ملی‌پوشان والیبال مورد تمسخر قرار می‌گیرند

مجید عباسقلی ؛ جام جم / حمزه زرینی، با سرویس‌های سنگین و البته اسپک‌های قدرتی‌اش، یکی از شناخته‌شده‌ترین والیبالیست‌های ما محسوب می‌شود. او که ابتدا مورد توجه ولاسکو در تیم ملی نبود به مرور جایگاه خود را در این تیم باز پس گرفت ولی حالا در بیست‌ونه سالگی، با معضل برخورد مکرر با مصدومیت‌های پی در پی روبه‌رو می‌شود تا بسیاری از بازی‌های لیگ را از دست داده یا با بدنی آسیب دیده بازی کند. گفت‌وگوی کوتاه ما با او را بخوانید.

حمزه زرینی که از ابتدای دوران بازی خود، دچار هیچ مصدومیتی در مسابقه‌ها نمی‌شد طی یک سال گذشته مدام مصدوم می‌شود، ماجرا چیست؟ آیا شما این مصدومیت‌ها را مرتبط با فشار زیاد اردوها و بازی‌های دو سال گذشته می‌دانید؟

درست است که من در هفته‌های اخیر به دلیل مصدومیت، برخی بازی‌ها را از دست دادم ولی از سه مصدومیت اخیرم دو تای آنها واقعا اتفاقی بود. مثلا برخورد توپ با انگشت من کاملا ناگهانی بود و آسیب شدید تاندون کمرم هم به دلیل یک کشیدگی به وجود آمد در حالی که در مورد مصدومیت زانو، حق با شماست و شاید ریشه در فرسایش داشته باشد.

شما در بازی با تیم متوسط میزان مشهد بالاخره برای کاله بازی کردید، ولی باز هم باختید. فکر نمی‌کنید به عنوان مدافع قهرمانی لیگ، حریفان نه چندان قوی را دست‌کم می‌گیرید؟

میزان مشهد تیم خیلی خوبی است که ما هر دو بازیمان را به این تیم باخته‌ایم. البته شرایط بازی‌های رفت و برگشت خیلی تفاوت داشت اما در بازی اخیر، علاوه بر آن‌که من تازه از مصدومیت خارج شده بودم، شهرام محمودی هم بعد از آسیب دو ماهه‌اش، به میدان آمد و پاسور ملی‌پوش صربستانی غایب ما مصدوم بود و هنوز در تهران، مشغول مداواست. البته معتقدم با تمام این آسیب‌دیدگی‌ها، اگر دچار اشتباه‌های بزرگ داوری نمی‌شدیم تیم ما برنده از بازی بیرون می‌آمد چون ست‌های باخته‌مان را با نتایج مشابه 25 بر 23 واگذار کردیم.

کاله سال گذشته در آخرین بازی‌های خود توفانی ظاهر شد و قهرمانی لیگ را به دست آورد و سپس در قهرمانی آسیا سوم شد. امسال هم به نظر می‌رسد تمرکز خود را روی بازی‌های آخر لیگ گذاشته‌اید، فکر می‌کنید در پناه میزبانی ایران در جام قهرمانی باشگاه‌های آسیا که فروردین برگزار می‌شود، به دنبال قهرمانی در آن مسابقه‌ها باشید؟

یاد گرفته‌ایم که هر کاری را مرحله به مرحله پیش ببریم، طوری که الان حتی به مرحله پلی‌آف هم فکر نکنیم و روی بازی‌های فعلی متمرکز هستیم.

ولی شاید نتایج چیز دیگری نشان دهد. مثلا این‌که مدافع قهرمانی، با آن شروع توفانی‌اش، تا به حال شش شکست در کارنامه داشته باشد و این چندان جالب نیست!

بله ما در شروع لیگ شش یاهفت پیروزی سه بر صفر پشت سر هم داشتیم ولی واقعا تیم بدشانسی داریم. اولا در ارومیه نباختیم ولی باخت ما اعلام شد که نمی‌خواهم به آن موضوع ورودکنم. از پنج باخت دیگر، سه تای آن واقعا به دلیل اشتباهات داوری رقم خورد و این‌که البته امسال ما شش یاهفت بازیکن مصدوم داشته‌ایم. با همه این احوال قول می‌دهم اگر مصدومیت‌ها اجازه دهد حتما ما را در فینال لیگ خواهید دید.

اگر به پلی‌آف لیگ راه پیدا کنید در اولین اردوی تیم ملی برای بازی‌های لیگ جهانی که ماه آینده برگزار خواهد شد، معاف خواهید بود و شرکت نخواهید کرد. شرایط تیم ملی در نخستین تجربه‌اش در لیگ جهانی را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟

اولین اردوی ملی است که امیدوارم در آن غایب باشم البته نه این‌که مایل باشم در اردو حاضر نشوم بلکه دوست دارم تیمم در پلی‌آف لیگ حاضر باشد که در آن شرایط به طور خودکار از حضور در اردو معاف می‌شویم. خوشبختانه امسال ملی‌پوشان در تیم‌های مختلف پخش شده‌اند که این، وضع تیم ملی را هم بهتر می‌کند. ما از گذشته درصدد بودیم سال اول لیگ جهانی، هدفمان را ماندن در آن لیگ قرار دهیم. اکنون که خوشبختانه به حکم رده‌بندی جهانی، تیم و قرعه‌مان در گروه‌بندی، به طور خودکار در این لیگ برای سال بعد هم حفظ خواهیم شد، لازم است بدون هدف قرار دادن نتیجه و ایجاد استرس آسیب‌رسان به تیممان، سعی کنیم بهترین بازی‌ها را در سخت‌ترین گروه لیگ جهانی انجام دهیم. در این صورت فکر می‌کنم علاوه بر آن‌که می‌توانیم یکی دو تیم را ببریم بازی‌های بسیار زیبایی نیز ارائه دهیم تا هم علاقه‌مندان را راضی کنیم و هم والیبال خود را در جهان این رشته بیشتر مطرح و تیمی قوی برای سال بعدش مهیا کنیم، اما این‌که امسال بخواهیم به دنبال نتیجه باشیم غیرواقع‌بینانه به نظر می‌رسد.

از یکی دو پیروزی احتمالی ایران در لیگ جهانی گفتید فکر می‌کنید این یکی دو تیم آلمان و صربستان باشند که در تهران با آنها بازی داریم؟

در جام واگنر یک بازی با تیم ملی آلمان انجام دادیم که در آن بازی، آلمان را تیمی بسیار هماهنگ دیدم که پیشرفتی فوق‌العاده نسبت به گذشته خود کرده است. در بین تیم‌های مطرح جهان، آلمان‌ها تنها تیمی هستند که با ارنج‌های مختلف و متفاوتی بازی می‌کنند و هیچ فرقی نمی‌کند که با کدام بازیکنانشان وارد میدان می‌شوند.

مثل ایتالیایی‌ها؟

نه منظورم این نبود. ایتالیایی‌ها نام و پایه‌ای دارند که به واسطه آن، هر چقدر هم ضعیف شوند و با نفرات چندم خود به میدان بیایند باز هم دیسیپلین، زیرکی و اعتباری دارند که می‌توانند مقام و عنوانی برای خود دست و پا کنند. شاید تیم پیکان خودمان نمونه کوچکی از این نوع تیم‌ها باشد که هر چقدر با بازیکنان غیراصلی و جوان خود هم به میدان بیاید باز هم تیم خوبی است که شاکله فنی خود را حفظ کرده است. ایتالیا تلفیقی از قدرت و فکر است به طوری که دیدید چگونه تیم ضعیف شده ایتالیا با تکیه بر دیسیپلین و فرهنگ خود، برنز المپیک لندن را به دست آورد. آلمانی‌ها بازیکنان همسطح زیادی دارند که قابلیت اجرای تاکتیک‌های تیمشان را دارا هستند. بنابر این مقابل این تیم، کار مشکلی داریم. صربستان هم با خداحافظی بازیکنان مطرحش، خیلی ضعیف‌تر از گذشته شده است، با این حال والیبالی زیبا و نه قدرتی ارائه می‌کند. ما برای بازی با این تیم نباید به بردهای گذشته خود تکیه کنیم یا از باخت‌هایمان کم‌روحیه شویم.

و بالاخره رقابت سنگین در پست خود را چگونه تفسیر می‌کنید؟

سنگین‌ترین رقابت در همین پست وجود دارد. امیدوارم آرش کمالوند به عنوان بازیکن بسیار خوب این پست از آسیب‌دیدگی شدید و طولانی خود خارج شود و شرایط بازگشت به تیم ملی را هر چه بهتر پیدا کند. بازیکنان شاخص دیگری هم در این پست وجود دارند که واقعا همگی شایستگی زیادی دارند از جمله فیاضی، میرزاجانپور و قائمی که البته با من هم باشگاهی هم هست. وجود چنین رقابتی در پست من برای تیم ملی بسیار مفید است.