پرتاب 8 ماهواره هواشناسی از هوا به فضا

هر کدام از این هشت ماهواره به سنجنده‌هایی مجهز هستند که می‌‌توانند مرکز توفان‌ها و نحوه تعامل جریان‌های هوا با سطح دریاها و اقیانوس‌ها را بررسی کنند. به کمک این بررسی‌ها می‌توان مکان شکل‌گیری و حرکت توفان‌ها را نسبت به قبل با دقت بسیار بهتری پیش‌بینی کرد. همچنین پیش‌بینی شدت، سرعت و میزان بارش‌ها در هر توفان هم به کمک ماهواره‌های هواشناسی جدید، امکان‌پذیر خواهد بود؛ امکانی که در سامانه‌های فعلی ماهواره‌های هواشناسی و سنجش از دور وجود ندارد. زیرا ماهواره‌های فعلی، سنجنده‌های مناسب این کار را ندارند و محدودیت‌ در تعداد و ویژگی‌های مداری آنها مانع جدی برای انجام این کار است.

هر سال با آغاز فصل بارندگی، سرزمین‌های زیادی در جهان در معرض توفان‌ها و سیلاب‌های سهمگین هستند. شدت و خسارت این توفان‌ها در مناطقی که در ساحل اقیانوس‌ها قرار دارند و به خط استوا نزدیک‌تر هستند، بسیار بیشتر است. این توفان‌ها به توفان‌های گرمسیری معروف هستند و هنگام وقوع خسارت‌های مالی و جانی زیادی به بار می‌آورند. ناسا برای آماده‌سازی ماهواره‌های سامانه جهانی مکان‌یابی ماهواره‌ای توفان، حدود 157 میلیون دلار (تقریبا معادل 612 میلیارد تومان) هزینه کرده است. هر کدام از این ماهواره‌ها 29 کیلوگرم وزن دارند و در مداری به ارتفاع 500 کیلومتری از زمین قرار گرفته‌اند.

پرتابگر فضایی پگاسوس این هشت ماهواره را در یک نوبت پرتابی در مدار زمین قرار داد. این پرتابگر برخلاف دیگر پرتابگرهای فضایی که از زمین به فضا پرتاب می‌شود، از هوا به فضا پرتاب شد. به این صورت که ابتدا پرتابگر را زیر هواپیمای مخصوصی نصب کردند. پگاسوس به کمک این هواپیما به ارتفاع 11 کیلومتری از سطح زمین انتقال یافت و سپس از زیر هواپیما رها شد. پس از چند ثانیه، موتور مرحله اول را روشن کرد و به سمت فضا شلیک شد. این پرتابگر حدود 9 دقیقه پس از آن محموله‌اش را در مدار اولیه به دور زمین تزریق کرد.

پرتابگر پگاسوس 18 متر طول دارد و قادر است محموله‌هایی تا وزن 450 کیلوگرم را با هزینه‌ای به مراتب ارزان‌تر از دیگر سامانه‌های فضایی در مدار پایین زمین قرار دهد. هر پرتاب پگاسوس حدود 56 میلیون دلار (نزدیک به 218 میلیارد تومان) هزینه دارد. پرتاب ماهواره‌های سامانه جهانی مکان‌یابی ماهواره‌ای توفان، چهل و سومین ماموریت پرتابگر پگاسوس بود.

محمدرضا رضائی