«چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر» با رویکرد نمایش فیلمهای مقاومت، شش اثر را در بخش «زیتون شکسته» به نمایش میگذارد. یکی از فیلمهای پذیرفتهشده در این بخش «فرشتهها نمیمیرند» به کارگردانی محمدرضا ابوالحسنی و تهیهکنندگی مرتضی شعبانی است. «در روزگاری که زندگی در غزه، از حقی طبیعی به یک تکلیف تبدیل شده، مردم این سرزمین یاد میگیرند چگونه با سربلندی از عهده آن برآیند». این جمله کوتاه خلاصهای از این مستند سینمایی است.
خیالتان راحت شد آقایان! بالاخره به آرزوی نهفته خود در زمینه جداکردن جشنواره عظیم و با شکوه فیلم فجر به دو بخش داخلی و خارجی رسیدید اما به چه قیمتی؟ واقعا به صرف پذیرفتهشدن در «فیاپف» میارزید نهتنها جشنواره بلکه کل خانواده سینما و اهالی رسانه و منتقدین را از نظر فکری و روحی به چند دسته، نحله و گرایش شقهشقه کنید؟ که چه بشود؟
در عصر حاضر، دیپلماسی عمومی و قدرت نرم کشورها پیوندی ناگسستنی با روایتهای تاریخی دارند. در حالی که بسیاری از دولتهای منطقه با صرف هزینههای کلان در پی خلق هویتهای تاریخی و مصادره مفاخر برای تثبیت جایگاه خود هستند،
چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر در شیراز در حال برگزاری است. در زمان برگزاری این جشنواره و در پی فضای تازه فرهنگی پس از اتفاقات سیاسی اخیر، برنامه تلویزیونی «هفت» با رویکردی نو به پوشش رویدادهای سینمایی پرداخته است. وستا جعفرنیا، مجری برنامه هفت از اهداف، نگاه حرفهای و دغدغههای خود در این دوره سخن گفت.
وقتی از تربیت حرف میزنیم، معمولا ذهنمان به سمت نصیحت، درس و مراقبت میرود اما کانون تربیتی سیدالشهدا(ع) که نامش برگرفته از «سفینهالنجاه» بودن امامحسین(ع) است، نوجوان را «مصون» میسازد، نه «محصور». این کانون بر سه محور «شخصیت»، «آزادگی» و «تفکر» استوار است و نتیجهاش پرورش نوجوانانی است که نهتنها به کارهای بزرگ و ماندگار دست میزنند، بلکه خودشان موفقیتهای ملی و مسئولیتهای اجتماعی را خلق میکنند.برای روایت این تجربه، گفتوگویی با سیدمحمدرضا حسینی، مدیر کانون تربیتی سیدالشهدا(ع) شهر شاهرود ترتیب دادهایم که پیش روی شماست.
نشست بیستم «مدرسه نقد جامجم» با حضور فرزاد مؤتمن، کارگردان برجسته سینمای ایران، فرصتی فراهمآورد تا رابطه میان فیلمسازان و منتقدان از زوایای گوناگون بررسی شود. این جلسه با حضور جمعی از منتقدان و پژوهشگران سینما برگزار شد و برای نخستینبار بهجای منتقد یا عوامل فیلم، یک فیلمساز مهمان اصلی بود.
چهلوسومین جشنواره بینالمللی فیلم فجر، امسال در حالی در شهر شعر و ادب، یعنی شیراز، کلید خوردکه حضور یکی از برجستهترین چهرههای سینمای جهان در رأس هیأت داوران، این رویداد را در کانون توجهات بینالمللی و البته حواشی سیاسی قرار داد.
در تاریخ موسیقی ایران ستارگان بیشماری بعد از گذشت سالها، هنوز به زوایای تاریک این هنر نور میتابانند. هرکدام از آنها وامدار سنتهای اصیل و ارزشمند و درعینحال تکرارنشدنی و کهن فرهنگوهنر این مرز و بوم هستند که با نگاه به کارنامه هرکدام، میتوان به رمز جاودانگیشان پی برد.
قبل از پایان فیلمبرداری سریال «کوچک جنگلی» قصد داشتم از آهنگ میرزا کوچکخان استفاده کنم. چون این ترانه را با صدای مادرم شنیده بودم. او موقع شستن رخت یا کارهای مشابه آن را میخواند. مادرم از کودکی درباره میرزا کوچکخان برایمان حرف میزد و گاهی چند بیتی را که بلد بود میخواند.
بیگمان هرکسی که در ایران زندگی میکند، بهویژه کسانی که کار موسیقی میکنند با صدای بسیار دلنشین و تاثیرگذار زنده یاد ناصر مسعودی آشنا هستند. نخستین بار که من از نزدیک با ایشان ملاقات داشتم، زمانی بود که به دعوت دوست هنرمندم آقای صفرپور برای تشکیل ارکسترملی گیلان به رشت رفتم. خاطرم هست با ایشان در کافه کتاب قرار گذاشتیم و با یکدیگر چای و قهوه نوشیدیم.