شاعرانه و مهربان مثل یک گل

نمایش «یک دقیقه» اثری لطیف و پر از احساسات ناب کودکانه برای مخاطب خاص خود است؛ نمایشی که لابه‌لای تمام لحظه‌های پررنگ و لعاب و شاد و موزیکالش، تلاش می‌کند تماشاگر هدف را متوجه نکته‌های مهمی بکند که جعفر مهیاری در مقام نویسنده به متن تزریق کرده است.

میثم یوسفی پس از سال‌ها تجربه بازی و کارگردانی در نمایش‌های آیینی، سنتی و موزیکال، نیاز مخاطب را در برخورد با این نمایش به خوبی درک و با نگاهی جدی و حرفه‌ای به تئاتر کودک و نوجوان، مفهوم مهربانی را در زیباترین شکل خود به تماشاگر عرضه کرده است. «یک دقیقه»، روایتگر ماجرای جدایی یک شاخه گل فراموشم نکن از ریشه‌اش و سفر به سرزمین‌های تازه و ناشناخته است. گرچه در نخستین برخورد با نمایش، این موضوع زیبا، ناب و درگیرکننده به نظر می‌آید، اما تماشاگران حرفه‌ای تئاتر با دنبال ‌کردن داستان، شباهت‌هایی بین فداکاری گل مهربان با پروانه خوش‌قلب نمایشنامه شاپرک‌خانم می‌یابند. یوسفی با آن که به اقتضای فضا و مخاطبان نمایش، ریتم و روند تند و شادی‌بخشی برای کار در نظر گرفته، از وجه شاعرانگی در تصاویر و طراحی حرکات موزون و نورپردازی غافل نشده و دنیایی سرشار از رنگ و آهنگ و ترانه برای کودکان و نوجوانان آفریده و بی‌شک به همین دلیل، تماشاگران کم‌سن و سال اثر، حتی برای یک لحظه از دنبال ‌کردن کار دست نمی‌کشند. یک دقیقه، بی‌اغراق و تعارف، نمایش شریف و محترمی است که یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های اخلاقی و متاسفانه فراموش‌شده این روزهای سیاره ما را گوشزد می‌کند؛ مهربانی و ایثار.

غیر از قصه و مضمون، عوامل اجرایی نمایش نیز در جای خود بسیار درست و دقیق عمل کرده‌اند؛ بازیگران یکی از دیگری بهتر و دلنشین‌تر با بازی‌های خوب و در خاطر ماندنی. لیدا وعیدی که پیش‌تر بازی خوب او را در نمایش «من و حسن‌کچل» به کارگردانی علیرضا دُری دیده بودیم، اینجا هم در کنار دُری بازی چشمگیر و قابل ستایشی روی صحنه خلق کرده است.

طراحی صحنه، نورپردازی‌ها و استفاده از شبرنگ‌ها و موسیقی‌های گوشنواز نمایش، بسیار خلاقانه و هوشمندانه اجرا شده ‌است. نمایش «یک دقیقه» به رسم اغلب نمایش‌های گروه سنی کودک و نوجوان در پنج سال گذشته، شاید اثری محض تفریح و شادی‌بخشی به کودک در نظر آید، اما برخلاف ظاهر عمومی اجرا، نمایشی است پرمایه و سرشار از پندهای آموزشی ضروری برای مخاطبان خاص خود که این پیام‌ها وقتی از دل مهربان یک گل به تماشاگر منتقل می‌شود، بی‌شک و تردید بیشتر و بهتر بر دل بینندگانش خواهد نشست.در حالی‌که فضای نمایش‌ کودک و نوجوان کشور از کمبود نویسندگان خوش‌فکر و کارگردانان کاربلد رنج می‌برد، باید وجود اشخاصی مانند جعفر مهیاری و میثم یوسفی و گروه پرانرژی‌شان را غنیمت شمرد و از اجراهای خوب آنها حمایت کرد، زیرا نمایش‌هایی نظیر «یک دقیقه» می‌تواند بر نگاه و تفکر کودکان امروز و جوانان فردا تاثیر بگذارد و شخصیت مثبت و مهربانی در وجود آنها برای آینده پیش رو پرورش بدهد.

احمدرضا حجارزاده

جام‌جم