محمدبن جریرطبری فقیه، مفسر، مورخ مسلمان و دانشمند برجسته ایرانی دربغداد در سال ۳۱۰ه. ق.چشم ازجهان فروبست[1]. وی در آمل مرکز طبرستان درپایان سال 224 یا آغاز 225 ق به دنیا آمد.[2]او درهفت سالگی حافظ کل قرآن شد و در 9 سالگی به نگاشتن حدیث پرداخت [3]. دوران جوانی را به منظور کسب علم درمسافرت طی کرد.
غلامرضا کیانپور، وزیر دادگستری و وزیر اطلاعات و جهانگردی کابینه هویدا در محافل و مراسم خصوصی مجلس گرمکن بود و حکایت خنده داری از او نقل می کنند.
میرزا رضا کرمانی از هواداران سید جمال الدین اسدآبادی، در 21 مرداد به جرم ترور ناصرالدین شاه قاجار به دار آویخته شد. وی وصیت کرده بود روی سنگ قبرش بنویسند: محب آل محمد غلام هشت و چهار فدای مردم ایران رضای شاه شکار!
سید حسن تقی زاده یکی از چهره های مشهور دوره قاجار و پهلوی است که زندگی ای طوفانی داشت و اقدامات او در عرصه فرهنگی، محل مراجعه و استناد بسیاری از پژوهشگران است. معروفیت او در عرصه سیاسی نیز به اندازه فعالیت او در زمینه های فرهنگی است. او در دوره قاجار و پهلوی مناصب متعدد داشت.
عبدالعظیم الحسنی از راویان حدیث ائمه معصومین علیهم السّلام و از چهره های بارز و محبوب و مورد اعتماد ، نزد اهل بیت عصمت علیهم السّلام و پیروان آنان بود و در مسایل دین آگاه و به معارف مذهبی و احکام قرآن ، شناخت و معرفتی وافر داشت.
غلامعباس آرام (1363-1282ش/ 1984-1903م) سناتور، سفیر و یکی از وزیران امور خارجه ایران در دوران حکومت محمّدرضا پهلوی بود. وی در کابینه‌های دکتر منوچهر اقبال، دکتر علی امینی، اسدالله علم، حسنعلی منصور و امیرعباس هویدا سمت وزارت امور خارجه ایران را بر عهده داشت. آرام، یکی از رکورداران مناصب وزارت و سفارت در دوران حکومت محمّدرضاشاه به شمار می رود. از میان وزیران امور خارجه‌ای که پس از کودتای 28 مرداد 1332ش، توسط محمّدرضاشاه، روی کار آمدند، می‌توان به غلامعباس آرام، اشاره نمود. وی در عرصه سیاست خارجی، چندان ابتکاری از خود نشان نداد. به نظر می‌رسد که اطاعت محض و بی چون و چرای آرام از دستورات شاه، می‌تواند یکی از عوامل ماندگاری وی، در منصب وزارت امور خارجه به مدت شش سال، که پنج سال آن را به طور متوالی در این سِمت بود، برشمرد. این مقاله بر آن است که با روش توصیفی ـ تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانه‌ای و آرشیوی به شرح زندگی و فعالیتهای سیاسی غلامعباس آرام بپردازد.
سپهبد تیمور بختیار اولین رئیس ساواک در 16 مرداد 1349 توسط ماموران همین سازمانی که خود در استقرار و تثبیت موقعیت آن نقش قابل‌توجهی ایفا کرده بود، در خاک عراق هدف گلوله قرار گرفت و به قتل رسید.
انقلاب مشروطه شاهد حضور شخصیت‌هایی بود که از اقشار مختلف اجتماعی برخاسته و هریک در حد خود برای محو استبداد و برقراری حکومت مردمی جنگیدند و جان بر سر عقاید خویش نهادند. مردانی که بسیاری از آنان نقشی تعیین‌کننده در پیروزی این انقلاب داشتند اما آن‌‌گونه که شایسته بود، معرفی نشدند و تنها در منطقه‌ای خاص نامشان محدود ماند. آنچه امروز به‌عنوان حزب در ایران شناخته می‌شود، اولین بار توسط تاجری روشنفکر از اهالی تبریز شکل گرفت؛ مردی که شناخت او از جهان، اراده و پاکباختگی‌اش وی را به صف مجاهدان آزادی و رهبران انقلاب مشروطه در تبریز بدل ساخت. کربلایی علی موسیو، یکی از فعالان جنبش آزادیخواهانه مردم در تبریز از مبارزان انقلاب مشروطه بود که متاسفانه اطلاعات زیادی از زندگی او در دست نیست.
تاریخ ایران از مشروطه تا به قدرت رسیدن رضاخان از پرحادثه‌ترین حوادث دوران تاریخ ایران است. از یک سو پیامد مشروطه هرج ومرج و از میان‌رفتن امنیت عمومی بود و از سوی دیگر افزایش غیرقابل تصور مداخلات بیگانگان. تا جایی که در قراردادهای 1907 و 1915عملا ایران بین روسیه و انگلیس تقسیم شد و در پی انقلاب اکتبر روسیه این انگلستان بود که در سراسر ایران فرمانفرمایی می‌کرد. در این برهه پرتلاطم حرکت‌ها و خیزش‌هایی توسط ایران دوستانی به وقوع می‌پیوست که هدف نهایی آنها نجات ایران از این وضعیت نابهنجار بود.
آیـت الـله‌العظمی حاجی میرزا حسن آقا مجتهد تبریزی، رئیس حوزه علمیه بزرگ تبریز، و رهبر مشروعه خواهان آن شهر در عصر مشروطیت است.او سال 1268 در تبریز متولد شد و پس از فراگیری دروس مقدماتی به نجف رفت و آنگاه به زادگاه خود بازگشت. وی، پرچم قیام عدالتخواهی را در آذربایجان برافراشت و با حمایت جد‌ی و پیگیر خود از رهبران قیام عدالتخانه در پایتخت، به پیشبرد قیام خدمتی شایان کرد. پس از تأسیس مجلس و مشروطه نیز، بر سر «اسلامیت» رژیم نوین، با عناصر تندرو و سکولار تبریز درگیر شد و این امر به هجرت معترضانه او (و علمای بزرگ تبریز) از آن شهر انجامید. مجتهد شخصاً به تهران رفت و با شیخ فضل‌الله نوری در انتقاد از مشروطه خواهان افراطی همآوا شد و زمینه‌ساز حوادثی شد که شرح آن در تواریخ آمده است.