واژه «بازگشت» برای شما چه رنگی است؟ شما این واژه را مثل «صداقت» سفید می‌بینید یا مثل «دروغ» سیاه؟ برای من این واژه و معنایش، نه آن‌قدر خوب است که رنگش را تماما سفید ببینم و نه آن‌قدر بد که سیاه‌رنگ باشد.
۱- حکیم در جست و جوی سجل سال‌ها پیش، وقتی حکیم تازه پا به دوره میانسالی گذاشته و هنوز خام و نپخته بود (وی درحال حاضر سوخته است!)، خبر رسید که همه افراد باید به ثبت احوال مراجعه کنند و سجل بگیرند.
هر عابری که رد شد، پرسید: به رفتن فکر نمی‌کنی؟ نمی‌روی؟ چرا؟ و هربار محکم‌تر از قبل کسی در ذهن من خواند: (من اینجا ریشه در خاکم...) به‌عنوان کسی که تا اینجای زندگی نخواسته برود
نمی‌دانم چه چیز غریبی در نژاد آریایی است که پاره‌پاره زیستن را معنا می‌کند.خاکی که هم خودش هم ساکنانش دور از وطن زندگی کردن را خوب می‌‌فهمند.
این روزها گل های زیبای سفید و زرد نرگس به بازار آمده و عطر این گل زیبا ما را مست می کند. گل نرگس یکی از گیاهان چندساله مقاوم است که اغلب در آمریکای شمالی به جز مناطق گرمسیری آن به چشم می‌خورد. با توجه به آنکه این گل از طریق کاشت پیاز پرورش می یابد، بهتراست این گل زیبا را درفصل پاییز بکارید که در اواخر زمستان یا اوایل بهار آن را برداشت کنید.
شادی در چشمان مادربزرگ موج می‌زند. با لبخند رضایت یکی یکی بچه‌ها و نوه و نتیجه‌هایش را نگاه می‌کند که گرداگرد کرسی نشسته‌اند و چشم به دهانش دوخته‌اند تا برای‌شان از «یلدا» بگوید.
شب چله و دورهمی‌اش در خانه بزرگ‌ترها یکی از زیباترین خاطراتی است که همه ما در ذهن داریم و حالا هم که خودمان بزرگ شده‌ایم و تشکیل خانواده داده‌ایم دل‌مان می‌خواهد با برپایی مراسم خوب و بی‌عیب و نقص همین خاطرات خوش را در ذهن اعضای خانواده و فامیل ماندگار کنیم.
کلمه تربیت برای عموم کلمه آشنایی است و درگفت‌وگوها، سخنرانی‌ها و نوشتارها از آن بسیار استفاده می‌شود اما در مواقعی در جای درست خودش به کار گرفته نمی‌شود یا بامنظورهای مختلف گفته وشنیده می‌شود یا از واژه‌های دیگری معنی تربیت منظور می‌شود.
یلدا شبی است که گرچه یک دقیقه از شب‌های دیگر طولانی‌تر است اما این یک دقیقه طولانی‌تر بهانه‌ای است برای قدر دانستن دقایقی که در کنار عزیزان‌مان هستیم؛ دقایقی که ارزشمند و بی‌تکرارند و اگر از دست بروند دیگر هرگز برنمی‌گردند و زندگی قصه همین دقایق تکرار نشدنی است که در کنار عزیزان‌مان سپری می‌شود.
از قدیم‌الایام گفته‌اند «چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟!»اما خب همان‌طور که از دنیای پر از پشیمانی ما پیداست، آدم‌ها بی‌توجه به این ضرب‌المثل، اول کارشان را می‌کنند. بعد که آب از سرشان گذشت و خرشان از پل رد شد، تازه خاک‌ها را مشت مشت برسر می‌کنند که ای وای این چه کاری بود و حیفا و دریغا از عمر برباد رفته‌مان!اینجاست که باید به آنها گفت: «وقتی جیک جیک مستونت بود، فکر زمستونت بود؟!»