پرویز کلانتری: یک بچه طالقانی، «حسنک کجایی» را به ذهنم آورد

جام جم سرا: از این باب که خاطره‌ای نوستالژیک را فرارویتان گذاشته باشیم و اگر تصویرگر «حسنک کجایی» را نمی‌شناختید اندکی با او آشنا شوید، و بخصوص در خرید کتابهای مصور بدانید چه خصیصه‌ای ذهن کودکتان را بارورتر می‌سازد، مطلب کوتاهی را در این باره، به نقل از صبا انتخاب کرده‌ایم که می‌خوانید:

***

وقتی معاون پژوهشی وزیر آموزش و پرورش از توزیع کتاب‌های درسی از ۱۵ شهریور خبر داد، ما را برد به سال‌های دور درس و کتاب و مشق. روزهایی که درس «حسنک کجایی» را می‌خواندیم و امروز بیشتر از هر چیز تصویر آن در ذهنمان نقش بسته است.

تصویرساز آن، نقاش و تصویرگر خوش اخلاقی است که حالا در آستانه ۸۰ سالگی است. پرویز کلانتری درباره تصویرسازی کتاب‌های درسی می‌گوید: «من یکی از بهترین و مؤثر‌ترین دوره‌های زندگی‌ام دوره‌ای بود که تصویرگری کتاب‌های درسی را انجام می‌دادم و کتاب‌های تاریخ و جغرافیا هم بود. در آن زمان من ۲۷ساله بودم و پس از مدتی، بنیاد فورد از ما دعوت کرد به امریکا برویم. آنجا درباره این‌که کتاب‌های درسی باید چگونه باشد و حتی چاپ آن‌ها اطلاعات خوبی جمع کردیم.»

وی با انتقاد از تصویرسازی‌های کتاب‌های درسی کنونی اضافه می‌کند: «اولین اصلی که در تصویرگری کتاب‌های درسی وجود دارد این است که شخصیت‌ها باید سمپات باشند، اما تصاویر کتاب‌های ما همه اخم کرده‌اند. من وقتی می‌خواستم‌‌‌ همان پسرک داستان «حسنک کجایی» را نقاشی کنم از یک بچه طالقانی با‌‌‌ همان پوشش الگو گرفتم. در واقع به استفاده از عنصر بومی در کار‌هایم بسیار وفادار بودم. وقتی برای بچه‌ها نقاشی می‌کنیم خوب است به عناصر بومی توجه کنیم».

او همچنین اشاره می‌کند: «ایران فقط تهران نیست. الان جوری برای بچه‌ها می‌نویسند و نقاشی می‌کنند که اصلاً قومیت‌های ما در آن دیده نمی‌شود. این بد است.»

کلانتری سپس می‌گوید: «من دوست دارم همیشه کودک درونم نقاشی کند. با این‌که سالخورده هستم اما آن کودک درون میل به بازیگوشی دارد و مرا به مسیرهای مختلفی می‌کشاند. جذابیت هر کاری، از این بخش می‌آید. پل کلی بعد از ۳۰ سال نقاشی کردن می‌گوید می‌خواهم مانند کودکان نقاشی کنم. اصلاً همه کار نقاشان بازیگوشی است.»