گزارش تحلیلی و تطبیقی عملکرد تیم ملی والیبال ایران در مسابقات جام جهانی 2019 ژاپن

ترکیب تکراری، افول عجیب و انفعال کادر فنی!

تیم ملی والیبال کشورمان در رقابت های جام جهانی والیبال 2019 به مقام تکراری هشتم در جدول 12 تیمی دست یافت.
کد خبر: ۱۲۳۳۴۶۲
ترکیب تکراری، افول عجیب و انفعال کادر فنی!

جام جم آنلاین - این نوشتار در تلاش است تا صادقانه و بی حب و بغض عملکرد تیم ملی والیبال کشورمان را مورد تجزیه و تحلیل امتیازی و مهارتی قرار دهد:

جدول شماره 1: عملکرد امتیازی تیم ملی ایران در مسابقات جام جهانی 2019

جدول شماره 2: تطبیق میانگین امتیازات در لیگ ملتها، انتخابی المپیک و جام جهانی

تحلیل عملکرد:

اهالی والیبال بخوبی می دانند که والیبال ورزشی متشکل از دو فاز است که فاز اول آن، تهاجم شامل مهارت های آبشار، سرویس و جا خالی و فاز دوم آن دفاع شامل مهارت های دفاع روی تور، دریافت سرویس، توپ گیری و پاس است. با توجه به عملکرد تیم ملی در مسابقات جام جهانی ژاپن، منطقی تر بنظر می رسد که این عملکرد را در چارچوب همین مهارتهای اصلی مورد تحلیل قرار دهیم. با عنایت به جداول فوق، امتیازات تیم ملی والیبال ایران در این بازیها مورد تجزیه و تحلیل و با عملکرد آن در لیگ ملتهای 2019 و انتخابی المپیک توکیو 2020 (سنت پیترزبورگ روسیه) بشرح ذیل مورد مقایسه قرار می گیرد:

آبشار: مطمئنا کسب امتیازات لازم در مهارت آبشار مستلزم برخورداری از مهاجمان توانمند و ماهر و اتخاذ نقشه ها و تصمیمات زیرکانه از سوی پاسور برای به پرواز درآوردن بازیکنان بر روی تور است. واقعیت این است که بچه های ما در انجام مهارت حمله مستقیم یعنی آبشار چیزی از رقبای بلند بالای خود کم ندارند، اما لازمه موفقیت در این مهارت، دریافت سالم سرویس و توزیع هوشمندانه توپ توسط پاسور است. همانطوری که در جدول شماره 1 و 2 شاهدیم آبشار زنان تیم ما 555 امتیاز از 11 بازی یعنی میانگین هر بازی 50.5 از حمله از روی تور به زمین رقبا کسب کردند که نسبت به لیگ ملتها و انتخابی المپیک تفاوت محسوس و چندانی ندارد! اما با توجه به سطح بازیها و حساسیت کمتر آن نسبت به انتخابی المپیک و قهرمانی جهان و حتی لیگ ملتها برای سایر تیمها که بعضاً با بازیکنان جایگزین خود شرکت کرده بودند آمار مورد انتظار نیست.

سرویس: بدون تعارف، سوهان روح تماشاگر! ما در کل این بازیها 46 امتیاز و میانگین 4.2 امتیاز مستقیم در هر بازی از سرویس کسب کردیم که نسبت به بازیهای مورد مقایسه مخصوصاً انتخابی المپیک با افت نسبی مواجه بوده ایم. یکی از بزرگترین نقاط ضعف تیم ملی کشورمان در هر سه دوره مورد مقایسه، ضعف در مهارت سرویس است. اگر چه احتمال خراب کردن سرویس توسط بسیاری از بازیکنان بزرگ دنیا نیز وجود دارد، اما این نقیصه در میان بچه های ما هم در نتیجه و هم در روش اجرای سرویس بسیار آزار دهنده شده است. بنا بر اصطلاح رایج میان والیبالیستها، سرویس زننده برای لحظاتی حاکم مطلق بازی است! اما سرویس زدنندگان ما در بسیاری از موارد واقعاً مایه عذاب تیم خودی و بینندگان تلویزیونی بودند. بطور مثال در این مسابقات و مسابقات قبلی ما بازیکنانی داشتیم که علی رغم نواخت سرویسهای ساده و کم ریسک پرشی موجی، در تمام چرخش های یک دست بازی، همه سرویس ها را یا به اوت زد یا به تور!! علاوه بر این، هیچ کدام از بچه های ما بطور ثابت و با اعتماد بنفس یک نوع سرویس را تا پایان بازی نمی زنند و مدام روش سرویس را عوض می کنند بدون اینکه حساسیت امتیازی یا استراتژی خاصی در میان باشد. بر اساس ادبیات تمرین والیبال دنیا سرویس مهارتی است که یک بازیکن حرفه ای برای بهبود آن نیاز به تمرین مداوم و طاقت فرسا و تکرار بعضاً 50 تا 60 مرتبه سرویس اختصاصی در هر وعده تمرین با نظارت و بازبینی بصری و بازخورد مربی دارد!! البته در این مسابقات سرویسهای اسفندیار و کریمی جوان و تا حدودی عبادی پور و غفور برای لحظاتی تماشاگر ایرانی را بوجد آورد ولی استمرار لازم را نداشت.
دفاع روی تور: ما در مجموع این بازیها 91 امتیاز و بطور میانگین 8.3 امتیاز در هر بازی از دفاع حمله حریفان بدست آوردیم و در مقابل 105 امتیاز مجموع و 9.5 امتیاز میانگین در هر بازی از بابت دفاع حملات مان به حریفان واگذار نمودیم که حاکی از افت بالا در دفاع از زمین خودی بر روی تور و ضعف شدید در حمله روی تور به زمین حریف نسبت به دوره های مورد مقایسه می باشد. اگر چه از لحاظ امتیازی، مهارت دفاع یکی از نقاط قوت نسبی تیم ملی ما در این مسابقات و مسابقات مورد مقایسه بود. اما متاسفانه در انجام این مهارت، نوسانات زیادی را در عملکرد تیم ملی در این بازیها و بازیهای لیگ ملتها و انتخابی المپیک و حتی قهرمانی آسیا شاهد بودیم. نقیصه های متعددی از قبیل عدم پوشش یکپارچه دفاعی ناشی از تاخیر دفاع کناری و ضعف مزمن و همیشگی!! تکنیک پای متقاطع (Cross feet) مدافع وسط، ضعف زاویه بندی کف دست مدافعان کنار آنتن ها که باید بسمت زاویه مخالف در درون زمین حریف باشد، عدم تقسیم بندی و هماهنگی مدافع جنب آنتن با زاویه توپ گیری لیبرو، عدم تنظیم صحیح زمان دفاع از آبشار پشت خط حریف و .... از جمله نواقص مشهود دفاع روی تور ما در این بازیها بود.
توپ گیری: از لحاظ امتیازی، توپ گیری حملات حریف یکی از نقاط ضعف بازیکنان تیم ملی در این بازیها بوده است. ما در این بازیها در مجموع 598 امتیاز و بطور میانگین 54.4 امتیاز از بابت عدم موفقیت در توپ گیری و دریافت حملات به حریفان واگذار کردیم که نسبت به دوره های مورد مقایسه، حاکی از ضعف بسیار بالای انجام این مهارت نزد بازیکنان تیم ملی می باشد. در خصوص توپ گیری، عملکرد بازیکنان تیم ملی در بسیاری از موارد بسیار ضعیف بوده و اصلاً در حد یک تیم مدعی جهانی نیست. نکته عجیب تر اینکه در بسیاری از بازیها مخصوصاً دست سوم بازی با لهستان، بازیکنان فارغ از هر گونه مسئولیتی، هیچ گونه اقدامی برای توپ گیری حملات حریفان انجام نمی دادند و اکثر حملات مهاجمان حریف مستقیم و بدون ضربه در زمین ما می خوابید! در حالی که در سایر تیمها شاهد تلاش همه جانبه بازیکنان در این مورد بودیم و هستیم. مشخص نیست کادر فنی تیم ملی در طی این مدت چه کاری برای رفع این معضل مشهود و ملموس نموده است.
دریافت: این مهارت با توجه به تبحر بالای سرویس زدن توسط بازیکنان شاخص، یکی از آزاردهنده ترین و در عین حال سخت ترین مهارتهای والیبال مدرن می باشد. ما در این بازیها در مجموع 70 امتیاز و بطور میانگین 6.4 امتیاز از بابت عدم دریافت/دریافت ضعیف سرویس به حریفان واگذار نمودیم، با توجه به مشاهده عینی بازیها که حاکی از دشواری توزیع توپها توسط پاسور بود، ضعف نسبی و بهبود نیافته بچه ها در این بازیها اظهر من الشمس بود! در خصوص دریافت سرویس نیز که مثنوی هفتاد من کاغذ شده، همه می بینند، همه می گویند، همه فیلمها شهادت می دهند و بازیکنان نیز خود بخوبی درک می کنند. اما چرا این معضل رفع نمی شود؟ سر مربی محترم تیم ملی که خود از تمرین دهنده های صاحب نام شرق اروپا هستند برای رفع این فاجعه چه راهکاری دارند؟ الله اعلم!! به نظر نگارنده، این موضوع دیگر ضعف نیست، بلکه ظاهراً معضل غیر قابل حلی است!
اشتباهات فردی بازیکنان: این عامل شامل خطاها و اقدامات ناموفق بازیکنان مانند آبشار به اوت یا تور، سرویس به اوت یا تور، جا خالی به اوت یا تور، خطای تور، خطای سرویس، خطای پای رد و توپ رد، خطای دو ضرب یا حمل توپ، جریمه اعتراض و ... می باشد. ما در این بازیها موفق به کسب مجموع 273 امتیاز و بطور میانگین 24.8 امتیاز از اشتباه بازیکنان رقبا شدیم در حالی که 269 امتیاز و بطور میانگین 24.5 امتیاز نیز از بابت اشتباه بازیکنان مان به حریفان واگذار کردیم که نسبت به دوره های مورد مقایسه تفاوت محسوسی نداشته و البته این رکود و عدم بهبود قابل دفاع هم نیست! امروزه در والیبال مدرن هر چه بازیکن بیشتر تمرین کند و مهارتش در اجرای تکنیک ها بالاتر برود، ضریب اشتباهات کمتری خواهد داشت. بازیکنان ما علی رغم حضور مداوم در تمرینات فشرده بلند مدت، ضریب اشتباهات بالایی در اجرای مهارتها دارند که ناشی از اعتماد بنفس ضعیف و تحت فشار قرار گرفتن ناشی از بالا رفتن حساسیت کسب امتیاز است که استرس زیادی را وارد خواهد کرد و رفع آن مستلزم دادن آرامش روحی توسط مربی و بهره گیری از خدمات روانشناسی و روانکاوی ورزشی است.
پاس: در خصوص عملکرد پاس باید گفت که درصد موفقیت مهارت پاس تابعی از موفقیت دریافت سرویس و توپگیری درون زمین است که با عنایت به سطور فوق که حاکی از ضعف شدید دریافت تیم ملی در بسیاری از مواقع است، می توان گفت که علی رغم دشواری دریافت ها، عملکرد پاسور های تیم ملی نسبتاً بد نبود. هر چند که انتظار می رود با آمدن کریمی جوان و البته جایگزینی سعید خان معروف با یک جوان شایسته و بلند بالا و پر انرژی در آینده بسیار نزدیک و با عنایت به پیشینه حرفه ای سرمربی محترم در کشور خود که پاسور قهاری نیز بوده، ترکیب پاسهای تیم ملی هوشمندانه تر شده و از تمام طول تور برای ارسال حملات استفاده بهینه بگردد.
مربیگری و هدایت بازی: در طول این بازیها و حتی مسابقات قبلی نکات فنی زیادی وجود داشت که بنظر می رسد سرمربی و کادر فنی محترم تیم ملی از آنها غافل شده و باعث افت عملکرد تیم ملی شدند. از جمله تاخیر سرمربی محترم در خصوص درخواست ویدیو چک، تاخیر عجیب در گرفتن تایم های استراحت و ایجاد وقفه در روند رو به رشد تیم حریف که مثال فاجعه بار آن در دست سوم بازی با لهستان تا امتیاز 6-2 بسود حریف و بی خیالی سرمربی و کمکهای فنی محترم از پوئن 12 به بعد بود، عدم تذکر و یادآوری اهمیت سرویس و پوئن های بحرانی (مخصوصاً بعد از تایم های حریف) و لزوم رد شدن سرویس ولو ساده!، به بازیکنان، بی خیالی و تماشاچی شدن کادر فنی در بسیاری از بازیها مخصوصاً هنگام درگیری های لفظی بازیکنان با تیم حریف و ... اصلاً وجود کمکهای سرشناس اما تماشاچی بر روی نیمکت منفعل ایران چه خاصیتی داشته؟ علاوه بر این دلیل مصدومیت های پی در پی بازیکنان چیست؟ آیا این موضوعی نیست که نیاز به وا کاوی تمرینات بدنسازی تیم ملی داشته باشد؟ امیدواریم که تجربه ست کویچ مجدّداً رخ نداده باشد!! این نکات ابهام برانگیز در هدایت تیم بایستی پاسخ داده شود.
فدراسیون: از کوزه همان تراود که در اوست! از آنجا که هر ساختار متفکّرانه و منطقی، نتیجه درست و قابل انتظار در بر خواهد داشت، بدون رو در بایستی، عملکرد کادر مدیریتی فدراسیون والیبال، علی رغم زحمات و تلاشهای بسیار و حمایت همه جانبه افکار عمومی، در این دوره اصلا قابل قبول نبوده! مشخص نیست که استراتژی حضور تیم ملی در جام جهانی چه بوده؟ کسب سکو؟ تجربه اندوزی؟ پدیده نمایی؟ یا پر کردن اوقات فراغت؟! ندیدیم که تیمهایی چون ایتالیا، لهستان، روسیه، آرژانتین و حتی برزیل با تیمهای دوم و یا حتی سوم خود آمده بودند؟ قبل از این مسابقات هم پیشنهاد داده شد که ترجیحاً تیم جوانان یا لااقل تیم ب به این مسابقات کم ارزش اعزام شوند، اما توجهی نشد. ما تا کی باید شاهد ترکیب تکراری تیم باشیم؟ بازیکنی که بعلت تمرینات فشرده و مسابقات و مسافرت های فراوان و پشت سر هم و دوری طولانی مدت از خانواده تحلیل رفته و اشباع هم شده و انگیزه ای هم ندارد، تا کی باید از این مسابقات به آن مسابقات برود؟ آیا صرف انعقاد قرارداد یک بازیکن با یک باشگاه خارجی باعث می شود تیم ملی از یک دفاع وسط هر چند اشباع اما با تجربه محروم شود؟ چرا بدلیل عدم اشراف سرپرست و کادر مدیریتی، تیم با 13 بازیکن به مسابقات برود؟ میرزاجانپور و معنوی نژاد به چه علت خط خوردند؟ اصلاً مکانیسم انتخاب این بازیکنان چه بوده؟ آیا سرمایه های دیگری نبود؟ استعدایابی که فقط برای رده های پایه نیست. حتی برای تیمهای ملی بزرگسال هم می توان ظرف (استخر) استعداد تهیه کرد. جوانان جویای نام ما کجا باید آزموده شوند؟ شاید اگر فشار شدید اهالی والیبال و افکار عمومی پس از قهرمانی جوانان جهان نبود، یکی دو نفر از تیم ملی جوانان هم دعوت نمی شدند!! چرا سوهان روح مردم و طرفداران واقعی والیبال می شویم؟ ما باید و باید و باید بی هیچ واهمه و بهانه ای استعدادهای مختلفی را در آب نمک داشته،آزمایش کنیم و ترکیب های مختلف را آماده داشته باشیم. چرا نباید شجاعت بکارگیری ترکیب های متعدد را از تیمهای مطرح ایتالیا لهستان روسیه آرژانتین و ... الگو قرار دهیم؟ در خصوص عملکرد تیم ملی والیبال باید اذعان کرد که عدم برخورداری از ثبات مدیریتی در بالا دست تیم ملی در یکی دو سال گذشته، احتمالاً ضربات دیگری هم به عملکرد این تیم وارد نموده که حالا حالاها مشخص نخواهد شد! عدم وجود ساختار مدیریتی با ثبات که در کنار خود ابزارهای نظارتی و مشورتی لازم را پیش بینی و تعبیه کرده باشد، سبب شده که عملکرد تیم ملی والیبال از نظر درصد انطباق با برنامه ها، اهداف و راهبرد های (در صورت وجود) فدراسیون مورد ارزیابی و بازبینی قرار نگرفته و در نتیجه بطور مثال عدم ضرورت حضور تیم اصلی در این مسابقات و یا لزوم بهره گیری از تمام سایر سرمایه های پشت خط و مغضوب تیم ملی درک نگردد. لذا ادامه فعالیت لرزان فدراسیون با حضور سرپرست و عدم اتخاذ تصمیم های سازنده، از جمله اشکالاتی است که می توان بر این نحوه مدیریت بی ثبات فدراسیون و بالطبع عملکرد تیم ملی والیبال گرفت.

امید اینکه این نوشتار بی طرفانه توانسته باشد در حد امکان، ذهن اهالی و طرفداران والیبال را به عملکرد تیم ملی والیبال کشورمان در مسابقات جام جهانی ژاپن و نکات ضعف و قوت آن معطوف نماید.

هومن ستاره آسمان

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها