خلیج فارس و مسوولیت های ما

از مدتها پیش دهم اردیبهشت ماه روز ملی خلیج فارس نامیده شده است. در حاشیه تسمیه این روز و ملی اعلام کردن آن ، ذکر چند نکته خالی از لطف و فایده نیست.

کد خبر: ۱۳۲۵۸۰

اول ؛ چرا روز ملی خلیج فارس؛ پاسخ به این سوال از دو گزاره حکایت و روایت می کند؛ نخست ، شاید طراحان این نام برای آن روز در نظر دارند ملت فهیم ایران را به یاد یکی از مهمترین سرمایه هایش بیندازند و این که به خاطر بیاورد وارث چه سرمایه عظیمی از تاریخ و جغرافیاست.
در این صورت می بایست به یاد آن عزیزان آورد که ایام هفته و ماه و سال شمسی برای یادآوری دارایی های این ملت و تسمیه هر روز به بخشی از این خاک پاک و جانثاری هایی که برایش انجام شده نیز کافی و وافی نیست.
گزاره دوم شاید این باشد که در این روز دولت و زیر مجموعه های آن ، تلاشهای تبلیغاتی و اطلاع رسانی خود را برای آگاهی بخشی به هموطنان ارجمند درباره آب و خاک این سرزمین مضاعف کنند و آنان را نسبت به اهمیت این خطه خطیر و این خلیج ایرانی و اهمیت زایدالوصفش در مناسبات بین المللی و جایگاه و پایگاه آن در اقتصاد، سیاست ، روابط بین منطقه ای و...هوشیارتر سازند و از این طریق و به پشتوانه حمایت مردمی از این گنج نهان ملت بزرگ پارسی مانع از شیطنت معاندان شوند.
هر دوی این گزاره ها حکایت از عزمی ملی برای پاسداشت حریم ایران است و البته مغتنم و مبارک ، اما هزار نکته باریکتر از مو اینجاست...
دوم ؛ به یقین هیچ یک از آحاد این ملت ، در داخل و خارج ، نیازی به یادآوری این نکته ندارند. آنها در خاطره جمعی خود، که نام تمدن پارسی گرفته است ، از دیرباز، مانع تعرض حرامیان و بداندیش راهزنان به این ملک و ملت شده اند و برای حفظ کیان این تمدن و ملت متحدش ، خود را پایبند روز و ساعت و تاریخ و دقیقه خاص نکرده اند.
هر روز و هر لحظه ای که خام فکر کوته نظری سودای دست درازی را در سر پرورانده ، شیران شرزه پارسی نه در پی نام و ننگ ، بل در دفاع از این مرز و بوم و آب و خاک و سنگ ، کاسه سر دشمن را برسنگ کوبیده اند.
سوم ؛ چرا فقط روز ملی و نباید «روز جهانی خلیج فارس» داشته باشیم؛ نکته این است که ایرانیان هیچ یک نیازمند یادآوری این نکته که خلیج فارس ، خلیج «فارس» است ، نیستند. این خفتگان در زیر سایه بیگانه اند که به تحریک و وسوسه خناسانی که حیاتشان مرهون اختلاف افکنی میان اعضای یک خانواده است ، نیازمند آگاهی و کسب اطلاع بیشتر در این زمینه اند. برای این گروه است که می بایست حجم انبوه اطلاع رسانی ، آگاهی بخشی ، ارائه مستندات ، تکرار وقایع تاریخی ، مستندسازی و بیان دقیق و بدون غرض تاریخ صورت پذیرد. اذهان مخاطبان جهانی و افکار عمومی کشورهای منطقه و در سطح وسیعتر جهان می بایست مخاطب واقع شوند و ابهام زدایی از آنان صورت پذیرد. باید در مقابل تلاشهای جاعلان تاریخ و جغرافیا - که گمان می کنند تاریخ را نیز همانند جغرافیا می توانند با پرداخت پولهای هنگفت جزیره سازی کرد و برای خود سرزمین و به تبع آن فرهنگ بتراشند - ایستاد. نکته مهم آن که این روز می بایست از سوی کسانی مورد توجه قرار گیرد که دچار توهم شده و نیازمند ارشاد و راهنمایی و هدایتند. این وظیفه سنگین را نمی توان با چند سطر مقاله و یکی دو همایش و برگزاری نمایشگاه کاریکاتور داخلی و یکی دو خبر گذرا با گستره مخاطبان داخلی انجام یافته تلقی کرد. بلکه تلاشی گسترده ، مستمر، فراملی و با بهره گیری از تمامی امکانات با هدف قرار دادن مخاطبان خارجی در طول سالیان متمادی لازم است تا بتوان بخش اندکی از دروغ پراکنی ، ذهنیت سازی و فرصت طلبی های موجود را نقش برآب کرد.
به «روز جهانی خلیج فارس» فکر کنیم و اندکی بیشتر به مسوولیت هایی که بر عهده ماست بیندیشیم و بکوشیم همانند اجداد و بزرگان دلاور و سلحشورمان ، به زبان مورد نیاز زمانه - هر چه باشد - متوهمان و زیاده خواهان را بر سر جای خویش نشانیم و دیگران را از درافتادن به چاهی که برادران ناخلف برای این یوسف ایرانی فرو کنده اند، برحذر داریم و این شعر را زیر لب زمزمه کنیم که:

ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست
عرض خود می بری و زحمت ما می داری