من آدم رویاپردازی هستم

رشته دانشگاهی‌ام معماری بود که رابطه بسیار عمیقی با هنر و بویژه سینما دارد. البته پیش از این که به معماری فکر کنم، دوست داشتم بازیگری بخوانم، اما به دلیل برخی اتفاقات تا مدت‌ها میسر نشد. بنابراین تصمیم گرفتم بازیگری را از مسیری دیگر دنبال کنم و به همین منظور به کلاس‌های بازیگری استاد حمید سمندریان مراجعه کردم و از همان‌جا به آقای امیر سمواتی (تهیه‌کننده فیلم) برای ایفای نقش در یکی از پروژه‌های ایشان معرفی شدم تا این که بالاخره برای بازی در نقش مریم در فیلم سینمایی پنج‌ستاره انتخاب شدم.

چگونه با فیلمنامه دغدغه‌مند و اجتماعی فیلم ارتباط برقرار کردید؟

تا یک هفته پیش از آغاز فیلمبرداری فیلمنامه را به من ندادند که بخوانم، ولی می‌دانستم قرار است نقش دختری را بازی کنم که شرایط زندگی و رفتارهای او با منِ دیبا زاهدی بسیار متفاوت است. همین مساله حس کنجکاوی مرا بر‌می‌انگیخت و همین اندازه آشنایی با نقش هم مرا به این نکته رساند که قرار است برای نخستین حضورم در سینما شخصیت واقعی خودم را بشکنم و در دنیایی متفاوت از آنچه تاکنون تجربه کرده‌ام، زندگی کنم.

برای نزدیک‌تر شدن به شخصیت مریم و به قول خودتان شکستن دیبا زاهدی چه کردید؟

ابتدا سعی کردم نمونه‌هایی مثل مریم را اطراف خودم پیدا کنم تا بیشتر و بیشتر شبیه شخصیتی شوم که باید مدتی با آن زندگی می‌کردم. البته به هر حال هر فردی در موقعیت‌های مختلف با دیگری فرق دارد و واکنش‌های متفاوتی را نسبت به اتفاقات و مسائل پیرامونش نشان می‌دهد. مثلا من دختری بشدت عجول هستم و در زندگی شخصی‌ام با ریتمی تند در حرکتم، اما در مدت دو ماه فیلمبرداری و ساخت پنج ستاره خیلی با خودم فاصله گرفته بودم. آرامشی عجیب در حرکات و کلامم به وجود آمده بود که تا آن زمان تجربه نکرده بودم.

برای این نقش چه ویژگی‌هایی را در نظر گرفتید؟

در وهله اول این خودِ فیلمنامه بود که به من گفت چه باید باشم و با چه خصوصیت‌هایی در نقش مریم ظاهر شوم، اما شاید آدمی با خصوصیت‌های رفتاری من هم با جریانات زندگی مریم در جامعه درگیر باشد. زمانی که فیلمنامه را خواندم، احساس کردم اگر مریم کمی بیشتر از حد اهل تکاپو باشد، اولا تضادی که باید با شخصیت سحر قریشی در فیلم داشته باشد، مشهود نمی‌شود و دیگر این که بیننده نمی‌تواند با مریمی بدون این همه ملاحت و آرامش ارتباط موثر پیدا کند.

مریم شخصیت کم دیالوگی در فیلم بود و با وجود نقش محوری، بیشتر با حرکاتش در سکانس‌های مختلف به جریانات واکنش نشان می‌داد. چطور با این قضیه کنار آمدید؟

بله، به نسبت شخصیت کم دیالوگی در فیلم بودم و باید سعی می‌کردم با حرکات و حتی نگاه‌هایم مریم را بیشتر‌ به مخاطب بشناسانم. نقش من بشدت مونوتون (یکنواخت) بود و نقطه اوج و فرود چندانی نداشت. بازی‌کردن در این نقش‌ها به نظرم بسیار سخت‌تر از دیگر نقش‌هاست، ولی همه تلاشم را به کار گرفتم تا نقشم را درست ایفا کنم.

برای بازیگری الگویی هم داشتید؟

همیشه سبک بازی بازیگرانی مثل هدیه تهرانی و لیلا حاتمی را دوست داشتم، اما طرفدار بازیگران پرجنب و جوش سینما هم هستم؛ به نظر من بازیگر باید بتواند در همه نقش‌ها ظاهر شود.

بازی‌کردن در مقابل چهره‌های بزرگ سینمایی همچون شهاب حسینی چه اندوخته‌هایی برایتان داشت؟

آنقدر در زندگی شخصی‌ام رویاپرداز هستم که اگر تخیلم قدرت داشت شاید یک مشت به من می‌کوبید و از من می‌خواست کمی آرام‌تر در دنیای ذهنیاتم غرق شوم. از اینها که بگذریم معتقدم انسان به هر چه بیندیشد برایش اتفاق می‌افتد و شاید حضور مقابل بازیگری در حد و اندازه شهاب حسینی جزئی از همین تخیلات بود. آنقدر ذهنم با این ماجرا درگیر بود که در نخستین حضورم در سینما مقابل بازیگری همچون شهاب حسینی قرار گرفتم و بسیار انرژی گذاشتم تا خودم را از این که هستم، بیشتر و بیشتر در زمینه بازیگری رشد دهم تا اختلاف سطح من با این بازیگر توی ذوق بیننده نزند. آنقدر آقای حسینی راحت بازی می‌کند و سریع حس و دیالوگ را به بهترین شکل منتقل می‌کند که همین آرامش به بازیگران دیگر منتقل می‌شود. خوشحالم که در بازی کنار ایشان هرگز دچار اغراق نشدم. به هر حال من تا پیش از این فیلم، حتی یک سکانس جلوی دوربین بازی نکرده بودم و فیلمبردار کار هم این موضوع را باور نمی‌کرد. شاید همین واکنش‌ها به من انگیزه می‌داد تا جایی که می‌توانم با همه انرژی در پنج ستاره حضور داشته باشم.

کمی از همکاری با مهشید افشارزاده بگویید.

بسیار خوشحالم که یک کارگردان زن توانمند به جامعه کارگردانان کشورمان اضافه شده است. خانم افشارزاده در همه مقاطع کار از من و سایر بازیگران حمایت می‌کرد و از آنجا‌‌ که خودش در گذشته از بازیگران برجسته سینمای کشور بود، کمک بزرگی برای پیشبرد کار محسوب می‌شد.

در ادامه مسیر بازیگری تا چه اندازه سراغ انتخاب آثار دغدغه‌مند اجتماعی می‌روید؟

جدا از این که در هر فیلمی چه نقش و جایگاهی دارم، کمی از بالاتر به موضوع نگاه خواهم کرد. یکی از مهم‌ترین فاکتورهای انتخاب نقشم در آینده قصه‌دار بودن فیلم است و این که همچون پنج ستاره لبریز از دغدغه‌های جامعه‌ای باشد که در آن زندگی می‌کنم. البته شاید الان که روزهای نخست حضور من در عرصه سینماست، کمی خودخواهانه به موضوع بازیگری نگاه می‌کنم و بیشتر توجهم معطوف علاقه شخصی‌ام در انتخاب نقش‌های پیشنهادی باشد، اما در ادامه راه و از آنجا که قصد دارم در مقاطع بعدی تحصیلی رشته کارگردانی را انتخاب کنم، باید با دیدی وسیع‌تر و ذهنی دغدغه‌مندتر به جلو حرکت کنم و بیشتر دنبال الگوسازی مثبت در سطح اجتماع و رفتن به سراغ سوژه‌های مستند در جامعه باشم.

نظرتان درباره ‌پنج ستاره‌ چیست؟

فیلم ‌پنج ستاره‌ اثری نجیب در سینمای کشور است، اما قطعا در بازی من به عنوان نخستین حضور سینمایی اشتباهاتی دیده می‌شود و توقع ندارم تماشاگر پس از پایان فیلم از من به عنوان یک بازیگر حرفه‌ای یاد کند، اما امیدوارم در ادامه راه با عشق و افتخار در فیلم‌های دیگر سینمایی بازی کنم. حاضرم در کارنامه بازیگری‌ام فقط نام پنج فیلم درج شود، اما حداقل خودم همیشه از آنها با افتخار یاد کنم، درست مثل اتفاقی که در پنج ستاره برایم افتاد.