هر از چندی زمزمه‌های متعددی از گوشه و کنار به گوش می‌رسد که کارگردانان می‌خواهند آثار نمایشی را بر پرده نقره‌ای، حک کنند یا مجموعه‌ای براساس یکی از نمایشنامه‌هایی که در گذشته‌های دور بر صحنه تئاتر درخشیده است، بسازند و از طریق شبکه نمایش خانگیبه دست مخاطب برسانند.
توسعه تلویزیون در کشورمان در طول 4 دهه اخیر داستان مفصل و تاریخی دارد.با این همه گسترش فنی و اجتماعی جعبه جادو از اوایل دهه 70 مد نظر این یادداشت است.
حدود 4 دهه از پخش سریال‌های تلویزیونی خانوادگی می‌گذرد و در تمام این سال‌ها داستان‌ها و شخصیت‌های این مجموعه‌ها به تناسب کشش و پرداخت خود در فرهنگ جامعه نقش ایفا کردند. در سریال‌سازی در ژانر خانواده چه ملودرام یا کمدی عمده تصویرسازی‌ها طبیعتا باید مابه‌ازای اجتماعی داشته باشند. سریال‌هایی که بعد از ساعت 8 شب پخش می‌شوند باید دارای چنین ویژگی باشند. چراکه این رده به سریال‌های شبانه تعلق دارند و فرصتی است تا همه اعضای خانواده در کنار هم به تماشای این مجموعه‌ها بنشینند.
دنیای امروز عصر اطلاعات است و رسانه‌های مختلف از قبیل شبکه‌های تلویزیون، مطبوعات و فضاهای مجازی نقش تعیین‌کننده‌ای در این بین دارند.
دشمنان انقلاب اسلامی و شبکه‌های ارتباطی و رسانه‌ای معاند که عمدتا از سوی فزونی‌خواهان ثروت و قدرت وابسته به استکبار جهانی اداره می‌شوند و سر در آخور لابی صهیونیست‌ها دارند، اکنون خود را برای زمینه‌سازی از طریق متدها و روش‌های نوین رسانه‌ای آماده می‌کنند تا از این طریق نهایت تلاش خود را برای مخدوش کردن چهره واقعی انقلاب مردم و نظام کشور به کار گیرند.
این روزها باز هم «ماه عسل» مهمان اذانگاهی خانه‌های همه ایرانیان است که از دریچه شبکه 3 سعی دارد آنها را درگیر احساسات درونی‌شان کند؛ یک درگیری نه از جنس ترحم یا شکرگزاری به دلیل این‌که گرفتار چنان مصیبتی نشده‌اند، بلکه درون‌مایه‌هایی از یک حس مشترک انسانی که برخاسته از فطرت است، یک تعامل مشترک ذهنی و درونی با مهمان ماه عسل، و هم‌گونه‌پنداری با او و نه به خاطر همدردی‌کردن یا همدردی نمایاندن، بلکه برای لحظه‌ای اندیشه در جریان سیال عمر.
الف) چند روز دیگر ماه رمضان آغاز می‌شود. آغاز ماه رمضان یعنی این‌که تلویزیون وارد آزمون دیگری می‌شود که در آن برنامه‌های مختلفش بیشتردر معرض دید و قضاوت مخاطبان قرار می‌گیرد.
سینمای ایران روزهای عجیب و سردی را طی می‌کند. غم فیلمنامه هنوز سر راه هر کارگردانی است و تمشک نیز از ساخته‌های همین سینماست؛ یک داستان چند خطی که با وجود پرداختن به یک معضل جدی و تقریبا اجتماعی در گیر و دار پرداخت قصه بشدت ناتوان عمل می‌کند.
اوضاع و احوال فیلم‌های سینمایی ایران از سال‌های میانی دهه 70 آن چنان دستخوش تغییرات محتوایی و موضوعی شد که پخش شماری از آنها به دلیل معذوریت‌های اخلاقی و تصویری عملا از صداوسیما مقدور نبود.
نسل ما خیلی ساده دلش از هر چیز ناخوشایندی می‌گیرد و بسادگی زبان به گلایه و شکوه می‌گشاید. برای جوان امروز حتی ساده است که پدر و مادرش را برای کارهای نکرده زیر سوال ببرد و سختی‌های روزگار را به پای آنها بنویسد. گاهی ممکن است تمام مهرشان را به پاپیچ شدن تعبیر کنیم و دهان به گلایه بگشاییم که فلان خواسته یا بهمان کارشان نفسمان را گرفته است.