چند روز پیش در مراسمی شرکت کرده بودم که در آن فیلمی از رهبر انقلاب پخش شد که در جمعی از اهالی فرهنگ درباره یک کتاب سخن می‌گفتند.
برای خواندن دنبال بهانه باشید. صبر نکنید کتاب‌ها سراغ شما بیایند. اصلا چنین اتفاقی از نوادر است؛ این‌که یک کتابی سراغ خواننده‌اش بیاید. البته برای کسی که با کتاب‌ها زندگی می‌کند این اتفاق ممکن است بیفتد که آن هم در حد یک گوشه چشم نشان دادن است وگرنه این‌طور نیست که جناب کتاب راه بیفتد هِلک‌هِلک بیاید خودش را برساند به جناب مخاطب! نه‌خیر این‌طور نیست.
داستان بلند «ستوان من» اثر دانیل گرانین از مهم‌ترین آثار ادبی روسیه معاصر به شمار می‌رود.
این رمان روایتگر زندگی زنی سیاهپوست است که پرستار بوده و در کار خود حرفه‌ای است و از آن لذت می‌برد؛ همچنین این فرد همانند سایر سیاهپوستان مورد تمسخر و بی‌مهری رنگین‌پوستان از جمله پدرش قرار می‌گیرد.
«عصر عاشقی» عنوان کتابی است به قلم پوریا ریوندی که بر اساس زندگی شهید سرلشکر بدایار بهبودی، فرمانده گردان ۱۱۹ پیاده مکانیزه لشکر ۸۱ زرهی ارتش جمهوری اسلامی ایران نوشته شده است. او ۲۵ آبان ۱۳۶۳ در منطقه عملیاتی میمک به شهادت رسید. این کتاب با روایتی از دل‌نگرانی‌ها و اضطراب همسر بدایار بهبودی به واسطه خوابی که دیده بود، آغاز می‌شود.
«چوپاچو» رمانی در حوزه ادبیات پایداری است که ضمن پرداختن به ماجرای یک خانواده شهید و یک خانواده جانباز که نسبت فامیلی با هم دارند، به مسائل اجتماعی پرداخته است. شخصیت اصلی این داستان دو نوجوان هستند که شب‌ها یک مردی را می‌بینند که بالاتر از درخت‌های آبادی روی هوا راه می‌رود، وقتی اولین بار این موضوع را مطرح می‌کنند فردی حرف آنها را باور نمی‌کند، اما بعدا به این نتیجه می‌رسند که این یک اتفاق واقعی است...
«عروس قریش» رمانی است که برای اولین بار سراغ مادر بزرگوار پیامبر اسلام رفته و روایتی لطیف از زندگی این بانوی بزرگوار را از ولادت تا وفات به رشته تحریر درآورده است. مریم بصیری که تاکنون از وی آثار متعدد داستانی و پژوهشی منتشر شده، با خلاقیت و زبان شاعرانه دلنشین خود تاریخ زندگانی حضرت آمنه(س) را نگاشته است و صحت روایات تاریخی آن را از جلسات متعدد با استادان تاریخ اسلام و منابع محدودی که درباره حضرت آمنه(س) و عبدا... بن‌عبدالمطلب وجود دارد، آزموده است.
پایان سال نزدیک بود و از طرفی به خاطر شروع ماه رمضان مجبور بودیم کارهای پایان سال بچه‌ها را زودتر سر و سامان بدهیم. از همه مهم‌تر می‌خواستیم برای بچه‌های کلاس اولی جشن الفبا برگزار کنیم.
گاهی برای حمایت از ارضی مقدس، باید مصداق بارز «سیروا فی‌الارض» شد.
قاجاری‌ها آن‌قدری برایمان دسته‌گل به آب داده‌اند که هرچه بگوییم و بنویسیم حق مطلب را ادا نمی‌کند. اکثرمان با کلمه‌اش هم غریبگی می‌کنیم، مشروطه! که از قضا این‌هم از ثمرات قاجاریان است.