کودتای افراط گرایان در اسراییل

آمارها می گویند یهودیان افراطی در حال حاضر 25درصد از جمعیت اسراییل را تشکیل می دهند حال آنکه این میزان می توا ند تا دو دهه دیگر به میزان 40 درصد افزایش یابد.

معنای این رشد به مفهوم افزایش تند روی در سیاست های آینده این رژیم خواهد بود. یعنی افزایش روند شهرک سازی و افراط گرایی سیاسی و حتی تشدید تنش های نظامی در منطقه.

هنگامی که اسراییل در جنگ ژوئن 1967 پیروز شد موج افراط گرایی دینی بین یهودیان ایالات متحده آمریکا به راه افتاد و پس از آن به اسراییل منتقل گردید.

یهودیان پیروزی نظامی اسراییل بر کشورهای عرب را یک نوع پیروزی از جانب خدا تفسیر می کردند به ویژه اینکه پیروزی آنها موجب شده بود تا بیت المقدس برای نخستین بار تحت سیطره مستقیم آنها در آید.

نتیجه این جنگ، مهاجرت گسترده یهودیان به اسراییل به بهانه لبیک گفتن به فراخوان یک «وعده الهی» بود.

یهودیان آمریکایی در آن زمان با جنبش مسیحی – صهیونیستی دیگری در هم ادغام شد که پیروزی اسراییل را بیانگر اجرای وعده های دینی خود مبنی بر بازگشت دوباره مسیح می دانستند.

براساس این پیشگویی ها که در سفر «حزقیال نبی» آمده است مسیح جز به «هیکل» بر نمی گردد و این هیکل نیز در بیت المقدس است. او زمانی بازخواهد گشت که بیت المقدس کاملا یهودی شده باشد.

به گفته آنها، حال که بیت المقدس به اشغال یهود درآمده پس آن وعده نیز تحقق خواهد یافت.

برای همین وقتی که اسراییل در جنگ رمضان (اکتبر 1973) شکست خورد و کابینه حزب «کار»‌ اسراییل در آن زمان قدرت را در اختیار داشت، به شدت این حزب مورد طعن قرار گرفت و این شکست به عنوان مجازاتی تلقی شد که به خاطر حاکمیت غیر دینداران بر اسراییل به وجود آمده است. 

از آن زمان بود که ستاره بخت حزب «کار» که برای سه دهه متوالی قدرت را در اسراییل دراختیار داشت افول کرد اما برخلاف پیش بینی های افراط گرایان دست راستی ها نیز بعد از آن مدتی طولانی در راس کار نبودند و با وقوع انتفاضه اول فلسطینی ها در سال 1987 برکنار شدند. 

نتانیاهو که در سال 1996 برای اولین بار نخست وزیر شد به خاطر ائتلاف گروه های چپ نتوانست به کار خود ادامه دهد اما اینک به نظر می رسد پیروزی او در انتخابات آینده قطعی است زیرا گروههای افراطی راست از او حمایت می کنند. گروه هایی که تقریبا بر تمام زندگی سیاسی اسراییلی ها چنگ انداخته اند.  

از همین روست که نتانیاهو به سمت افراط گرایی بیشتری سوق پیدا می کند. او این کار را اولا از طریق تشویق شهرک سازی های یهودی نشین در سرزمین های فلسطینی انجام می دهد و دوم از طریق ناکام گذاشتن طرح تشکیل دو دولت فلسطینی – اسراییلی که کمیته چهارجانبه سازمان ملل و اتحادیه اروپا و روسیه و آمریکا آن را تایید کرده اند.

سوم اینکه او تلاش می کند تا با استفاده از چماق لابی یهودی در امریکا اوباما را وادار به عقب نشینی از تعهداتی کند که آشکارا در سخنرانی خود به ویژه در دانشگاه قاهره بیان کرده و قول حل عادلانه قضیه فلسطین را داده بود.

با این حال مانور اصلی نتانیاهو در انتخابات آتی بر روی پرونده هسته ای ایران است زیرا تنها از این طریق است که می تواند اسراییلی ها را بترساند و خود را به عنوان یک «قهرمان» جا بیندازد.

قهرمانی که قادر به حل این پرونده از طریق صلح یا جنگ است. از طریق صلح یعنی از راه تشدید فشارهای اقتصادی و مالی و سیاسی و از طریق جنگ یعنی از طریق آمادگی نظامی برای حمله به پایگاه های اتمی ایران.

حمله اسراییل به خارطوم در واقع نوعی تجربه برای این حمله بود. این عملیات به اسراییلی ها فهماند که او چون  قادر است سودان را هدف قرار دهد بنابراین حمله به ایران نیز برایش امکان پذیر خواهد بود زیرا فاصله اسراییل تا سودان بسیار بیشتر از فاصله تا ایران است.

اما اسراییلی ها می دانند که ایرانی ها تا دندان مسلح هستند. به ویژه ایران از موشک های ضد هوایی برخوردار است که سودان نداشت.

کما اینکه ایران دارای شبکه ای از رادارها برای تعقیب هواپیماهاست که باز سودان از آن برخوردار نبود. با این وصف عملیات خارطوم خمیرمایه خوبی برای تبلیغات انتخاباتی در آینده است. 

به هرحال نتانیاهو باید بتواند خسارت های ناشی از جنگ با ایران چه به لحاظ سیاسی و چه نظامی را متحمل شود.

در واقع آینده سیاسی او قبل از هرچیز به پیروزی اش دراین نبرد بستگی دارد و اگر شکست بخورد به معنای پایان کار او به عنوان نخست وزیر و حتی رهبر حزب «لیکود» ‌خواهد بود. 

هم اکنون رقبای سیاسی نتانیاهو تقریبا نسبت به برکناری او مایوس شده اند. او موفق شده است یهودیان افراطی را به گرد خود جمع کند حتی خیلی ها را تشویق به مهاجرت از آمریکا به اسراییل کرده و به آنها  «حق مصادره»‌ اراضی فلسطینی را داده است.

نتانیاهو از شهرک سازی ها حمایت سیاسی و مالی می کند. تمام دنیا با پدیده شهرک سازی ها مخالفت می کنند اما او همچنان بر ادامه این روند اصرار می ورزد.

در سراسر دنیا نهادهای مردم بنیاد خواستار توقف این شهرک سازی ها هستند و در مواردی کالاهای تولید شده دراین شهرک ها را تحریم می کنند.

چندی  پیش کلیسای متحد مسیحی و کلیسای پیامبران مسیح با 13 کلیسا و موسسه دینی دیگر یادداشتی را تسلیم کنگره آمریکا کردند که درآن سیاست های شهرک سازی اسراییل به شدت محکوم شده بود.

آنها از کنگره می خواستند از اسراییل هم بخواهند مانند سایر کشورهایی که کمک های مالی دریافت می کنند شرایط را رعایت کند و به میثاق ها و موازین بین المللی و یا قوانین آمریکا پایبند باشد اما اسراییل به هیچ یک از این اصول پایبند نیست.

مقابله با اسراییل تنها محدود به این کلیساها نمی شود بلکه در آمریکا با جنبش صهیونیست های مسیحی نیز که یکی از قوی ترین جنبش های افراط گرایی دینی طرفدار اسراییل در آمریکا به شمار می رود مقابله می شود.

این حرکت که گفته می شود نزدیک 70 میلیون طرفدار دارد مهم ترین تامین کننده هزینه شهرک سازی ها در اسراییل است و همین جنبش است که اسراییل را تحریک به تخریب مسجد الاقصی می کند تا بر جای آن «هیکل سلیمان» ساخته شود زیرا اعتقاد دارند روزی دوباره مسیح از آنجا ظهور خواهد کرد.

این جنبش یکی از عوامل مهم تغییرات سیاسی در داخل اسراییل به حساب می آید و هرچه بر تعداد افراط گرایان یهودی افزوده شود در واقع نتانیاهو به پیروزی خود مطمئن تر خواهد بود.

منبع : الاتحاد