شاید اصلا اسمش را نمی‌دانستید ولی می‌دانم خیلی چوبش را خورده‌اید و وقتی تعریفش را بگویم یاد خاطرات‌تان می‌افتید و حرص‌تان در می‌آید. نتیجه‌گرایی یعنی ارزش‌گذاری‌مان نسبت به یک عمل وابسته به نتایج حاصل از آن باشد. یعنی اگر تلاش‌هایم ثمر نداد، پس حتما اقداماتم غلط بوده و ارزشی ندارند.
گرچه تمام اصحاب رسانه انتقاد‌های خود را روانه ورزشکاران المپیک ۲۰۲۴ پاریس کرده‌اند اما باید افتخار کنیم بیشتر مدال‌هایی که توسط کاروان ورزش کشورمان کسب شد، توسط نوجوانان و جوان‌هایی بود که فعل توانستن را صرف کرده‌اند.
این تصور موهوم که (فقط دیوانه‌ها به روان‌شناس و مشاور مراجعه می‌کنند) چند وقتی است که رو به انقضاست و آدم‌ها بیش از پیش به اهمیت درمان پی برده‌اند و به دلیل تنهایی عصر مدرن، نیاز بیشتری هم به این اتاق دارند و طبعا هیچ چیز جای درمان را نمی‌گیرد.
ازآنجایی که بحث درمورد نسل جدید داغ شده و نوجوانه‌ای‌ها دائماسراغ من رامی‌گیرند‌تا به سؤال‌هایشان پاسخ دهم؛اکنون من، عقل کل نوجوانه،اینجا هستم تا«حرف شما»را بشنوم.
مسأله مهم در نوجوانه، همیشه شنیده‌شدن صدای نوجوانان بوده. نوجوانی که همیشه بین رده کودک و بزرگسال گم شده و هویت مستقلی از سمت جامعه و نهاد‌های رسمی برای آن تعریف نشده است. این وسط اما عده‌ای هستند که دغدغه رساندن صدای نوجوان به جامعه و مسئولان را دارند.
خبری از حرف ما نیست در هیچ جای جامعه. حتی عصرها در پایین شهر وقتی که هوا خنک‌تر می‌شود و درِ خانه‌ها باز است و حاج‌خانم‌های محل با چادر رنگی دم در خانه دور هم نشسته‌اند. بین بچه‌هایی که یک توپ انداختند وسط کوچه و همه دنبالش می‌دوند هم حرفی از ما نیست.
این روزها شاهد صدای یک ملت، امتی در جهان هستیم که چندان با آن غریبه نیستیم. با رسیدن ماه‌صفر که آن را با اربعین‌حسینی می‌شناسیم، کارهای مختلفی در سراسر جهان به‌خصوص کشورهای مسلمان صورت می‌گیرد.