اگر در سال ۱۳۲۶ یا ۱۳۸۴ به اصلاح طلبان می‌گفتید شما نهان روش هستید و در حالی به دروغ خود را مدافع حقیقی و اصیل خط امام (ره) می‌دانید که اصول امام (ره) و انقلاب ایشان را با جهت‌گیری لیبرال غربگرا «زیر پا می‌نهید» برافروخته می‌شدند و حاضر بودند زمین و زمان را به هم بدوزند تا اثبات کنند تندروها دارند تهمت می‌زنند و با لفاظی، سفسطه و بدون محتوای اصیل خود را میراث‌دار خط امام(ره) می‌دانستند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنانی مهم در جمعی از مردم، نکاتی را مطرح کردند که توجه به آنها برای تحلیل وضعیت جاری کشور و جهت‌گیری آینده نظام جمهوری اسلامی ایران اهمیت فراوان دارد.
جبهه اصلاحات ایران با صدور بیانیه‌ای در روز ۲۶مرداد ۱۴۰۴، به بیان دیدگاه‌‌های خود در مورد مسائل داخلی ایران و نیز شرایط بین‌المللی پرداخت و راهکارهای خود را برای نحوه عملکرد و رفتار ایران در چنین اوضاع و احوالی ارائه داد.
سال ۱۳۵۷ بلکه ۱۳۵۸ و حتی ماه های بعد ' هرگز منافقان که یکی از مهمترین جریان های التقاطی تفسیر مدرن اومانیستی ظاهرا چپ و کمی بعد ظاهرا راس و لیبرال دین بودند که شهید مطهری افشاگر این گونه اسلام شناسی چپ و راست بود ' هرگز نمی اندیشیدند که عاقبت شان به وضعیت امروز می کشد . زنده بودن شان ' سیر منفی و استدراج ظهور ظرفیت های هولناک این سازمان قدرت پرست در ایفای نقش رها از چپ و راست همچون یک فرقه جنایتکار حرفه ای و مزدبگیر خواهد بودکه قادر لست همه چیزش را به حراج بگذارد و با هر ظلم و ظلماتی از صدام تا نتانیاهو همراه شود . این خاص سازمان مجاهدین خلق آن زمان تبود .
بیانیه اخیر جبهه اصلاحات، با طرح موضوعاتی همچون تعلیق غنی‌سازی، کاهش حمایت از مقاومت و تکرار روایت‌های غربی درباره حقوق بشر و…موجی از انتقادات را از سوی تحلیلگران به دنبال داشته است. این بیانیه حتی در اردوگاه اصلاح‌طلبان نیز با واکنش‌های تندی روبه‌رو شده است.دکتر بیژن عبدالکریمی، استاد فلسفه دانشگاه معتقد است منطق جریانی که این بیانیه را صادر کرده تسلیم است، به‌ویژه با توجه به سه بند پایانی بیانیه که به‌روشنی رویکردی مبتنی بر تسلیم و تضعیف کشور دارد، آن هم در شرایطی که باید بر تقویت اقتدار ملی تکیه کرد.
۱- بیانیه جبهه اصلاحات، هیچ فاصله و زاویه‌ای با گفتمان این جریان سیاسی و شبه‌فکری ندارد و کلیت و تمامیت آن را نمایندگی می‌کند. اصلاحات، همچنان همان است که بوده، بلکه اگر بتوان تفاوتی برشمرد، باید به شدت‌یافتن افول و انحطاط هویتی آن اشاره کرد.
در سال‌های اخیر شاهد رواج نوعی واژه‌سازی‌های پرزرق و برق در فضای سیاسی و رسانه‌ای کشور بوده‌ایم؛ واژه‌هایی که در ظاهر علمی، روشنفکرانه و نوآورانه به نظر می‌رسند اما در باطن چیزی جز تکرار همان پروژه کهنه غرب برای تحمیل «تغییر‌رژیم» نیستند.
پخش تصاویر دیدار رهبران اروپایی به همراه زلنسکی با ترامپ در صحنه نمایش تئاتر کاخ‌سفید یادآور نشست‌های کنگره وین و کنسرت رؤسای اروپا در قرن نوزدهم بود تا تصویری از جهان قرن بیست‌و‌یکم.
کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ یک حادثه گذرا در تاریخ معاصر ایران نبود، بلکه نقطه عطفی به شمار می‌رود که مسیر سیاست و جامعه ایرانی را برای دهه‌ها تغییر داد. حرکت ملی‌شدن صنعت نفت، در آغاز با پشتوانه گسترده اجتماعی و امید به استقلال واقعی کشور شکل گرفت. اما همین حرکت به سرعت منافع بریتانیا را تهدید کرد و در فضای جنگ سرد، ایالات متحده نیز به‌دلیل نگرانی از افزایش نفوذ شوروی وارد میدان شد. به این ترتیب، پروژه‌ای مشترک میان سرویس‌های اطلاعاتی لندن و واشنگتن شکل گرفت تا دولتی را که اراده کرده بود دست بیگانگان را از منابع کشورکوتاه کند، سرنگون سازند.