوردار است.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی هرچند سال یک بار شاهد ناآرامی‌هایی در کشور علیه حکومت هستیم که اگر به صورت جزئی روی این موضوع بررسی کنیم متوجه خواهیم شد که ریشه همه این ناآرامی‌ها در کشورهای غربی دشمن ایران است.
در روزهای اخیر گروهی از مردم در جهت احقاق حقوق خود و در راستای مطالبه از مسئولان با تاکید بر مسائل اقتصادی و با مدنظر قرار دادن آرمان معیشت به خیابان‌ها آمدند. اما پس از اندک زمانی این مطالبات از طرف گروه معدودی به انحراف کشیده شد و مسائل سیاسی جایگزین مباحث اجتماعی گردید.
در بحث دخالت کشورهایی چون آمریکا، رژیم صهیونیستی و دیگر کشورهای اروپایی در امور داخلی کشور، باید گفت به نظر می‌رسد که دولت‌های مرکز، دولت‌های بزرگ یا دولت‌های توسعه‌یافته با دولت‌های پیرامون یا دولت‌هایی که در مرکزیت جهان قرار ندارند، برخوردهایی می‌کنند؛ اول این‌که آنها با کشورهای پیرامون یک پیمان استراتژیک دارند به این معنی که در این پیمان استراتژیک منافع سیاسی - اقتصادی ژئوپلتیک قدرت‌های بزرگ از طریق کشورها و دولت‌های حاکم بر این کشورها تامین می‌شود که در این صورت قدرت‌های بزرگ اگر پیمان و قراردادی هم با این کشورها داشته باشند یک ارتباط تاکتیکی است نه ارتباط استراتژیک.
در آشوب‌های هفته گذشته حساب مردم جداست؛ چرا که در شب زلزله باوجود این‌که 20 میلیون در تهران و اطراف تهران شب تا صبح در خیابان بودند اتفاق خاصی رخ نداد و این نشان‌دهنده این است که مردم آنقدر فهیم بوده که می‌دانند در جهت امنیت کشور و شهرشان چگونه رفتار کنند، اما در تحولات هفته گذشته شاهد بودیم چند نفر انگشت‌شمار به اسم مردم آن اقدامات را انجام دادند.
سال 2017 از نظر اقتصادی با تحولات زیادی همراه بود. از تغییر سیاست‌های اقتصادی آمریکا گرفته تا حضور شرکت‌های تراز اول اروپایی در ایران که بخشی از این تحولات را شامل می‌شود.
همه پرسی برای استقلال اقلیم کردستان عراق توسط مسعود بارزانی در مهرماه (سپتامبر 2017) از واقعیات پیچیده پشت این سقط ناقص پرده برداشت.
عربستان سعودی یکی دو دهه اخیر احساس می‌کرد در صحنه روابط منطقه با کمبودها و مشکلاتی مواجه است. یکی از این مشکلات اختلال موازنه ژئوپلیتیک منطقه بخصوص بعد از سقوط صدام و گرایش دولت جدید به جمهوری اسلامی ایران بود.
روابط ایران و اروپا در 2017 تحت‌الشعاع مواضع و سیاست‌های ترامپ در جهت نقض برجام بود. اروپاییان تلاش کردند در این رابطه واکنش نشان داده و برجام را همچنان حفظ و از آن حمایت کنند.