سه نهاد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شهرداری تهران و سازمان صدا‌وسیما به‌عنوان حامیان اصلی، در کنار بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای که متولی برگزاری رویداد «هفته بازی؛ هفت خوان» است، قرار گرفتند تا بزرگترین گردهمایی بازی‌سازان ایران با قدرت و هماهنگی کامل برگزار شود.
سریال «نوجوانی» (Adolescence) به‌کارگردانی فیلیپ بارانتینی یک مطالعه عمیق درباره تحول اخلاقی و هویت یک نوجوان سیزده‌ساله به نام میلر است که درگیر قتل همکلاسی خود می‌شود. اثر با ورود ناگهانی پلیس به خانه آغاز می‌شود؛ صحنه‌ای که تنش خانواده و فشار ساختاری دستگاه قانونی را به‌نمایش می‌گذارد و پرسشی بنیادین مطرح می‌کند: چگونه اقتدار رسمی می‌تواند بر انتخاب‌های اخلاقی یک نوجوان تاثیر بگذارد؟ این بخش همچنین با یک شوک اولیه همراه است که خانواده و مخاطب را در همان ابتدا درگیر تنش شدید می‌کند و زمینه پراکندن اضطراب و دلهره مداوم در کل روایت را ایجاد می‌کند. پاسخ سریال این است که کنترل بیرونی، اضطراب و محدودیت عاطفی در محیط خانه، زمینه شکل‌گیری مکانیسم‌های دفاعی میلر و رفتار‌های طردآمیز او را تقویت می‌کند، در‌حالی‌که پدر به‌عنوان تنها پایگاه حمایت عاطفی، تلاش می‌کند ارتباط انسانی و اخلاقی با فرزند را حفظ کند. این رابطه پدر‌و‌پسری نشان می‌دهد که وجود یک دیگری حامی می‌تواند مسیر پذیرش مسئولیت را هموار سازد.
در ایام شهادت حضرت فاطمةالزهرا سلام‌الله‌علی‌ها و هفتۀ کتاب، مؤسسۀ پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی با هدف معرفی الگو‌های واقعی و تبیین نقش‌آفرینی‌های زنان قهرمان ایرانی، تقریظ‌های رهبر معظّم انقلاب اسلامی بر سه کتاب «تب ناتمام»، «خانوم ماه» و «همسفر آتش و برف» را منتشر خواهد کرد.
در پی برگزاری همایش «مولانا: تعامل فرهنگی میان ایران و مالزی» در دانشگاه UM کوالالامپور، دکتر حبیب‌رضا ارزانی، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در مالزی، در گفت‌وگویی اختصاصی از ویژگی‌های این رویداد، سخنان اندیشمندان مالزیایی و پیام جهانی مولانا درباره عشق، همدلی و پیوند میان ملت‌ها سخن گفت.
در فیه ما فیه از آن حکیم شنیدیم که گفت: «پیلی را آوردند بر سر چشمه‌ای که آب خورد. خود را در آب می دید و می رمید. او می پنداشت که از دیگری می رمد. نمی دانست که از خود می رمد.» واقعیت این است که همه‌ی اخلاق بد، از ظلم و کین و حسد و حرص و بی رحمی و کبر، چون در توست، نمی رنجی؛ چون آن را در دیگری می بینی، می رمی و می رنجی.
اشاره: عارف رازدار، معروف روح و جان، مصاحب روح الله، حضرت مستطاب اجل، خيرالحاج ميرزا علی‌اكبر معلم دامغانی(طاب ثراه) از جمله یگانگان عصر ماست که سالها باید بگذرد تا مانند او پا به عرصه هستی گذارد. او در زمره مردانی بود که پرده‌های وهم و گمان را از پیش روی برداشتند و به فیض حقیقت نائل شدند. اگر چه بسیاری به شناخت آنان در زمان حیاتشان راهی نبردند و آنچنان که شایسته آنند درباره کراماتشان سخنی به میان نیامد ولی همین اندک آشنایی ما با ایشان نیز مغتنم است و راهی به سوی واقعیات بر تشنگان حقایق می گشاید. ما با استعانت از خداوند متعال و مدد گرفتن از روح بلند آن غواص اقیانوس معارف الهی، به بیان گوشه ای از زندگانی آیت‌الحق مرحوم معلم دامغانی رضوان‌الله‌علیه می پردازیم تا شاید قدری از انوار خورشید تابناک وجود او در این شب ظلمانی بشر بر زائران کویش آشکار گردد و ما را به چشمه زلال علوم اهل بیت عصمت و طهارت(ع) رهنمون سازد.
این‌روزها جوانانی که برای بهبود زندگی‌شان تلاش می‌کنند و می‌خواهند قدمی بردارند که حداقل به رفاه نسبی برسند، با مشکلات بسیاری دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. این دغدغه‌ها زن‌و‌مرد هم ندارد و هر‌دو دوشادوش هم برای بهتر‌شدن زندگی تلاش می‌کنند. در واقع مشکلات اقتصادی موجب شده که نیمی از مشغله ذهنی جوان امروز تامین هزینه‌های جاری و به‌سرانجام‌رساندن مسئولیت‌هایی باشد که به‌تدریج در زندگی با آن مواجه می‌شوند و راه گریزی هم از آن نیست.
افزون بر چهار دهه گذشته، دختران و بانوان ما در میدان‌های مختلف علمی، فرهنگی، اجتماعی، ورزشی و... به کسب توفیقات بسیار نایل آمده‌اند، ولی در رسانه‌های جریان سلطه، جمهوری اسلامی به ایجاد محدودیت برای زنان متهم می‌شود! چندین هزار بانوی دانشور ما در مراکز آموزش عالی، نهاد‌های دولتی، شرکت‌های خصوصی و... با تصدی مشاغل مهم مختلف، به انجام وظایف اهتمام دارند و بدون کمترین مشکلی، در رده‌های گوناگون، مسئولیت پذیرفته‌اند، اما اتهام نقض حقوق زنان، ادعای همیشگی دشمنان ایران اسلامی است.
شنبه ۲۴ آبان ماه به گواهی تقویم، اولین روز از هفته کتاب و کتابخوانی در سال ۱۴۰۴ بود. نامگذاری روز‌ها براساس سنتی دیرین و تمدنی و باور عمومی در ملت‌ها و سرزمین‌ها شکل می‌گیرد. در کشور فرهنگ‌مدار ما ایران هم این موضوع به یک پیشینه و باور عمیق فرهنگی بر‌می‌گردد.
بامداد خمار رمانی از فتانه حاج‌سیدجوادی است که در سال ۱۳۷۴ منتشر شد و داستان سوزناک عشق نافرجام دختری از اعیان دوره قدیم تهران به جوانی نجار از طبقه پایین جامعه را روایت می‌کند.